Merken die te grabbel gegooid zijn ?

Er zijn van die merken die een flitsende start hadden, en daarna eigenlijk aan lager wal geraakt zijn.
Kan me herinneren dat Hamer in een top segment zat, tot er allerlei spul uit andere windstreken begon te komen, met kwalitatief veel verschil.
Zie nu een erg goedkope Charvel op MP, herinner mezelf Charvel ook als iets dat je blind uit een rek kon pakken.
Fernandes zat eens prima, zit je later in een serie krijg je een matige gitaar.
Werkt ook weleens andersom, de MIJ better than the real thing exemplaren...
En zal ook wel met import & export te maken hebben.
Maar goed.
Doe er eens een paar, en spaar Fender & Gibson, because we all know. :)

Gibson is wel duidelijk...


Ik zat te denken aan een NL voorbeeld; Richwood. Begon leuk, gouden logo serie staat erg goed bekend. Maar (geloof ik) het overlijden van de importeur (JIC) helemaal afgezakt. De reïncarnatie van London City amps hadden ze ook in beheer, ook weinig geworden uiteindelijk.


Die Amerikaanse merken Charvel, Hamer (al zijn hun USA build gitaren echt top), Fernandes, Washburn etc. hebben allemaal hun hoogtepunt gehad. Misschien dat ze aan de andere kant van de plas nog populair zijn, maar hier krijg je er geen stuiver meer voor.

Patrick Eggle? Niet echt aan lager wal geraakt, maar na een avontuur met grootschaliger productie beperkt hij zich nu tot een klein team dat boutique gitaren bouwt. Een aantal producenten/merken dat niet meer bestaat dan wel in de kantlijn meedoet: Bond Guitars, de Parker Fly, Steinberger, Blade (bestaat nog, maar ik heb het idee dat de hype al een hele tijd over is), Ampeg gitaren, Rickenbacker, Valco, Robin, Daion, Kasuga, Saint Blues, Kawai, Suzuki etc..

Charvel heeft met Guthrie Govan toch een mooi uithangbord?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door telerocker

Patrick Eggle? Niet echt aan lager wal geraakt, maar na een avontuur met grootschaliger productie beperkt hij zich nu tot een klein team dat boutique gitaren bouwt. Een aantal producenten/merken dat niet meer bestaat dan wel in de kantlijn meedoet: Bond Guitars, de Parker Fly, Steinberger, Blade (bestaat nog, maar ik heb het idee dat de hype al een hele tijd over is), Ampeg gitaren, Rickenbacker, Valco, Robin, Daion, Kasuga, Saint Blues, Kawai, Suzuki etc..

Charvel heeft met Guthrie Govan toch een mooi uithangbord?

---

Ik denk dat m.n. Bond, Parker en Steinberger ten onder zijn gegaan aan het relatieve conservatisme van de doorsnee gitarist.
Let op mijn dubbele voorbehoud! :)
Ik heb de meeste merken die in me opkwamen inmiddels al wel voorbij zien komen.
Almar noemt nog London City amps. Ik zie ze ook niet veel meer. Wel leuk is misschien dat een merk als Power City al een tijd geleden een prachtige doorstart heeft gemaakt en nu wel behoorlijke high end amps aflevert.

Gitaren hebben endorsers nodig als ze op grote aantallen mikken met het gevaar dat genres en artiesten uit de mode raken en je merk mee dateert.
Charvel/Jackson heeft wel geprobeerd zijn kansen te spreiden met modellen als Roswell en Surfcaster maar het brand was al te veel gebrandmerkt (weer zo'n geinige woordspeling!)
Ibanez heeft zich wel overal goed ingedekt, je kan geen genre zo gek noemen of Ibanez heeft er endorsers.
Ik moet nu iets noemen natuurlijk.

Blade was vroeger een exclusief merk.

Klopt. Totdat Wesley Snipes ontmaskerd werd als een belastingfraudeur. Toen ging t bergafwaarts.

Dean en BC Rich?

