ik wil de originele pickups vervangen door betere, welke zouden voor deze gitaar het best in aanmerking komen.
Ik speel meestal blues en rock.
Greetz,
Hansies
Printable View
ik wil de originele pickups vervangen door betere, welke zouden voor deze gitaar het best in aanmerking komen.
Ik speel meestal blues en rock.
Greetz,
Hansies
Kun je ook omschrijven wat je niet bevalt aan de huidige pickups? Dan weten we een beetje in welke richting we kunnen denken.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door EuroCinema
Pickups klinken niet vol, meer te iel naar mijn mening,
maar ja, beschrijven hoe iets klinkt is niet gemakkelijk.
greetz
Hansies
welke amp en effecten? is in deze belangrijk om te weten, temeer omdat volgens mij die sheraton pups best goed zijn (iel klinken ze zeker niet, normaal gezien).
Nu, je mag ze best vervangen hoor, hoe meer mensen dat doen, hoe groter het tweedehands aanbod van 2de hands pups voor mij :)
Mijn sheraton heeft de originele pups en ik vind ze absoluut niet iel klinken (op een 30 watt Vox valvetronix).
Maar 't is net als Barno zegt: tweedehands pups zijn altijd welkom en de verzendkosten binnen Nederland zijn lager dan naar België :D
Ik heb zelf in een semihollow nu een tonerider AC4B in de brug. Daar ben ik erg blij mee, lekker vintage geluid. Hoe het in een helemaal holle gitaar uitpakt durf ik niet te zeggen.
Verder kan je voor iets goedkoops kijken bij GFS, die hebben ook vintage pick-ups. Zelf heb ik die vintage '59 in een les paul kopie, maar die vind ik wat minder dan de tonerider.
Op dit forum hoor ik naast de bekende merken als gibson en seymour ducan vaak bare knuckles en mighty mite. Dan val je wel in een hogere prijsklasse natuurlijk.
Zelf heb ik geen ervaring met de sheraton. Misschien ligt het inderdaad wel aan iets anders in je lijn.
Ik heb zelf SD 59s in mijn semi en die bevallen goed. Ik hoor altijd dat de Gibson classic 57 helemaal geweldig zijn voor in zo'n gitaar, wie weet ga ik daar nog eens voor.
Maar while on the subject: eerlijk gezegd heb ik de verschillen tussen klassieke PAF-achtigen altijd als tamelijk klein ervaren. Een beetje meer of minder mids, wat meer output... het zijn eerder nuances dan grote verschillen.
Verder is het gebruikelijk om de toonknop op een semi wat terug te draaien, helemaal op het brugelement (Larry Carlton en John Scofield draaien hem een heel eind terug bijvoorbeeld). Door die f-sleutels ziet zo'n ding er meteen uit alsof-ie warm en jazzy klinkt, maar de bridge pickup van een 335-achtige is vaak bijna tele-achtig fel!
Ik heb ook een Sheraton 2, idd lekker fel brugelement, halspup is wat warmer, die heeft wel een jazztone. Mijn plan was om ze te vervangen voor P90, maar ik vind de gitaar zo lekker klinken dat ik ernstig twijfel.
Topicstarter: wat voor stijlen wil je er mee gaan spelen?
Ik heb ook een Sheraton II (uit ongeveer 1988 ) en ik vind de originele pups (ik ga er tenminste van uit dat ze origineel zijn) juist geweldig! Misschien hangt het inderdaad af van via welke versterker en effecten je speelt. Ik speel via een tubescreamer over een Vox Ac30. Een beter geluid hoef ik niet. Ik zou alleen graag hebben dat je het volume dicht kunt draaien zonder dat je, zoals het bij mij altijd is geweest, veel hoog verliest, en dat het geluid bij dichtdraaien wat beter opschoont. Ik heb verschillende waarden condensators geprobeerd en de condensators zelfs weggelaten (nu weer de originele waarde), maar niets hielp, dus dat vind ik het enige nadeel van deze elementen, maar de klank vind ik geweldig!
... en ook ik heb een Sheraton II, eind 80er, begin 90er jaren denk ik (nergens iets van info te vinden in/op de gitaar).
Op een gegeven moment heb ik er Seymour Duncan 59s ingezet, niet omdat de toon niet goed was, maar omdat het nek-element al eens vervangen was (denk ik, of het kapje was er gewoon afgesloopt) en dat begon steeds microfonischer te worden. (Leuke anekdote: Kee Dee verkocht me de gitaar in '92 met de opmerking dat dat element volgens hem een PAF was... yeah right! Leuk verkooppraatje..... het was uiteraard iets Aziatisch.)
De SDs klinken wel "volwassener" dan de elementen die erin zaten, vergeleken met het originele brugelement meer diepgang, met dat typische donkere maar tegelijkertijd ook weer heldere geluid dat goede humbuckers hebben. Zeker een aanrader en een upgrade tav de originele elementen. Overigens gaat het bij elementen om erg kleine nuances en het zit 'm vaak meer in de feel en respons dan in echt straatlengtes betere toon vind ik.
Wel een erg mooi element vind ik de Gibson Burstbucker #1 (laagste output), die heb ik laatst in een Japanse ES175 kopie gezet en doet daar wonderen: vet maar ook transparant, met bite maar niet scherp en een soort klokkige diepgang. (als je het nog volgt....). Het element verving een Stewart McDonald Golden Age element, dat voor de 40 euro's die 't kost echt een goed geluid levert, maar niet de klasse van de Gibson.
De Classic 57 van Gibson heb ik ook overwogen. Ik heb gekozen voor de Burstbucker omdat deze asymetrisch gewonden zijn, met een ongelijk aantal windingen op de spoelen zoals orginele PAFs, daar waar de classic exact hetzelfde aantal windingen op iedere spoel heeft. Asymetisch zou zorgen voor wat meer bite in het hoog, symetrisch zou "smooth" klinken. De bite sprak me aan en waarschijnlijk heb ik me psychisch laten verleiden omdat het dan meer op een originele PAF lijkt, hoewel ik die nog nooit zelf "live" gehoord en bespeeld heb in een gitaar, dus eigenlijk is dat absolute onzin. Volgens mij is dat ook meer hype dan realiteit. (en ik ben dus ook zo'n sukkel die daar aan meedoet :-)
een vriend van me heeft het zelfde probleem hij zit er nu over te denken een 498T in de brug te steken en misschien zelfs een 490R in de nek.
Hij zegt het zelfde als de ts : ze klinken gewoon te iel