OK ik ga een grote gok wagen.
Het hout voor mijn volgende project heb ik gemaakt van reststukken. Het word een kleine, eenvoudige gitaar die ik wil gebruiken voor het compromisloze scheurwerk.
Echter in de tussentijd is het hout wat kromgetrokken, dus de lijmnaden zijn niet allemaal 100% (schaafwerk ten spijt) en daarnaast wil ik hem toch fel glimmend afwerken met autolak.
Kom ik op de volgende werkwijze. Alle oneffenheden in de body ga ik eerst te lijf met plamuur, vervolgens spuitplamuur. Zodra dat er goed en glad uitziet gooi ik er een laag primer overheen, en vervolgens de autolak. Ik doe een voorzichtige aanname dat veel andere gitaren die een plastique afwerking hebben een vergelijkbare behandeling hebben ondergaan (los ervan dat de bouwkwaliteit natuurlijk veel beter is).
Komt bij dat ik met deze werkwijze in fasen kan werken (grof naar fijn) en tussendoor werk kan doen op de gitaar. Voorbeeld: na de primerlaag kan ik alles proefpassen en schroefgaten voorboren, waarna ik de autolak opbreng en met de laatste montage nergens meer mee hoef te prutsen..
Kortweg, ik doe dit om mijn gebrek aan ervaring te verbloemen. De eerste non-transparante laklaag (zowel letterlijk als figuurlijk).
Gaat dit 'werken' qua duurzaamheid (spelen e.d.)? Welke problemen kan ik verwachten? 'Pakt' dit allemaal zonder druipen of kans op afschilferen?