Bandwijziging; van 2 gitaristen naar 1, hoe ga ik hier mee om, tips?

Ik speel nu zo'n 2 jaar in een blues(rock) formatie (voornamelijk SRV covers, John Mayer, BB King en Tommy Castro), en na 2 jaar samen gespeeld te hebben houdt de andere gitarist er mee op. Super jammer natuurlijk en voor mij zaak dat ik mijn rol ga herdefinieren.

In principe was het zo dat we de lead/rythm rol een beetje afwisselde per nummer, zo kreeg iedereen z'n solo's. Nu nam ik wel steeds meer lead op me maar het was nog steeds een wisselwerking. Ikzelf ben echt een strat (+fender amp) iemand, SRV geinspireerde solo's en BB King voor de old school hoek. De andere gitarist was meer het hoekje bluesROCK, Gary Moore, Walter Trout, dat soort werk. Dat betekent dat hij meestal met Humbuckers speelde en ook een flinke lading aan overdrive meenam. Dit zorgde in mijn leadnummers voor een soort tapijtje en hier maakte ik dan ook dankbaar gebruik van (ook als je er effe langs zit, dan valt het ietsjes minder op ;))

Dit laatste valt dus weg en het idee is om gewoon met z'n vieren (Drum,Bass,Gitaar en Zang) door te gaan. Dit betekent voor mij heel veel ruimte maar ook heel veel druk (zoals een collega en ook gitarist al zei "ah nu ga je pas echt leren spelen!"), met andere woorden, ik heb geen bomen meer om me achter te verschuilen.

Hiervoor zal ik (en wellicht de bassist ook, immers heeft hij nu ook veel meer ruimte te vullen) dus anders moeten gaan spelen om te zorgen dat het niet heel "leeg" klinkt.

Mijn vraag is dan ook hoe hier mee om te gaan, en of iemand nog tips heeft hier voor.

hoe doen? gewoon doen.
Als enige gitarist heb je het makkelijker in een band, is altijd mijn ervaring; dat er setje humbuckers wegvalt en een pak distortie, wil helemaal niet zeggen dat je band nu minder "vol" zal klinken, tenminste als iedereen zijn job doet.
Daar waar drums en bas eerder vooral voor de beat zorgden, zullen ze nu ook mee voor rhythm track moeten gaan.
Bands met twee gitaristen klinken vaak rommelig, minder strak (onder meer door het principe van zich kunnen verschuilen, zichzelf niet goed horen en maar wat aanmodderen in de ander zijn bereik enz)
Dus ik zou er naar uitkijken ipv er schrik voor hebben

Het antwoord kan zo simpel wezen ;)

http://michellasatik12.blog.com/file...ouble-neck.jpg

Het is vooral wennen dat je nu niks meer hebt om je achter te verschuilen, als in ieder foutje dat je maakt hoor je meteen. Je wordt er inderdaad een betere gitarist door.
Ik heb niet heel veel veranderd aan mijn setup toen onze andere gitarist weggong. Misschien een beetje minder mids en een tikje meer gain op mijn zwaarste gain kanaal. Verder gewoon veel samenwerken met je bassist en drummer, als die goed op elkaar ingespeeld zijn kunnen ze veel van de ritme partijen lekker vullen waardoor je alle ruimte hebt. Ik moet zeggen dat het mij prima bevalt als enige gitarist in de band.

ja ik kijk er ook wel naar uit! geeft juist heel veel mogelijkheden maar ik wil de overgang zo goed en snel mogelijk doen.

Oeps, dat is wel even een verandering. Ik zou er zelf el een beetje tegenop zien, anderzijds denk ik dat dat barno wel gelijk heeft.

Misschien niet het beste advies maar, luister eens naar andere bands die het met 1 gitarist doen.

Ikzelf vind de band Kings'X helemaal te gek (driemansformatie met 1gitarist) oke wel andere muziek die jij speelt, maar ontzettend knap hoe compleet ze met z'n drieen klinken, ook, en vooral live.

Misschien kun je daar wat ideen opdoen ?

Citaat:

---

"nu ga je pas echt leren spelen!"

---

Het is een uitdaging van jewelste, natuurlijk. ;)
Het probleem zit 'm waarschijnlijk voornamelijk in de solo's: er is geen slaggitaar meer en het spectrum wordt opeens angstvallig leeg.. tel daarbij dat een strat juist op zo'n moment toch wel de neiging heeft om dun te gaan klinken, zeker als je een bluesman van de SRV/BB- stempel bent en dus(?) geen bakken distortion gebruikt..
De uitdaging zit volgens mij in een cultuuromslag - en ik ga nou effe lekker kort door de bocht: wij gitaristen willen lekker soleren. Dat we 80% van de tijd slag spelen vinden we bijzaak - da's allemaal pauze tussen de solo's. Die houding moet anders, als enige gitarist moet je de begeleiding tot hoofdtaak verheffen. Goed slaggitaar spelen is een kunst! En vanuit de begeleiding kun je gaan werken aan een tussenvorm tussen slag en solo, zoals jimi H die perfect beheerste. en SRV ook, trouwens. akkoorden met fills en melodielijntjes..

Het lege, dunne geluid dat ik noemde, hoeft bovendien geen slechte zaak te zijn. Leegte kan ook spannend zijn, als datgene dat er wel gebeurd spannend is. Heel goed en precies spelen, dus - dat geldt ook voor je bassist.

Qua geluid/setup zie je veel mannen (m/v) op het halselement van hun strat spelen, voor een dikker geluid. een Tubescreamer(-variant) wil ook wel helpen, Maar voornamelijk blijft het een zaak van ieder noot laten tellen, want elke fout is hoorbaar en hoe minder je speelt, hoe minder fouten je maakt.

Ik zou sowieso proberen het positief te zien.

Wel moet ik zeggen dat toen mijn band van 4 naar 5 uitbreidde (bassist ging gitaarspelen, nieuwe bassist), dat mij juist enorm de ruimte gaf. Het veel minder zo dat we geen 'mankracht' meer hebben voor die gave extra partij.

Maar goed, dit is andersom. Zie het als een gelegenheid om meer te doen met minder!

Hey!
Dit is juist leuk! moet je creatief omgaan met de nummers die je altijd speelt!
Ik vind het persoonlijk heerlijk met de coverband waar ik inzit, doen we ook vaak nummers waar 2 gitaren inzit, gewoon de middenweg zoeken! En het nummer herkenbaar houden en toch leuk laten klinken!

Dus nu drums bas gitaar?

Ik benzelf ook gitarist in een band met 2 gitaristen, toetsen drums bas zang. En in een band waar ik de gitarist ben met 1 bas en 1 drums en zang.

Het verschil is dat je veel meer vrijheid hebt en de ander niet zo snel in de weg zit, je kan de bassist ook wat minder kaal laten spelen en hem meer ruimte geven net zoals de drummer. Zo vang je de afwezigheid van de 2e gitarist. goed op. Je gitaar partijen minder kaal maken, kijk eens hoe Jimi Hendrix dat doet bijvoorbeeld. Die zie je niet alleen netjes een akkoord spelen, die beweegt/speelt binnen het akkoord om het zo maar te zeggen.