Lijkt idd meer op een Joe Barden dan op een p90. Hij oogt ook niet als een big singlecoil.
Lijkt idd meer op een Joe Barden dan op een p90. Hij oogt ook niet als een big singlecoil.
Ik speel nu een kleine periode op een Les Paul, met het welbekende JB/59' setje, ook op een JCM800 o.a. en ik moet zeggen, het is een behoorlijk veelzijdig element in een Les Paul eigenlijk. Qua output vind ik 'm redelijk meevallen en juist het redelijk aanwezige mid-hoog doet 'm vrij makkelijk '70ties/'80ties klinken, juist niet metal (ik denk bij metal juist meer aan gescoopt mid). Ik heb hier ook al wat suggesties qua elementen gegeven, maar met wat ik de afgelopen anderhalf week heb ondervonden, is het misschien niet gewoon een kwestie van afstelling? En dan bedoel ik niet alleen je eq, maar bijvoorbeeld ook de hoogte van je element en snaren. Ik speel over een 2210 (toch wat meer gain dan een 2203), met V30's en een tubescreamer er voor en ik heb echt niet een metal sound. De treble, presence en mid heb ik redelijk ver open staan, wat sowieso al niet echt des metal klinkt, terwijl ik de gain gewoon volle bak heb. Nou heb ik m'n actie van m'n snaren vrij hoog staan en m'n elementen juist niet zo hoog, ook dat maakt veel verschil. Je hebt wat minder output, maar je wint wel aan dynamiek en sustain. Het gaat wat meer 3d klinken, wat ook zeker je clean ten goede komt. Eventueel kun je nog je polepieces wat omhoog draaien, maar met jouw wensen wellicht niet eens noodzakelijk. Hoewel je daarmee wel wat meer balans naar eigen smaak kunt krijgen. Dat soort dingen maakt echt nogal verschil en is bovendien leuk om mee te experimenteren.
Dat gezegd hebbende, euh... een JCM800 en mooi clean, ik zou dat niet echt aan een element wijten.;)
Je kan een mooi, dik randje krijgen met je 2210. heb het gisteren zelf gezien. Was verbaasd hoe goed het clean was van mijn 2210. maar misschien was de gitarist zelf gewoon waanzinnig, waanzinnig, waanzinnig goed.
Het is niet het allermooiste clean wat er uit de 2210 komt, maar absoluut bruikbaar en reageert goed op je aanslag. Ik krijg er ook wel een bruikbaar clean geluidje uit, maar eerlijk is eerlijk, daar ligt z'n kracht niet.:) Maar de topicstarter heeft een 2203 en dan wordt het wel een ander verhaal, er vanuit gaande dat ie in de high sensitivity inplugt.
Hey, thanks voor de suggesties.
Ja, ik moet zeggen dat je JB in mijn Les Paul ook gewoon goed klinkt.
Hij heeft er niet voor niets een jaar of 10 in gezeten :-)
Wat ik merkte toen ik de BKP Abrxas erin zette is dat ik wat meer definitie hoorde...meer de afzonderlijke snaren dus.
Nou moet ik ook eerlijk bekennen dat ik de JB vrij dicht op de snaren had staan en die heeft ook meer output, dus als ik hem wat lager zou zetten, zou ik waarschijnlijk ook wat meer definitie hebben. De afstelling van de polepieces bij de JB schijnt ook nog redelijk wat verschil uit te maken inderdaad. zal daar ook eens mee experimenteren.
De JB heeft denk ik wel sowieso wat meer laag dan de Abraxas en speelde wat vloeiender, klonk iets minder hifi dan de Abraxas.
Ik heb de afgelopen dagen wat aan de afstelling van de Abraxas gedaan en moet zeggen dat het nou redelijk in de buurt klinkt van wat ik graag wil horen.
Heb wel een heel andere speaker: de G12K-100. Dat vind ik echt een lekkere speaker. Veel neutraler dan de meeste Celestions en erg duidelijk zonder hifi te klinken. Duidelijk en warm dus. Ook in bandverband geen problemen om door de mix te prikken.
Snaren zijn overigens skinny top heavy bottom van Erbie Ball.
Ik denk dat ik komend weekend de Abraxas toch weer even omwissel voor de JB. Al was het maar om nog eens te vergelijken.
Verder zit ik de laatste tijd wat op het net te kijken naar de Custom (SH-5) of gewoon een 59 voor in de brugpositie. Al ben ik wel bang dat de 59 wat te weinig output heeft (maar in de neckpositie bevalt hij erg goed). De Custom heeft wel een keramische magneet...misschien dat dat niet helemaal mijn kopje thee is. Het enige element dat ik tot nu toe heb gehad met een keramische magneet is de Superdistortion en dat was niet helemaal mijn ding. Toch hoor ik goede verhalen over de Custom in de brugpositie van een Les Paul.
Overigens krijg in mijn 2203 redelijk clean hoor mbv de volumeregeling op mijn gitaar (heb momenteel mijn gain rond de 5 staan, dus niet zo hoog). Maar ik hou ook wel van clean met een randje: clean met een beetje de push van drive erachter zeg maar. Door zachter aan te slaan kan je dan redelijk wat verschillende "clean"geluiden krijgen. Maar inderdaad: een Fender Twin wordt het nooit :-)
Ergo: Custom 5 (SH-14)! Custom, maar met een Alnico 5 magneet!
Je zegt dat je de Super Distortion niet je-van-het vond. Had je die in een Les Paul geprobeerd?
Ik heb dat heel lang uitgesteld zelf, en was bang dat het een donkere modderbende zou worden. Integendeel. Hij matcht heerlijk (in een full mahogany Les Paul Custom). Maar goed, niet het meest subtiele en sprankelende element, dat dan wel.
Ja, die heb ik ook gezien, maar die schijnt behoorlijk bassheavy te zijn en heeft een flinke middip. Ik ben bang dat dat een beetje een modderbrij wordt. Dat lijkt ook een beetje bevestigd worden op verschillende fora. Maar goed, dat is slechts horen zeggen. De gewone custom lijkt mij wat evenwichtiger en strakker, zonder over the top te worden. Alleen die magneet...hoop dat het niet te klinisch wordt ofzo.
De Superdistortion zat in mijn Dean V (ook mahonie met maple top en ebony fretboard, net als mijn Les Paul). Daar heb ik later ook een JB in gezet en die vond ik beter.
Lastig hoor. Aan de andere kant: het klinkt nu al best goed met de BKP, maar je wilt eruit halen wat erin zit he :-)