Printable View
Ik ben sinds dit schooljaar bezig in de academie notenleer aan het volgen, ik kan namelijk geen noten lezen (uitgezonderd die dat je in de supermarkt vind). Het probleem is dat je dan er een instrument moet kiezen, tja gitaar dan he.
De leraar is nogal theoretisch ingesteld en ik speel meer op gevoel. Maar mijn vraag is, bestaat er een gemakkelijke manier om te weten welke noot waar ligt, want daar worstel ik enorm mee. Dan vraagt hij speel eens een Re maar ik hoor het donderen in Keulen
I'm a bit puzzled zeggen de Engelsen,
Ten eerste, je draait de boel om; waarom zou je het notenschrift (is dat een vak?) willen leren wanneer je geen instrument speelt?
Ten tweede, NIEMAND gebruikt het do re mi in muziekschrift behalve oude Duitse muziekleraren die Haydn op de piano spelen en solfege geven om bij te klussen.
Voor muziektheorie is in principe geen instrument nodig zoals elke theorie iets abstracts is en zich enkel in de bovenkamer afspeelt maar speel je een instrument en wil je met anderen samenspelen of wil je iets van schrift kunnen lezen of opschrijven, dan heb je de theorie nodig.
De vraag blijft, waarom de theorie bestuderen als je het niet wil toepassen?
Het zal wellicht aan mezelf liggen maar deze opmerking snap ik nietCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Pepe
Snap ik, je wil gewoon een straight forward antwoord,
Je hebt 6 snaren, die beginnen met een E, A, D, G, B en E. Dat zijn je referentie punten. Vanaf die punten kan je verder tellen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door freesoul
Je kan ook het E barre akkoord als referentie gebruiken wetende dat de onderste en bovenste snaar de grondtoon = naam van de ladder is.
Bijvoorbeeld; je A barre heeft een A op de E snaar, een D op de A snaar, G op de D snaar enz.
Wat je wel goed in de smiezen moet hebben zijn de intervals, overal zit een halve toon tussen behalve bij de E en B.
Als dit te moeilijk is zou ik gekleurde rondjes op je toets plakken, anders zou ik het niet weten.
In Spaanse tutorials kom je de solfege namen ook tegen, do re mi... De Fransen lijken ook zo te denken. Helemaal praktisch kan ik het nog steeds niet vinden. Het lijkt namelijk wel alsof de do echt een C is. Ik zou denken dat Do re mi fa so la ti do 1 2 3 4 5 6 7 8/1 is, maar zo bekijken ze het dan weer niet. Voor solfege zingen is het blijkbaar wel nuttig.
Wij gebruiken net als engelstalige media, A B C D E F G A B C etc. halve noten ertussen wordt
A A#/Bb B C C#/Db D D#/Eb E F F#/Gb G G#/Ab A
de / geeft aan dat de tussenliggende noten twee opties hebben, # en b
Je kunt stug op die manier door tellen op de hals.
Maak een tekening van de hals voor de eerste 12 (of evt. 15) frets, met 6 snaren, en schrijf zelf alle notennamen erin. Zelf doen, je vindt het zo op internet, maar daar leer je het niet van.
Verder, neem af en toe eens een minuut of 3 of 5 van je oefentijd, duw een willekeurige snaar op een willekeurige fret in, en benoem die noot. Uiteindelijk leer je het dan. Kost tijd, zal met botweg stampen ook wel lukken, maar wie vindt dat nu leuk?!
Dat hele plaatje verandert dan weer als je je gitaar in een andere stemming zet. Maar in elke stemming (en op elk westers instrument) geldt die volgorde van de notennamen. Is het nuttig om te weten, en om de noten te kunnen benoemen? Hell yeah! Maar goed, als je content bent alles van tabs te leren die anderen gemaakt hebben...
Fransmannen en - vrouwen gebruiken onveranderd Do Re Mi.
Spanje idem.
Wij klassiek C etc.
En in gitaar land zijn we kennelijk gek op I II III etc, waarbij I altijd C is. Dat zijn ze in Amerika niet van plan. Amerikaanse vrienden (niet verder vertellen) waren augustus vorig jaar langs en zij verwonderden zich erover, dat wij I II en zo gebruiken, zonder erbij te vermelden welke toonsoort I is. I kan ook D zijn als het stuk in D staat.
Zij schuiven het systeem door afhankelijk van de behoefte. Docent aan een gerenomeerd instituut hè?
Mijn vraag aan jouw docent zou dan ook zijn, wat de achterliggende gedachtenis dat hij een afwijkend systeem hanteert. En vervolgens zou ik het leren (zie Harald). Tenzij je punk of compleet op je oren gaat vertrouwen.
Het blijft gereedschap tenzij solvège.
De muziek staat m.i. voorop.
Leuk draadje!
Vriendelijke Re, want mijn gitaar open D, Gus
Ik maakte er een grapje van incl liederen van Haydn dus mijn eigen schuld dat het niet begrepen wordt,
wat ik ermee bedoelde,
do re mi wordt gebruikt door zangers m/v/? omdat dat beter zingt dan a b c
land van herkomst heeft daar aux principe gar nichts business with.
het houdt wel in dat solfege dus ook do re mi gebruikt door de wijze van studeren
dwz, docent aan de piano, leerling probeert het kwart van het Wilhemus te zingen
nou, ben blij dat dat misverstand is opgelost,
nu nog die vermaledijde noten op dat toetsenbord....
Er is trouwens een bedrijfje dat op dit specifieke probleem is ingesprongen, Fretlight,
ken dat al vanuit de 80's toen je als bonafide shredder al die kerkmodi moest kennen om daar vervolgens met 220 overheen te racen,
kijken of ik het terug kan vinden...
oja,
https://www.youtube.com/watch?v=HOixdXP1Nb4&t=53s
Die gitaar uit de states importeren is weer een ander verhaal,
ineens is mijn idee van gekleurde plakkertjes helemaal zo gek nog niet hu
Rare leraar, eerlijk gezegd. Je kunt alleen een Re spelen als je een referentienoot hebt gekregen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door freesoul
Do-re-mi et cetera is een toonladder, die dezelfde (vaste) intervallen heeft als de toonladder op C (toonladder op een keyboard zonder zwarte toetsen, dus zonder kruisen/mollen), maar do-re-mi kent geen vaste grond-/basistoon als C.
Ik denk dat je in dit geval beter met een toetsenbord kunt beginnen; visueel heb je dan veel meer ondersteuning dan bij een gitaar.
Het schijnt dus wel her en der gebruikelijk te zijn om do-re-mi als absoluut systeem te gebruiken.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fobo
Vage shit.