Het is 2-5-1 omdat het een 2 is die oplost naar een 5 en een 5 die oplost naar een 1, toch?
Printable View
Het is 2-5-1 omdat het een 2 is die oplost naar een 5 en een 5 die oplost naar een 1, toch?
het is een cadens en wel hierom:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-
I (tonica) heeft de neiging zich als V te gedragen richting IV. (de subdominant) Dus die wil oplossen naar IV. II is een variatie op IV. Dus lijkt 't net alsof we richting IV gaan moduleren. Maar dan komt de V (de dominant) en die lost weer op naar I. Zie daar de basis van de spanning die akkoordprogressies moesten oproepen tot ca Debussy/Ravel etc.
Wat ik me dan altijd afvraag bij dat soort regels (duivelskwinten uitgezonderd, daar hebben we tenslotte een kerk voor) Is het een gebruik dat voortkomt uit het feit dat veel mensen het prettig vinden klinken, of heeft dan iemand gezegd dat het zo hoort?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jimi Hendrix
Of anders gezegd Verklaren de regels de gangbare praktijk, of volgt de praktijk uit de regels?
Eten de Fransen kikkerbilletjes en slakken omdat ze dachten ' dat lijkt een goed culinair idee', of kwam het omdat ze honger hadden en ze even niks anders eetbaars konden vinden?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Harald
Wat het antwoord op jouw vraag nog wat moeilijker maakt, is dat een heleboel van die muzikale wetten ook bevestigd worden door 'wiskundige' formules en de fysica.
Effe kijken of ik 't nou goed snap:
Van V naar I is de sterkste oplossing (dominant naar tonica). Dus een G wil oplossen naar een C.
Diezelfde C is de V (dominant) van F (tonica), dus de C wil op zijn beurt oplossen naar de F.
Dus de V wil naar I, en diezelfde I wil naar IV. Klopt dat zo?
Maar hoe zit het dan met die II die naar V oplost. Ik dacht dat de II naar I wil oplossen:
1 naar 4
2 naar 1
3 naar 4
4 naar 1 (plagaal)
5 naar 1
6 naar 5
7 naar 1
Klopt dit rijtje?
Waar heb je dat rijtje op gebaseerd? Cadences? Want de VI - IV is een bekende, of de V - vi of de iv - I (ipv IV - I)
Akkoorden kun je opdelen naar hun functie in tonica, predominant (ook wel subdominant, maar mbt functie vind ik predominant wat beter gekozen) en dominant
De akkoorden iii en vi hebben 2 noten gemeen met de tonica en kunnen derhalve als tonica fungeren:
In C heeft de iii EGB (E en G gemeen) en de vi ACE (C en E gemeen).
De akkoorden V en vii* hebben ook 2 noten gemeen en kunnen als dominant fungeren: GBD en BDF
De akkoorden ii en IV hebben ook 2 noten gemeen en kunnen als predominant fungeren: DFA en FAC
In het algemeen geldt: predominant > dominant > tonica
Dus een ii - V - I, of IV - V - I, maar ook ii - vii* - I
Als je dan nog de iii of vi 'toniciseert' kun je bijvoorbeeld krijgen:
IV - V7 - vi - iii - ii7 - vii* - I ofwel:
predominant - dominant - tonica - tonica - predominant - dominant - tonica
Vrij naar Tune Up ( Miles Davis )...
Em7/A7/DM7/DM7/Dm7/G7/CM7/CM7/Cm7/F7/BbM7/BbM7/Bbm7/Eb7/AbM7/AbM7/Abm7/Db7/GbM7/
GbM7/Gbm7/B7/EM7/EM7.
Iemand heeft een keer een dergelijk lijstje hier geplaatst. Ik dacht dat het Jurgen (Hendrix) was en waarschijnlijk is dit meer op losse tonen gebaseerd en niet op cadenzen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Gesualdo
Zo van: de 2 en 7 willen oplossen naar 1.
Bijv: Asus2 wil A worden.
Of in C mineur wil je G7 horen voor je terug gaat naar Cm, omdat de b (7) lekker harmoniseerd naar c (1).
Maar ik haal dingen nog al eens door elkaar, nooit les gehad in harmonieleer enzo.
Goeie uitleg trouwens over tonica en dominant!
Edit: dat rijtje kwam hier vandaan:
http://www.gitaarnet.nl/forum/showth...=1#post1020333
Losse noten zeggen alleen niet zoveel zonder een begeleidende harmonie, behalve in het het kader van een modale context welke puur is gebaseerd op melodielijnen zoals het organum, cantus firmus en faux bordon, in de late Middeleeuwen en vroege Renaissance. De harmonie is dan vrij kaal met intervallen van een kwart en kwint (vanwege de stemming van Pythagoras). Naarmate de terts in zwang raakte (doordat een reine terts i.c.m. een kwint die net iets lager wordt 'getuned', ofwel mean tone temperament (kleiner dan 702 cents) consonanter klinkt dan een 'perfect 5th' met een verschrikkelijk lelijke terts) kwam de nadruk meer te liggen op de harmonie dan op de melodie en werd muziek navenant i.p.v. modaal tonaal richting het einde van de Renaissance en het begin van de Barok.
Dus in de hedendaagse harmonieleer kun je beter spreken over cadences dan over afzonderlijke noten. Vandaar dat ik me afvroeg hoe je aan dat lijstje kwam ;)
Als je niet heel bekend bent met harmonieleer, dan zou je het beste de verschillende cadences kunnen gaan verkennen en wáárom het als cadens gezien wordt. Zoals Jimi Hendrix terecht zegt is een akkoordenprogressie niets anders dan spanning creëren welke je op wilt lossen door middel van de tonica. Dit kan gelukkig op vele manieren. Er zijn conventies voor, maar geen regels, dat is het mooie :)
Hier kwam ik dus net achter door het op de piano te spelen, elk akkoord uit de II-V-I reeks heeft een of twee noten van het volgende akkoord in het rijtje:
Dm: D - F - A (II)
F: F - A - C (V)
C: C - E - G (I)
Verder piel ik maar wat aan. :seriousf: