M'n dochter heeft op haar stage jaren terug prints ontworpen voor Teatro alla Scala (de opera dus) in Milaan. De stoffen werden in China gemaakt en dat is zomaar goed gegaan.
Printable View
M'n dochter heeft op haar stage jaren terug prints ontworpen voor Teatro alla Scala (de opera dus) in Milaan. De stoffen werden in China gemaakt en dat is zomaar goed gegaan.
Goed punt!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Fusion
Waarom zou Hagstrom's QC Duits zijn.... of heb ik (weer) wat gemist?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson
Haha....jammer genoeg heb ik die gitaren nooit kunnen kopen, tegen de tijd dat ik wel wat te besteden had daaraan, was die zaak weg.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Agent_Smith
Ze hadden ook zo'n joe perry les paul, met een hals als een honkbalknuppel.
O ja, en zo'n nuno bettencourt washburn met die wazige neckjoint.
Trouwens, wat Washburn betreft, ik herinner me uit die tijd een soort van schandaal van aziatische washburns met made in usa erop of iets dergelijks. Iemand?
Klopt, ik heb ook zo'n Washburn gehad. Heb het ding toen nog bijna aan Paul Kemper verkocht maar die moest er te lang over nadenken.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis
Mn buurman van 15 jaar geleden had zo'n Joe Perry LP. Allemachtig wat een hals heeft zo'n ding. Das echt veeeel te dik voor mij. Niet te doen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door D3nnis
Die Nuno Washburn vind ik persoonlijk echt een gruwelijk spuuglelijk ding. Eén van de lelijkste gitaren ooit.
Tijdje terug nog bijna zo'n Washburn N4 gekocht voor wehnag.
Die nuno bettencourt washburn heb ik eens in bruikleen gehad.
Qua looks en sound helemaal niet mijn type gitaar, maar ik moet zeggen dat 'ie niet één rammeltje had, stemvast was, licht, en uitermate comfortabel om op te spelen.
Ik herinner mezelf die neckjoint als juist wel prettig.
Maar verder; het is een gedrocht ja.
Nooit helemaal mijn vinger op kunnen krijgen, dat Washburn, en in welk segment je dan speelt...
Verstuurd vanaf mijn SM-T580 met Tapatalk
Ik denk dat de merken uit de jaren 80 en 90 voornamelijk ten prooi zijn gevallen aan het management gelul : produceer niet hier ( lees USA of Europa), maar besteed dat uit aan lage London landen. Kekke marketing truc en endorsement zorgen voor de verkoop. Marge beter en verdienste is geen vies woord.
Effect is geweest dat een merk wat bekend stond om zijn kwaliteit en waar je voor wilde sparen om hem te hebben veranderde in iets wat je op iedere hoek kon kopen. Iedere dealer wilde nog iets verdienen en begin met kortingen. Kwaliteit ook niet altijd even goed en innovaties die achterwege bleven deden de rest.
Dat bijna alles werd opgekocht door de grote 2 deed de merken ook geen goed........
Van de weinige merken die het nog wel goed doen zij Rickenbacker ( heel eigen gezicht en geluid) en Gretsch voorbeelden. Beiden zijn nog steeds zelfstandig hoewel Gretsch de verkoop en distributie bij Fender heeft onder gebracht.
Als merken de verleiding van aantallen kunnen weerstaan kunnen ze gewoon overleven. Kijk maar eens naar kleine acoustische merken zoals Londen. Natuurlijk kan zo’n gitaar ook goedkoper gebouwd worden. De klanten willen echter geen goedkopere versie, maar datgene waar ze voor sparen. Kwaliteit en de hand van de meester. Levertijd van 2 jaar en een prijs van 5000+ is daar geen probleem....
Wel zonde van merken zoals Kramer en Hamer. Was vroeger iets waar je naar bleef kijken in een winkel.......
Staat op het stickertje achter op de headstock. Dus dan zal het wel toch?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Erik de Perik