Parker is nog redelijk levend dacht ik.

Peavey? Nooit echt heel erg mijn merk geweest, maar ze hebben toch wel een zwikkie mooie gitaren en bassen gemaakt en endorsementspul voor Eddie en voor Adje en Rudy . En waarschijnlijk hebben ze nog steeds wel mooie shit, maar daar krijg ik iig dan niet zo gek veel meer van mee.

In Europa was lange tijd alleen de Aziatische variant van Charvel te krijgen en met de shift van Japan, naar Korea, naar india en eventjes Vietnam werden die gitaren er niet beter op. De VS variant is altijd wel contstant gebleven, alleen nogal moeilijk te krijgen en dan vaak met een spuuglelijke headstock, Sinds ze onder FMIC vallen zijn ook de aziatische en mexicaanse Modellen Meer dan prima.

andersom is eigenlijk gebeurd met Hamer, US Modellen waren meer dan goed, aziaten waren ok (en wederom de US Modellen waren vrij zeldzaam in Europa) toen dat merk onder FMIC viel was het snel met de US tak afgelopen en sinds kort is er weer een aziatische lijn maar die steekt schril af ten opzichte van de oude US lijn

Esp heeft er een tijdje een zooitje van gemaakt door verwarring te zaaien met zijn merk namen LTD, EII, ESP, Navigator, Grassroots, Edwards maar is nu weer aardig op de weg terug.

BC Rich door in Europa voornamelijk de baggerversies van hun Modellen te verkopen (platinum series) , de US Modellen waren wisselend in kwaliteit ( met name door het vele wisselen van eigenaar van de merknaam) Maar in ieder geval beter dan de MIK en made in Vietnam Modellen

Als je het hebt over merken met flitsende start, dan heb je het waarschijnlijk over flitsend marketing budget met poor sales.
Geldt niet voor Hamer. Die kregen vooral goede reviews en waren nauwelijks te krijgen wegens kleine productie. Is later wel weer goed gekomen. Totdat ze de productie uit handen gaven, ik vermoed dat Fender het louter kocht om het de nek om te draaien. Zou niet weten waarom je anders dan de boel zo laat verpieteren.
Ik wed dat ze G+L ook de nek willen omdraaien maar blijkbaar verkopen die jongens hun huid duur.

Maar goed. Flitsende start.
Epiphone maakte een flitsende herstart zonder noemenswaardig marketing budget. Liep gelijk als een trein vooral omdat je die krengen werkelijk overal tegenkwam. Zag er goed uit, klonk prima, even de frets buffen en een Fralin er in en karren maar.

Als ik denk aan merken "that once were" moet ik vooral denken aan Europese gitaren. Hofner, Framus, Burns, Hagstrom, Eko... het bestaat allemaal nog wel maar ga ze maar eens zoeken. Vinden bedoel ik. Zoeken doe je zeker.

Oh, en kwa Americana noem ik Schecter. Die hadden toch wel een grappige 80's niche te pakken en in de ninetees een mooie eigenzinnige doorstart maar dat is nu echt helemaal down the drain.

Starfield (uit dezelfde stal als Ibanez als ik juist ben geïnformeerd)
Hohner
Carvin

Mosrite, bestaat dat eigenlijk nog?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door telerocker

Patrick Eggle? Niet echt aan lager wal geraakt, maar na een avontuur met grootschaliger productie beperkt hij zich nu tot een klein team dat boutique gitaren bouwt. Een aantal producenten/merken dat niet meer bestaat dan wel in de kantlijn meedoet: Bond Guitars, de Parker Fly, Steinberger, Blade (bestaat nog, maar ik heb het idee dat de hype al een hele tijd over is), Ampeg gitaren, Rickenbacker, Valco, Robin, Daion, Kasuga, Saint Blues, Kawai, Suzuki etc..

Charvel heeft met Guthrie Govan toch een mooi uithangbord?

