Printable View
Binnen een uur waren we opgebouwd en gesoundchecked. Voor ons een mooie prestatie, meestal is er nog wel iets wat niet helemaal lekker werkt en misschien vervangen moet worden. Om half negen aankomen en om half tien speelklaar zijn vond ik erg netjes.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door B_2_the_a
D.
wij hadden een geluidsman die zich afvroeg wat wij op het podium deden,
de eerste opmerkingen waren, als jullie er doorheen spelen stop ik, (nogal wiedes) en leuk zo'n mic. voor het eerst in je handen maar je doet het helemaal verkeerd,
verder deed hij zn werk wel goed,
Misschien had hij wel gelijk...
Ik heb eens een aantal reacties in dit topic gelezen en zie dat er vaak nogal eens misverstanden ontstaan tussen technici en muzikanten.
Zelf heb ik ook de nodige ervaring (even de ervaring van 25 juli buiten beschouwing gelaten:)) waarbij het vaak de organisatie is die de basis legt voor de problemen en waarbij ogenschijnlijk onbelangrijke details het verschil kunnen betekenen tussen een top optreden of een pruts avond.
Hoe vaak ik niet op locaties kom waarbij ik, ondanks schriftelijke en telefonische afspraken, niet goed kan lossen, parkeren (ook leuk, krijg je een kaartje voor de parkeergarage terwijl je met een verhoogde en verlengde bus bent), er geen eten is geregeld, het podium nog vol staat met tafels, stoelen en andere troep. Maar er wordt wel van mij verwacht dat ik een hapklaar podium klaar heb staan op het moment dat de band arriveert.
En als alles aan is gesloten wil dat nog lang niet zeggen dat alles ook klaar is, alles uitfluiten en netjes afregelen is ook veel werk.
Dan de bands, natuurlijk doe ik mijn werk ten dienste van de artiest, ik heb er een passie voor en vind het prachtig om een hele strakke mix te maken waarbij de artiesten op het podium het ook top naar hun zin hebben.
Ik ga daarbij vaak veel verder dan nodig, van het compleet stemmen van een drumstel aan toe omdat de drummer dat niet kan (je zou dan verwachten dat de drummer in kwestie ook niet kan drummen maar niets is minder waar) tot het regelen van een stapel lege kratjes om de gitaar amps op hoogte te krijgen.
De soundcheck is een voorbode van wat er komen gaat, via een talkback microfoon neem ik de leiding en start met het slagwerk.
De overige muzikanten gaan zich dan al snel vervelen met als gevolg dat er twee een drankje gaan halen, een gaat even naar het toilet en die ander begint op standje 10 in te spelen.
Klaar met de drumkit, mag ik de bassist even horen?
Ow, ja, ik kom eraan, ff mijn koffie opdrinken.
Ok, gaan we verder met de gitarist, mag het iets zachter? En heb jij je oren op je kuiten zitten? Want daar staat je versterker op gericht.
Kratjes geregeld, versterker op hoogte, van standje 11:blast: naar standje 4, ik loop weer naar de FOH tafel en ondertussen gaat de versterker naar standje 6 (ja ik kom uit een ei:supercool:).
Dan de vocals, mag mijn monitor harder? Ja, misschien is het handig om je partituur tussen je hoofd en de monitor uit te halen, dan is er een kans dat je hem hoort.
Kun je nog een stukje zingen? Is dit het volume waarop je de hele avond zingt? Nee, straks ga ik pas los, nu is er nog geen publiek. Ja, maar toch wil ik graag even testen of je monitor goed is op 'normaal' zang volume.
Oeps! mijn monitor piept! Ja, ik heb het gehoord, kun je je aanwennen om je microfoon als je niet zingt omhoog te houden en niet precies op de monitor te richten?
Dit verhaal is zoals de 'gemiddelde' gig gaat, sommige dingen zijn uiterst frustrerend maar het meeste is nou precies de uitdaging die ik zo leuk vind.
Vooral als je na afloopt hoort dat men echt veel aan je tips heeft gehad en dat het geluid helemaal top was.
Het blijkt wel steeds weer dat er, wat de technicus betreft, tussen het oordeel prutser en genie slechts een heel dun lijntje loopt.
Hier ben ik het (als technicus zijnde) absoluut niet mee eens...Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door MusicXtra
Een geluidsgod bestaat niet, maar je hebt enkele exemplaren (op wereldklasse, zoals geluidsman van toto, etc..) die komen wel in de buurt van de zoon van de geluidsgod ;)
99 % van de geluidstechnici tegenwoordig zijn prutsers, die kopen als slager een geluidssetje en vinden zichzelf technicus.
