In de tijd dat ik in Israël werkte (1982-1983), speelden er regelmatig muzikanten in de 1 na grootste zaal van het land die in de kibboets stond waar ik woonde. Wij konden er voor half geld naar toe en de muzikanten kwamen er vaak eerder om te soundchecken en te eten. Mijn meest memorabele ontmoeting was daar met BB King. Wij zaten met mijn toenmalige reggeabandje akoestisch in de tuin van de concertzaal te jammen en hij kwam met enkele van zijn bandleden naar ons toegelopen. Nadat ons Marley-nummertje was afgelopen klapte hij even en bleef even staan praten. Ik kon het niet laten een slide uit mijn zak te halen en een stukje Bukka White (een achterneef/achteroom van BB) te spelen. Gelukkig herkende hij het en kwam naar mij toe. We hebben toen een minuut of vijf staan praten en dat zal ik nooit vergeten. Wat een aardige man: belangstellend, geen sterrengedrag en eigenlijk heel gewoon. Ik kreeg nog enkele met BB bedrukte plectra van hem en tijdens het concert riep hij de locals nog op vooral eens naar ons te komen luisteren. Na het concert zag hij ons zitten en zwaaide nog even.
Van hele andere orde waren mijn frequente ontmoetingen met Herman Brood, die dagelijks rondhing in het grand café vlak naast mijn school. Ook een hele aardige man, die heel lief met zijn oudste dochter Lola, die toen nog peuter was, zat te spelen. In de Maloe Melo (café aan de Lijnbaansgracht) was vroeger op donderdagavond bluesjammen onder leiding van de meestal dronken Freddy Cavali, de bassist van Brood. Soms kwamen David Hollestelle of Dany Lademacher (die Belg is echt erg goed) ook ff meespelen. Bier en blues regeerden daar ;)