---

Die Charvel die je noemt ken ik niet.
Blade I dunno, ik heb een Koreaanse, en die vind ik prijs/kwaliteit erg goed zelfs, maar 't is een aftreksel van de Zwitserse productie inderdaad, en ik geloof best dat ook zij afgedropen zijn.
Patrick Eggle is interessant in dezen ja.
Maakte toch ooit kwalitatief erg goede gitaren, soms komen er Berlins voorbij voor 500 euro, die toch 2500 gulden of meer gekost hebben, en erg goed zijn.
Maar ik herinner mezelf dat ook dat op een gegeven ogenblik goedkoper geproduceerd en onder andere merknamen op popte, tot het verdween.
Lullige in dezen is dat de goede gitaren er ook onder geleden hebben; je koopt zo een ding echt voor een drol.
En als het is wat je zoekt, dan stap je voor weinig geld belachelijk kwalitatief goed in.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Dean en BC Rich?

Parker is nog redelijk levend dacht ik.

---

Ja Dean herinner ik mezelf ook nog als top of the list voor de hardere gitaristen.
Tot ze van dat spul begonnen te maken dat je met een nagel kon splijten ja.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Pepe

Gitaren hebben endorsers nodig als ze op grote aantallen mikken met het gevaar dat genres en artiesten uit de mode raken en je merk mee dateert.
Charvel/Jackson heeft wel geprobeerd zijn kansen te spreiden met modellen als Roswell en Surfcaster maar het brand was al te veel gebrandmerkt (weer zo'n geinige woordspeling!)
Ibanez heeft zich wel overal goed ingedekt, je kan geen genre zo gek noemen of Ibanez heeft er endorsers.
Ik moet nu iets noemen natuurlijk.

---

Godin houdt het kwalitatief op niveau, binnen verschillende genres, zonder dat ik ooit een bekende gitarist op hun gitaren heb zien spelen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Tupelo

Die Charvel die je noemt ken ik niet.
Blade I dunno, ik heb een Koreaanse, en die vind ik prijs/kwaliteit erg goed zelfs, maar 't is een aftreksel van de Zwitserse productie inderdaad, en ik geloof best dat ook zij afgedropen zijn.
Patrick Eggle is interessant in dezen ja.
Maakte toch ooit kwalitatief erg goede gitaren, soms komen er Berlins voorbij voor 500 euro, die toch 2500 gulden of meer gekost hebben, en erg goed zijn.
Maar ik herinner mezelf dat ook dat op een gegeven ogenblik goedkoper geproduceerd en onder andere merknamen op popte, tot het verdween.
Lullige in dezen is dat de goede gitaren er ook onder geleden hebben; je koopt zo een ding echt voor een drol.
En als het is wat je zoekt, dan stap je voor weinig geld belachelijk kwalitatief goed in.

---

http://www.charvel.com/guitars/artis...board-natural/

Ik zag dat pepe Schecter noemde.
Ik dacht dat Schecter er best nog redelijk is, in het hardere segment weliswaar.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Tupelo

Godin houdt het kwalitatief op niveau, binnen verschillende genres, zonder dat ik ooit een bekende gitarist op hun gitaren heb zien spelen.

---

Nou is het wel zo dat Godin aan een enorme hoop fabrikanten levert, waaronder Gibson bijvoorbeeld, soort Japans model van bedrijfsvoering.
Ze hebben daarnaast ook een eigen brand, geen idee hoe dat loopt. Dat electrisch/akoestisch model kom je nog wel 's tegen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Ik zag dat pepe Schecter noemde.
Ik dacht dat Schecter er best nog redelijk is, in het hardere segment weliswaar.

---

Ik wilde het niet zeggen. Als je de nieuwe lijn superstrats, of die Nick Johnston signature strat zie, da's dacht ik wel een hoger segment. Is wel een tijdje wat minder geweest bij Schecter, dat klopt op zich wel.

Ja, die Multiac zie je nog weleens voorbij komen, mogelijk wanneer je wat meer in moderne Jazz kringen rondhangt dat je ze wel tegenkomt bij bekende artiesten.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Ik zag dat pepe Schecter noemde.
Ik dacht dat Schecter er best nog redelijk is, in het hardere segment weliswaar.