De enige technici die ik ken heb gehoord waar ik van denk: die zijn goed bezig zijn technici die al tientallen jaren ervaring hebben en altijd zoeken naar de 9 (zonder hun stabiele 7 te riskeren waar een prutser al heeeel erg blij mee zou moeten zijn)...
Dus om te zeggen dat geluidsgenien soms niet veel verschillen van prutsers is hier even heel fout gezegd!
Dan heb jij die zin niet begrepen, dat is helemaal niet wat hij zegt.
ik wel. Maar al te vaak zal een band hun oordeel vellen op basis van losse metingen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door B_2_the_a
Als pappa of mamma na het optreden langskomt " ik heb de hele tijd aan de geluidsman gezegd dat jij te zacht stond maar hij deed er niets aan" dan is een geluidsman al een prutser. In veel gevallen waar, maar in minstens net zo veel gevallen willen de trotse ouders eigenlijk alleen hun zoon/dochter horen en niet de rest van de amateurmuzikanten. Die roze bril verziekt de waarneming. Maar ook het eindoordeel over de geluidsman.
zo zal een gitarist die voor het eerst te horen krijgt dat zijn 4x12 kast beter thuis kan blijven dit toch vaak als een totaal brevet van onvermogen interpreteren.
Een vocalist zal helemaal per definitie altijd vinden dat alle problemen aan de geluidsman liggen. "waarom zet ie niet even mijn microfoon harder op de monitor" enz
Je moet mijn opmerking wel in de context van het verhaal houden....Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door B_2_the_a
Wanneer tijdens een optreden de monitorversterkers ermee kappen omdat de opdrachtgever een bakplaat op dezelfde groep aansluit wordt de technicus erop aangekeken.
Wanneer er door slechte voorbereiding van de opdrachtgever veel te weinig tijd overblijft om de puntjes op de I te zetten wordt de technicus erop aangekeken als er iets rond gaat zingen.
Gebeuren er twee zaken zoals hierboven genoemd dan word ik als technicus al heel snel een prutser genoemd, begrijpelijk vanuit de band en het publiek gezien, maar wel heel frustrerend wanneer je in zo'n geval meermalen voor juist die problemen hebt gewaarschuwd.
En, ik ben bij een 9 nog steeds niet tevreden hoor, steeds blijf ik luisteren en fine-tunen om naar die 10 te werken.
Overigens ben ik van de geluidsman van Toto niet echt onder de indruk, één keer een concert in Ahoy bijgewoond, vooraan werd je misselijk van het sub en op de andere plekken waar ik gestaan heb was er slechts sub en midhoog te horen dat bovendien ongeveer 20 dB boven de pijngrens stond. Maar ook daar ben ik voorzichtig met mijn oordeel, ik weet niet welke problemen er aan vooraf zijn gegaan.
Even over het probleem dat gitaristen de boel vaak te hard zetten; ik merk ook regelmatig dat technici de gitaren erg onduidelijk in de mix hebben zitten.
Als technicus snap ik waarom het vervelend is dat een amp naar de benen van de gitarist en de oren van het publiek staat te blazen.
Als gitarist begrijp ik dat de duidelijkheid van mijn sound erg belangrijk is en dat een droger geluid met veel midden vaak beter werkt dan een wollig geluid met te veel effecten en gain.
Als ik moet optreden laat ik altijd onze zanger uitleggen dat de gitaar belangrijk is in onze muziek en dus duidelijk in de mix aanwezig moet zijn. Dit werkt vaak beter dan wanneer ik het zelf zeg, omdat het dan vaak als arrogantie wordt gezien. Toch is het regelmatig zo dat mijn gitaar bijna onhoorbaar is als ik het volume naar aanwijzing van de dienstdoende tech afstel. Ik ga altijd even luisteren en schroef mijn gitaar meestal wel weer iets op, zodat de balans op het podium in ieder geval goed is (meestal door meer midden in mijn sound te draaien ipv meer volume, maar goed...) , of ik geef aan dat de gitaar te weggefrommeld is in de mix.
Zijn gitaristen en technici zo uit elkaar gegroeid dat er een eeuwigdurend conflict ontstaan is? Luisteren gitaristen niet goed genoeg naar de aanwijzingen van de tech? Houden technici niet van het geluid van een gitaarversterker? Zouden drummers het gevoel hebben dat de drums altijd te zacht staan in de mix?
