Opbouw solo's

Toch hoor ik om me heen steeds vaker de roep om het afbouwen van een solo...

(nee niet inkoppen: ligt niet aan mijn spel...)

Over de openingspost, ivm Wes Montgomery.En even off-topic....

Als fan van Wes wens ik toch commentaar te geven op de openingspost. Misschien lees ik het niet helemaal goed, maar het lijkt er mij toch op dat er kritiek op Wes wordt in gegeven , en voor een deel is die kritiek terecht. Ik wou wel een paar zaken opmerken.

De letterlijke bewoordingen ben ik vergeten, maar toen Mick Jagger tijdens een interview
werd gevraagd naar de belangrijkste tendensen in de jaren 60, kwam die toch wel met een paar zaken waar niemand nu echt bij stil staat, en al helemaal niet mensen die de jaren 60 helemaal niet hebben meegemaakt en dus weinig of geen idee van hebben van het revolutionaire karakter van die periode en van de dingen die er toen allemaal zijn veranderd ( vraag maar aan je grootje).

Wat betreft de muziek, vestigde hij er de aandacht op, dat het zijn generatie als eersten werd gegund om creatief hun zin te doen. Hij beschreef hierbij ook hoe het er ervoor ( en vooral in de amerikaanse bizz dan )aan toe ging.
Naast de platenmaatschappijen, waren het de muziekuitgevers met hun ' huis-componisten en tekstschrijvers die de dienst uitmaakten. De Stones en Co waren de eersten die zich daaraan konden onttrekken en hun zin doen ( en de cheques opstrijken...).Diegenen die hen waren voorgegaan kregen op een schoteltje wat ze moesten spelen en hoe. Zij waren ' uitvoerders', punt.
In dit tijdperk, nu gitaristen de ' helden' zijn , waren gitaristen ' maar' gitaristen, in de Jazz ging de aandacht naar andere instrumenten, maar de ' echte sterren' waren Doris Day, Frank Sinatra enz. Remember hoe snel Elvis gerecupereerd werd als rebel om uiteindelijk nog slecht de ster te mogen zijn in slechte films : als R&R 'er heeft hij het niet zolang uitgehouden.
Ik herinner er toch even aan dat Wes al in 1968( !!) gestorven is.


Geen wonder dus dat er zoveel ' Jazz-rommel' is, een paar uitzonderingen waren er wel ( oa Miles Davis ), maar ook de ' Pop' heeft een ' alternatieve' periode gehad die gelukkig succesvol genoeg was om niet gerecupereerd te worden door de Bizz.

Het is dus niet verwonderlijk dat er opnames van Wes opduiken, waarin de kwaliteit en de creativiteit niet is wat je van iemand met zijn kwaliteiten mag verwachten, en bovendien wordt elke scheet die deze helden ooit hebben gelaten nu ook uitgebracht als ' nieuw'. Het wordt dus wel moeilijk om aan het 'goeie spul' te komen.
Ik heb ook ' alles ' van Wes gekocht, dus ook die rommel.
Daarom : als je de ' echte' wil horen : koop zijn live CD's.

On-topic : ook bij Wes moet je naar 'alles' luisteren, dus niet enkel naar zijn solos, hij heeft echt met de top muzikanten samengespeeld, oa met Wynton Kelly op piano,
en Wes was mi wel genoeg ' muzikant' om niet op z'n eentje de show te willen stelen.

(Dorst van gekregen )

Hee Terrasbeest, hier nog een grote Wes-bewonderaar, laat daar geen misverstand over bestaan. (Luister maar eens naar track 2 op mijn myspace, de - ahem - inspiratiebron is wel duidelijk denk ik). Mijn punt ging zuiver over het feit dat hij als handelsmerk heel vaak dezelfde opbouw hanteerde: single note - octaven - block chords. Dat is niet iets uit zijn poppy periode, maar juist iets dat je veel hoort in langere solo's op zijn pure jazzplaten als Full House, Smokin' at the Half Note, The Incredible Jazz Guitar...

Om even off-topic met je mee te gaan: wat Jagger zei, ging natuurlijk wel over de popwereld. Jazzartiesten kregen in in de 40s, 50s en 60s alle vrijheid van hun platenbazen, kijk maar wat Dolphy, Mingus, Monk, Ornette Coleman en Coltrane allemaal hebben mogen maken. Wes heeft de beperkingen dus juist een beetje opgezocht door de popwereld in te gaan. Overigens vind ik zelf ook zijn verguisde popplaten vaak nog heel aangenaam om naar te luisteren.

@ Eurocinema : wij richten samen een Wes fanclub op!!!

De namen vd Jazzhelden die jij citeert waren niet main-stream, zij waren voor de Jazz wat bvb Pink Floyd in de jaren 60 ( toen ze nog als underground werden gecatalogeerd ) was in de pop.De uitspraken van Jagger gingen uiteraard over de pop/rock, maar de verwijzing naar 'ervoor' gaat wel degelijk op voor de Jazz. Het is pop/rock die het systeem op z'n kop heeft gezet.
Ik ben geen historicus, maar ik kan er wel een boompje over opzetten ( = ik zou dit kunnen doen maar ik heb er nu geen zin in )

Ik denk BTW niet dat Wes echt veel keuze had, zoals ik al zei waren gitaristen toen niet de helden die ze nu wel zijn. En om den broode, dan doe je gewoon je job. En Wes is niet de enige 'grote' waar ik dat over denk, ook Joe Pass heeft ' rommel' nagelaten. (Ik vergelijk die ' rommel' gewoon met hun beste werk ).

Er zijn 2 Full-House CD's van Wes, in geval je dit niet wist ( ik heb ze trouwens allebei, en één ervan vind ik gewoon het beste dat ik van hem ken).