---

Zou kunnen.
Ik ken nu enkel die rare kid are goth modellen van ze met een enkel Pete T.
Dat was vroeger high end, nu low start.
Maar misschien hebben ze dat high end nog steeds. In dat geval gok ik dat ze het Custom Shop hebben genoemd.

Ik zie hier Charvel genoemd worden, maar die hebben de boel wel heel aardig op orde, toch? Zelfs de goedkopere modellen zijn best hoog aangeschreven, naar ik heb begrepen. Toegegeven, ik heb ze zelf niet in handen gehad, maar wat ik er zo links en rechts van om me heen hoor/lees/zie... De Amerikaanse modellen zijn sowieso nog wel top of the bill dacht ik? Ik had ook het idee dat dat merk onder Fender behoorlijk groeiende is, als je ook de beurzen ziet waar ze staan.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door vulvasonic

Peavey? Nooit echt heel erg mijn merk geweest, maar ze hebben toch wel een zwikkie mooie gitaren en bassen gemaakt en endorsementspul voor Eddie en voor Adje en Rudy . En waarschijnlijk hebben ze nog steeds wel mooie shit, maar daar krijg ik iig dan niet zo gek veel meer van mee.

---

Ze hadden destijds ook wel instapmodellen van rond de 600 gulden zoals de Peavey Patriot terwijl Blade bijvoorbeeld in de periode van de Peavey Van den Berg uitsluitend in de dure prijsklasse zat. Ik heb nog een Music Maker met een test van de Peavey van den Berg, een dure Blade met een Jazzmaster body en nog een andere dure gitaar.

Lado....
Werden in de '80s even door de Brothers Johnson gepromoot.


https://images.reverb.com/image/uplo...sgh4lksl0n.jpg

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Ik zag dat pepe Schecter noemde.
Ik dacht dat Schecter er best nog redelijk is, in het hardere segment weliswaar.

---

De Schecter Nick Johnston is een beest van een strat.

Ik ging meer uit van het topic onderwerp, decline van breed gedragen populair.

Burns, heeft wel nog even een succesvolle 'stuip' gehad met MIK modellen (o.a. Red Special), maar is nu
wel een beetje over dacht ik.

Marketingtechnisch is het ook enorm lastig om winst te maken binnen de gitaarbouwersbranche.

De meeste winst behaal je toch bij de beginnende gitarist. Dat is jaarlijks en wereldwijd een enorm aantal, maar de meeste stoppen er ook weer mee binnen afzienbare tijd. Zij hebben behoefte aan een gitaar, amp, standaard, hoes, kabels, effectpedaaltjes etc. Maar het liefst zo goedkoop mogelijk. En je moet wel heel inventief zijn, wil je een hele goedkope gitaar maken, die wel goed klinkt. Ik ken maar 1 merk en das Fender. In dit segment zijn de marges extreem klein.

De andere groep, zijn de ervaren muzikanten die kwaliteit willen en daar ook bereid zijn voor te betalen. Echter is deze groep aanzienlijk kleiner en ook het bestedingspatroon is gewoon anders. Maar kwaliteit kost meestal ook geld qua inkoop, apparatuur etc.

Als bouwert krijg je uiteraard een betere naam als je spullen aanbied in het 2e segment. Echter wil je overleven dan moet je actief zijn in beide segmenten. Fender doet het daarom goed. Op alle muzikale gebieden bieden ze producten aan en ook in alle prijsklasses.

Tijdje terug alweer, maar Kramer he?
Superpopulair in de 80's (de hair metal years), maar de neergang kwam al snel.
O.a. doordat ze ook goedkope koreaanse meuk onder hun naam op de markt brachten, teveel bezig waren met gelikte fluokleurtjes, en veel te veel geld spendeerden aan endorsements en adverteren. Ook nog een CEO die geld uit het bedrijf haalde voor allerlei fratsen als het Moscow music peace festival, Gorky Park (ook een flop).