Dit is een gitaristenforum, dus ik denk dat het best eens leuk is om wat tips te geven uit het oogpunt van de technicus, om misschien in de toekomst de relatie tussen gitarist en tech weer iets te verbeteren. ;)
Ik zal beginnen met wat standaard tips die we allemaal wel kennen, maar voor beginners toch handig kunnen zijn:
- Nooit je versterker/speaker op het publiek richten, maar op je eigen oren.
- Nooit te veel bas in je sound draaien, want dat wordt snel modderig en de andere instrumenten leveren genoeg bas voor een vette sound.
- Veel midden zorgt voor een duidelijker geluid.
- Te veel hoog is vaak minder erg dan te veel bas, maar een te dun gitaargeluid zorgt vaak voor veel ergernissen bij het publiek en de technicus. Luister met je oren bij de speaker, want daar staat de microfoon ook.
- Nooit te veel gain gebruiken. Je geluid wordt er onduidelijk van en verzuipt compleet in de mix.
- Leer de balans tussen de kanalen van je versterker kennen en stel ze goed af. Niets is zo irritant als een veel te hard clean geluid tegenover een onhoorbaar drive geluid.
- Als je een soloboost gebruikt, speel tijdens de soundcheck met deze boost aan, zodat de tech zijn inputvolume goed kan afstellen.
Ik hoop wat aanvullingen te lezen!
Dit is ook precies de reden dat ik hier ben blijven hangen.;)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Michael AE
Het is volgens mij in alle gevallen heel goed mogelijk om zowel de technicus als de gitarist tevreden te krijgen.
Vaak merk ik bij bands dat ze op het podium uit hun dak willen gaan en vooral zichzelf overal duidelijk bovenuit willen horen. Bij een optreden komt het zaalgeluid op plaats 1, daar moet de prioriteit van zowel de band als de technicus liggen, het optreden is immers om het publiek te vermaken.
Op een klein podium is het onmogelijk om jezelf altijd boven de andere bandleden uit te horen, hier zullen dus compromissen gesloten moeten worden.
Door slim op te stellen en aandacht te besteden aan de plaatsing van versterkers en monitoren kun je al heel veel problemen voor zijn.
Te vaak zie ik gitaristen die hun versterker op de grond hebben staan met zichzelf er vlak voor, is die versterker dan ook nog op het publiek gericht dan is het maken van een goeie zaalmix al onmogelijk geworden. Een versterker op hoogte en niet op het publiek gericht kan al snel 10 dB schelen.
Een floormonitor heeft een min of meer gerichte afstraling, zorg dat je midden in die afstraling staat dan hoor je de monitor zo goed mogelijk. Een drumstel kan ook links of rechts van het midden op het podium staan, meestal staan de vocals pal voor het drumstel, da's geen pretje op een ondiep podium wanneer de drummer eens ff lekker op zijn bekkens tekeer gaat. Het drumstel uit het midden plaatsen kan ervoor zorgen dat iedereen minder 'last' van elkaar heeft waardoor je al snel weer een paar dB aan podium volume omlaag kunt.
Monitoren zijn meestal voorzien van een 31 bands EQ, er kan dus meer mee dan alleen harder of zachter, probeer, als je je monitor niet goed hoort eens aan te geven of je wat meer mid, midhoog, laag, etc. wilt, vaak werkt dit veel beter dan simpelweg het volume opvoeren.
'Less is more' muziek maken is de kunst van het weglaten en vaak werkt dat op podia ook, vaak maak ik tijdens de soundcheck even 'pas op de plaats' als het allemaal niet lukken wil. Dan stel ik voor een aantal dingen terug te draaien. Speelt de band een nummer dan luister ik zonder FOH of er vanaf het podium al een goede balans komt en probeer waar mogelijk de muzikanten aan te geven wat er aan schort. Voor kleine locaties is het dan al voldoende om slechts de vocals, de kickdrum en toetsen via de PA te versterken.
Bij gebruik van compressors, effecten, gates, etc. geldt ook dat ik die pas ga gebruiken op het moment dat ik denk dat het er echt beter door gaat klinken.
De grootste 'fout' waar ik regelmatig tegenaan loop is dat bands in de loop van de avond alles steeds ietsje harder zetten, de vocals kunnen dit niet en dus zullen die meer monitor willen waardoor de rest van de band ook weer een tandje bijzet met alle problemen van dien.
Toch is dit nodig voor de psychische climax van de band en het publiek, om dit te kunnen doen zul je dus altijd moeten zorgen dat er 'ruimte' is om iets harder te kunnen en is het heel belangrijk bij de volgende set weer op het oorspronkelijke volume te beginnen.