Printable View
Ik ben nog een beginner, maar ik merk dat ik pas goed speel als het volledig op gevoel kan doen. Dus niet tellen, maar op gevoel met een nummer of een drumriffje meespelen.
Ik weet inmiddels wel welke akkoorden ik speel en welke goed klinken als ik ze bij elkaar pak. Ik ben nog maar net begonnen met toonladders dus daar ligt nog wel wat werk...
ritme op gevoel is toch iets anders dan noten spelen heCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door savale
Gitaristen denken idd anders dan pianisten. Dat komt doordat gitaristen andere mensen zijn dan pianisten. Veel pianisten hebben leren spelen van bladmuziek. Muziektheorie is voor hen veel duidelijker door de zwarte/witte toetsen. Gitaristen denken meer in "figuren". Je ziet als gitarist een 2-dimencsionaal beeld van de toonladder op je gitaarhals. Een pianist denkt 1-dimensionaal: een rechte lijn van links naar rechts.
Een gitarist die rock of pop speelt denkt in toonladders. Dat komt doordat die muzieksoorten bijna geen modulaties kennen en vaak in 1 toonsoort staan. Met de toonladder van G bestrijkt de gitarist popschemaatjes a la G - C - D(7). In muziek (jazz!) met veel modulaties zal een gitarist meer aan chord-thinking moeten doen. Pianisten doen dat sowieso al.
Rock = think scale not chord;
jazz = think chord not scale.
Ik speel zowel piano als gitaar, en moet toegeven dat er inderdaad veel verschillen zijn. Bewust of onbewust spelen kan ik op beiden. Het is echter nooit zo dat ik over elke noot of aanslag na ga denken. Soms probeer ik "bewust" in mijn hoofd te zingen, en dat op de gitaar/piano te spelen (zo ongeveer als bb king schijnt te doen). Andere keren heb ik een - al dan niet bestaand - schema in mijn hoofd waar ik over speel. Zodra je "daarin zit" kun je tijdens het spelen na gaan denken over bijpassende (andere) akkoorden of schema's. En soms doe ik "gewoon maar wat uit gevoel". Verder probeer ik niet teveel in hokjes te denken, al ben ik mij ervan "bewust" dat die nodig zijn voor onze (menselijke) manier van denken....
Ik zie het dan ook niet zo dat een pianist en een gitarist twee totaal aparte hokjes hebben, anders zou ik mijzelf door midden moeten delen .... ?! :harmony:
Het zijn niet totaal verschillende hokjes, maar er is altijd een hoop 'gedoe' tussen pianisten en gitaristen. Ik had het er van de week over met een (jazz)pianist; conservatoriumjongen die veel speelt met dito gitaristen (om effe aan te geven dat het ook op 'hoog' nivo een issue is). Hij zei dat ie voor de zoveelste keer 'ruzie' kreeg met een begeleidende gitarist (solo's van gitaristen werken overigens wel met piano).Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jeroensnake
Hij zie de toegevoegde waarde van gitaar(akkoorden) begeleiding niet in als in de band ook een pianist speelt. Die pianist is nogal overheersend tov gitaarbegeleiding. Pianisten kunnen ook veel meer uitgestrektere of 'open' akkoorden pakken. Een gitarist moet een akkoord pakken binnen 2 octaven. En bovendien is ie beperkt doordat erg open of verspreide akkoorden fysiek niet te pakken zijn.
Twee opties:
1. Gitaristen moeten niet de 1-3-5 van akkoorden pakken maar zich beperken tot versiertonen (7-9-11-13): het pakken van 1-3-5 heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de piano;
2. gitaristen moeten hun instrument zien als ritme-instrument (funk!).
Met 2 gitaristen in een band laat je die gitaristen ook niet hetzelfde doen.
ik denk in posities en ja ik ben wel bewust van wat ik speel en nee ik heb geen schema van een gitaar hals boven mn bed hangen maar een foto van mn vriendin ;) okay t is niet zo dat ik egt dag en nacht de hals van een gitaar aant bestuderen ben maar als je een paar jaar elke dag onderhand de hele dag speelt leer je de posities wel een beetje
Niet totaal. Maar gitaristen zijn over het algemeen minder gestudeerd dan pianisten. Da's de cultuur. Ander probleem is dat piano's altijd zo f*ing zuiver zijn. Als de band vals speelt, ligt het nooit aan de pianist. En de pianist heeft totaal geen begrip daarvoor. Die pianist zit achter een dure vleugel en wordt shagrijnig van de andere bandleden; zo'n dure vleugel, daar kan het niet aan liggen, immers!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jeroensnake
Als een gitarist met een pianist speelt, moet ie dus goed zijn eigen rol kennen: ga geen akkoorden aanslaan, want dat heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de pianist. Sla funky-rythm chords aan. Wees een slaggitarist, geen muzikale begeleider.
Een geef de pianist op zijn flikker als ie het waagt om over een blues grote tertsen te spelen. Minste dat ie kan doen is snel-wisselend spelen met grote en kleine terts. Pianisten zijn te zuiver. Daar kunnen zij ook niks aan doen, zo zit hun instrument in elkaar. Maar als ze er een halszaak van maken, meteen de band uit zetten!
Er zit nl. nogal wat arrogantie achter pianisten vanwege het feit dat hun instrument net is gestemd door een professional. Laat hem iig zijn eigen instrument stemmen, zoals wij gitaristen ook doen. Dan praten we verder...
generalizeren is ook een kunst..
:seriousf:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Guitarmania
Denk es na, man.
dat doen gitaristen nooit joh, die spelen met gevoel,Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson
dat voelt de pianist alleen als de klep dichtslaat tijdens het spelen,
blijkt dat de gitarist dat stiekum deed om de pianist te laten merken wat spelen met gevoel is, pianist kwaad, band uit elkaar,
tja zo kan dat lopen.