Remork sluiten.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Rick trodat

De meeste winst behaal je toch bij de beginnende gitarist. Dat is jaarlijks en wereldwijd een enorm aantal, maar de meeste stoppen er ook weer mee binnen afzienbare tijd. Zij hebben behoefte aan een gitaar, amp, standaard, hoes, kabels, effectpedaaltjes etc. Maar het liefst zo goedkoop mogelijk. En je moet wel heel inventief zijn, wil je een hele goedkope gitaar maken, die wel goed klinkt. Ik ken maar 1 merk en das Fender. In dit segment zijn de marges extreem klein.

---

Zijn er wel heel veel meer dan Fender hoor. Als je in de Fender stal blijft, dan heb je Jackson en Charvel, die naast high end spul ook budget gitaren maken van goede kwaliteit. Epiphone doet dat tegenwoordig ook niet heel slecht. G&L heeft ook keurige, goedkopere gitaren. Ibanez? Er zijn er vast nog een hoop meer, maar deze merken schoten me zo even te binnen. Ik vind nou juist Fender eigenlijk niet zo'n heel goed voorbeeld in deze. Prijs/kwaliteit van genoemde merken ligt hoger dan bij Fender in het budget gebeuren. De Fender discussie zal ik op verzoek van de topicstarter sowieso niet aanslingeren, maar die ligt nu wel heel erg op de loer. De kritische meningen zijn er over bekend en is al genoeg over gezegd/geschreven.;)

Persoonlijk vraag ik mezelf af of Duesenberg 't volhoudt, hoe lang het duurt voordat dat dan soort van Blade wise, via een Koraans of Chinees lijntje afdruipt naar de vergetelheid, met een stel latere betaalbare exemplaren die toch schril afsteken tegen een eerste lijn.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Tupelo

Persoonlijk vraag ik mezelf af of Duesenberg 't volhoudt, hoe lang het duurt voordat dat dan soort van Blade wise, via een Koraans of Chinees lijntje afdruipt naar de vergetelheid, met een stel latere betaalbare exemplaren die toch schril afsteken tegen een eerste lijn.

---

Ik verbaas me vooral over de prijzen die in de USA gevraagd worden.
Ik snap wel, de gitaren hebben er al een wereldreis opzitten voor ze daar zijn.
Footprint van die gitaren moet immens zijn. Best wel aso eigenlijk.
Dus ja, economy wise ligt het voor de hand om de assemblage ook in Korea te doen maar ik snap, wordt het een gewoon Aziatisch gitaartje. Dus dan open je een tweede budget lijn die uit China komt en is de weg naar afdruipen naar vergetelheid daarmee geplaveid. :D

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Brum

Zijn er wel heel veel meer dan Fender hoor. Als je in de Fender stal blijft, dan heb je Jackson en Charvel, die naast high end spul ook budget gitaren maken van goede kwaliteit. Epiphone doet dat tegenwoordig ook niet heel slecht. G&L heeft ook keurige, goedkopere gitaren. Ibanez? Er zijn er vast nog een hoop meer, maar deze merken schoten me zo even te binnen. Ik vind nou juist Fender eigenlijk niet zo'n heel goed voorbeeld in deze. Prijs/kwaliteit van genoemde merken ligt hoger dan bij Fender in het budget gebeuren. De Fender discussie zal ik op verzoek van de topicstarter sowieso niet aanslingeren, maar die ligt nu wel heel erg op de loer. De kritische meningen zijn er over bekend en is al genoeg over gezegd/geschreven.;)

---

Helemaal eens trouwens

Het gaat toch ook wel weer, blijkt ook wel weer uit dit topic, om een hoop onderbuik gevoel. Kleef er USA of desnoods Japan aan en het is kwaliteit. Kleeft er China, Korea, of van mijn part Mexico aan en het kan niet anders dan dat de kwaliteit minder wordt. Het klopt deels, maar dat zit 'm, denk ik, meer in goedkopere hardware e.d. op bijv. Chinese modellen. Maar een merk dat ook wat budget modellen laat maken in bijv. China, zou dan ineens zijn naam ten grabbel gooien, zelfs al maken ze verder nog steeds gitaren in de USA?

