Teye Guitars

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door mesaman

jij natuurlijk wel! maar ik bedoelde teye eingelijk....had niet goed gelezen natuurlijk.de tijden dat ik internet ben ik allang niet helder meer.
mn excusses...

---

Je bedoelde HGD Souvenir? Dankjewel! Heel goede herinneringen heb ik daaraan. Treed vanavond hier in Austin weer s op met Joe Ely: werken van 'Letter to Laredo' en 'Twistin' in the wind'. Speel m'n met B-Band uitgeruste Devoe flamencogitaar dan door zo'n Bose toren (Joe heeft een hele kollektie) ...geweldige sound!!!

Joe laat me altijd een of twee van m'n eigen gitaren op het podium etalleren, en 'k heb er zo al verscheidene verkocht. Vanavond zet ik voor 't eerst de parelmoer neer. Ben benieuwd!

De Teye rep in Nashville is een maat van me, en een paar jaar geleden heeft hij me voor een tijdje een paar Teye's in bruikleen gegeven, dus ik ken deze dingen. (Hoi Teye!)

Op de eerste plaats, deze gitaren zijn Total Chick Magnets. Geloof het of niet, maar ik had nog nooit zoveel meiskes horen vragen of ze m'n gitaar mochten aanraken, of er een foto mee wilden nemen.

Verder is deze gitaar absoluut geen speelgoed. Een erg comfortabel gewicht en goed gebalanceerd, zelfs met een strap. De bespeelbaarheid is fenomenaal, rechtstreeks uit de doos. Het lijkt alsof de frets met een PLEK gedaan zijn. Geen fret-outs, en alle snaren hadden vrijwel dezelfde spanning, ongeacht van waar op de neck je speelde. Erg smooth.

Qua sounds moet ik zeggen, ja en nee. Op zich zelf faciliteert een Teye zich uitstekend om van een Les Paul sound naar een Strat sound te gaan. Tegelijkertijd ben ik van mening dat een Les Paul als een Les Paul klinkt omdat je ze op een bepaalde manier bespeelt, vanwege de hoek waarop je voorarm op de body ligt, en de manier waarop de gitaar tegen je lichaam hangt. En dit geldt ook voor Teles en Strats. Verder heeft mensuur lengte invloed op de spanning van snaren, en een groot gedeelte van de sound van bijvoorbeeld een Telecaster heeft te maken met de 25.5" scale. Maw, alhoewel de gitaar in-and-by-itself de sounds heeft, waren er limieten aan wat ik kon doen om karakteristieken van bepaalde sounds naar voren te brengen. Dit is dus niet zozeer een kritiek op de gitaar, en misschien een indicatie van limieten in mijn eigen spel.

Een ander grappig ding was dat iedere Teye die ik bespeeld heb, (als ik heb me goed kan herinneren, serie nummers 002, 012 en 014) ieder een eigen persoonlijkheid hadden. 002 had iets "juvenile", in de zin dat de gitaar iets rauws uitstraalde. Denk early 70's Rolling Stones. Nummer 12, was een stuk meer volwassen, en ik geloof dat ik me een beetje geïntimideerd voelde door het zelfvertrouwen dat de gitaar uitstraalde. Nummer 014 was de allereerste La Moya (toch, Teye?), en die gitaar voelde een beetje terughoudend aan, althans voor mij.

-Fred

Als je dus een echt goed stuk gereedschap in je handen wil hebben en je meisje heeft problemen... met deze dus niet! Bewijs geleverd denk ik.
Net als met cabriolets zal deze veel eerder geaccepteerd worden door je vriendin of vrouw dan een gitaar die slechts een paar sounds heeft en sober uitziet.
Maar ja, dat is mijn mening. Als je een beetje van excentriek gedrag houdt is dit voor mij het ultieme genot. Wil je serieus overwegen om deze gitaar eerst uit te proberen... wat let je?
Ik wil de mijne best ter beschikking stellen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Detremain

Als je dus een echt goed stuk gereedschap in je handen wil hebben en je meisje heeft problemen... met deze dus niet! Bewijs geleverd denk ik.
Net als met cabriolets zal deze veel eerder geaccepteerd worden door je vriendin of vrouw dan een gitaar die slechts een paar sounds heeft en sober uitziet.
Maar ja, dat is mijn mening. Als je een beetje van excentriek gedrag houdt is dit voor mij het ultieme genot. Wil je serieus overwegen om deze gitaar eerst uit te proberen... wat let je?
Ik wil de mijne best ter beschikking stellen.

---

klikkerdeklik

Heedaar Butcher,

de gitaren die je bespeelde, inderdaad, een goede opsomming. Ik VERMOED dat je de 001, de 011, en de 014 (de La Mora) bespeelde. Dat zijn nl de eksemplaren die wederzijdse vriend Evert meehad naar Nashville.
De 001: de eerste! Veel bespeeld, nog zonder de geluidkamers, en met de v1. elektronika. De oervorm van m'n ontwerp.
De 011: veel bespeeld ('t was de mijne voor een tijdje), interne geluidskamers, een al veel verder ontwikkelde versie van de gitaar, met v.2 of 3 vd elektronika. (Huidige is v.5)
De 014: zelfde generatie als de 011, alleen koud uit de workshop: deze gitaar was groen toen Evert m meenam naar Nashville.

Qua sounds eerst even dit: iedereen die het over 'de' Les Paul sound heeft, gaat natuurlijk kompleet voorbij aan het feit dat de ene Les Paul niet zo klinkt als de andere. Ikzelf zeg altijd: wanneer je 'de' Les Paul sound wilt, zoek dan een goede Les Paul. (Ditzelfde verhaal geldt ook voor de Tele, Strat, of andere modellen).

Mijn enige objektief in de gitaar was, dat je Les Paul / vette 70's rock sounds, ZOWEL als Tele / country twang en Jimi / SRV sounds kon krijgen, alsmede nog vele anderen. Dit kan digitaal op zo'n prachtige variax, of een digitale Roland of Fender, maar dit spreekt mij niet zo aan, dus doe ik 't via een ouderwetse gitaar.
En wanneer je 'm goed bespeeld, dan KRIJG je de rock/twang/etc sounds ook: en eenvoudig bereikbaar binnen 1 solo. Hier is veel verwarring over ontstaan, wellicht door misinterpretatie van mijn DOEL van deze gitaar.

Voor de sidemen en de top 40 gitaristen die vooral sounds moeten imiteren is het wellicht niet de uitgelezen gitaar: hou je baas tevreden en sleep de korrekte in-de-mode-zijnde-gitaren mee.

teye goeie midje

ja die bedoel ik!jammer dat er niet meer van is...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door mesaman

teye goeie midje. ja die bedoel ik!jammer dat er niet meer van is...

---

Mijn HGD solo kwam er inderdaad prima uit! Ik bedacht er zelfs een 'nieuw akkoord' voor, want 't akkoordenschema leende zich ab-so-luut niet voor wat voor 'flamenco'-benadering ook.

Check toch ook 's het werk wat ik met Joe Ely deed (met name de CD Letter to Laredo ben ik trots op). Het is ander repertoire, maar mijn gitaarbenadering was dezelfde (smokkel zoveel mogelijk authentiek aanvoelend flamencospel erin en probeer zo min mogelijk als de Gypsy Kings te klinken:)

Bedankt voor je kompliment! En oan't skriuwens.