Zo heeft Edwards ook een mooi foefje (van lezen, ik kan het niet zelf verifiëren). De Edwards gitaren worden versleten als Japans, maar worden stiekem over de grens in China gebouwd. Daarna komen ze terug naar Japan voor de zogenaamde kwaliteitscontrole (alsof die Chinezen dat niet zouden kunnen) en gaat er, in Japan, Gotoh hardware op en een setje SD's. Geef er een mooie Engelse naam aan, zeg dat het Japans is en laat het in China bouwen. Dat doen ze stiekem best slim, maar is natuurlijk gewoon inspelen op het onderbuikgevoel in gitaarland. Zeggen ze hardop dat die gitaren Chinees zijn, dan zijn ze ineens een paar honderd eurie minder waard, al zijn ze dan precies net zo van kwaliteit.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Brum

Daarna komen ze terug naar Japan voor de zogenaamde kwaliteitscontrole (alsof die Chinezen dat niet zouden kunnen)

---

Of de Chinezen dat niet kunnen of niet willen laat ik in het midden, maar ze doen het in elk geval niet.
Wij laten best veel in China produceren, en dat gaat goed, maar je moet er continu bovenop zitten, anders wordt het helemaal niks.

Not really Brum.
Ik heb er twee Amerikanen voor laten gaan, om Koreaans & Duits te gaan.
Het ligt genuanceerder dan dat.

Koreaans, West Duits, Amerikaans, Grieks & Spaans; dat is mijn rek. :ok:

Verstuurd vanaf mijn SM-T580 met Tapatalk

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Of de Chinezen dat niet kunnen of niet willen laat ik in het midden, maar ze doen het in elk geval niet.
Wij laten best veel in China produceren, en dat gaat goed, maar je moet er continu bovenop zitten, anders wordt het helemaal niks.

---

Ze zijn toch wel op te leiden? Of zet er wat Japanners van vlak over de grens bij (in het geval van Edwards).

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Tupelo

Not really Brum.
Ik heb er twee Amerikanen voor laten gaan, om Koreaans & Duits te gaan.
Het ligt genuanceerder dan dat.

Koreaans, West Duits, Amerikaans, Grieks & Spaans; dat is mijn rek. :ok:

Verstuurd vanaf mijn SM-T580 met Tapatalk

---

Ik bedoelde het ook niet perse naar jou toe. Maar in het topic wordt toch ook wat keren Aziatische gitaren opgeworpen. Ik heb eigenlijk nog niet echt merken gezien die echt hun naam te grabbel hebben gegooid (temeer omdat Fender en Gibson uitgesloten zijn:D), of het moeten al merken zijn die niet meer bestaan.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Brum

Ze zijn toch wel op te leiden? Of zet er wat Japanners van vlak over de grens bij (in het geval van Edwards).

---

Geen idee waar het aan ligt, maar op een of andere manier blíjft het schijnbaar lastig om het louter aan "de chinees" over te laten.
In.mijn geval: zelfs machinedelen die ze reeds een jaar of 8 maken, en al duizenden gemaakt zijn is nog niet 100% volledig los te laten; blijkbaar moet de eindcontrolebaas van elders komen. Raar maar waar, geen idee waarom dat zo werkt.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis

Geen idee waar het aan ligt, maar op een of andere manier blíjft het schijnbaar lastig om het louter aan "de chinees" over te laten.
In.mijn geval: zelfs machinedelen die ze reeds een jaar of 8 maken, en al duizenden gemaakt zijn is nog niet 100% volledig los te laten; blijkbaar moet de eindcontrolebaas van elders komen. Raar maar waar, geen idee waarom dat zo werkt.

---

Het kan wel, anders laat Apple er zijn phones niet maken.