Tuurlijk staat het hem
Printable View
Tuurlijk staat het hem
Inderdaad, de vrouw van m'n dromen: ik was op slag verliefd; zou haar die eerste dag getrouwd hebben. Ze is ook nog 's rock 'n' roll drumster, en flamenco-danseres/percussiespeelster: we hebben samen twee goedverkochte flamenco CD's opgenomen en over de halve wereld getoerd. Maar ik ben nu 52 en m'n lichaam zei: 'genoeg'.
Het gitaren-bouwen kwam heel natuurlijk: ik had uiteraard al gitaren versleuteld (zette toen ik 18 was al na een week een frees in mijn nieuwe Gibson SG voor een derde element) en gebouwd (the usual - strats en teles enzo, maar ook een heuse Dan Armstrong doorkijkgitaar, als kopie van m'n 'echte') en had zelfs een fiberglas koffer voor mijn ud gebouwd (arabische luit), en een modulaire mobiele flamenco-dansvloer, met microfoontjes erin... Plus natuurlijk tientallen effecten, en zelfs 'from scratch' een super-klinkende buizenversterker. Bovendien heb ik hier in de States behoorlijke bekendheid als de gitarist van de Joe Ely band (heb geloof ik in 46 van de 50 states opgetreden). Ik ben hier super-warm ontvangen met mijn kreatie. Echt, ik bouwde de eerste gewoon voor mezelf, maar na het eerste half jaar al ben ik onafgebroken 'back-ordered' geweest: een zeer groot kompliment.
Het enige echte nadeel vind ik dat mijn gitaren zo ontzettend duur zijn. Maar 'k heb daar weinig keuze: ik leef nog steeds van credit cards en doe er nu weer optredens bij om rond te komen. Het lijkt ongelooflijk, maar zo is het. Geweldige investeringen, plus het feit dat de gitaren echt heel veel tijd kosten om te bouwen (ik kan qua tijd wel 10 Strats bouwen tegen 1 van die van mij) houden de winstmarge rond nul, maar we zijn hard aan het werk om dat te veranderen. Ook: voor de werkende gitarist heb ik hetzelfde concept nu in een veel eenvoudiger en veel minder dure gitaar gebouwd.
Apropos: via het forum ben ik inmiddels ook weer in kontakt met... Anno Galama! Geweldig! Bedankt Harry!
En bedankt aan alle forum-gangers voor jullie reakties!
Hey Bert, alles kits? Het Cons van R'dam: WAT een geweldige tijd: voel me nog steeds bevorrecht dat 'k daar toen kon studeren. Johan de Poel, Bert Blanken, Bertus Borgers, WAT een team, en niet te vergeten Ellert 'Martelkramer' Kramer.
Wat bedoel je trouwens met gekke gitaren??:jam:
Die Prince-gitaar heb 'k nog steeds, die had een vriend van me gebouwd, die klonk fantastisch waarschijnlijk door die lange uithaal aan de body, boven de hals. Ik wil er nog altijd zelf eentje maken, zien waar nu het geheim ligt. 'So many projects, so little time',,,
Hoop dat 't goed met je gaat.
Ja, dat klinkt indrukwekkend maar ik zou niet zo snel andere merken verbinden aan je gitaar. Afgezien dat je even voorbij gaat aan dingen als mensuur en hout wat een geluid ook definieert kan ik me voorstellen dat een koper vooral een eigen geluid zoekt.
Ik heb al een tele, een strat, een Gibson jazz en een Les Paul dus dat zoek ik NIET in een andere gitaar.
Het doet me denken aan de advertenties van SuperCity eind zeventig.. de sound van een Gibson EN de sound van een Fender in 1 amp..
Pepe, ik ben het 100% met je eens. Wanneer je de sound van een Tele wilt, nou dan plug je een Tele in!
MAAR:
Het idee was, om deze sounds te kunnen bereiken live, in 1 solo, dus waar een gitarenwissel niet praktisch of zelfs onmogelijk is. Het idee is om je artistieke vrijheid te geven binnen de begrenzingen van 1 gitaar.
Dit was altijd mijn klacht over iedere elektrische gitaar: de gitaar dwingt me tot een bepaald geluid en ik wil vrijheid. Voor mijn flamencospel had ik 1 flamenco-gitaar, en voor mijn klassieke spel 1 klassieke gitaar, en had ook niets méér nodig: die instrumenten waren niet beperkend in uitdrukkingskracht.
Wanneer je een Les Paul sound wilt, koop je natuurlijk een (goede) Les Paul, etc.
Ik was op zoek naar iets anders, en heb dat weten te realizeren. Maar nog veel meer: ik kan sounds bereiken die ik niet met andere gitaren kan krijgen. En DAT was mijn bedoeling toen ik de eerste Electric Gypsy voor mezelf maakte: heerlijke artistieke vrijheid.
Ik kan me er iets bij voorstellen, ik ben waarschijnlijk een van de weinige die van de schoonheid van begrenzing houd. Een zwitsers zakmes is niks voor mij. Ik wordt doorgaans stapel van veel mogelijkheden, een uitzondering natuurlijk.
zo'n gitaar heb ik al.
http://img.photobucket.com/albums/v4...riaysmercy.jpg
niet dat ik er wat on stage aan heb want daar waag ik me niet aan, ben een veel te slechte gitarist.:D
maar deze oude aria proII YS500 gaat van tele twang tot les paul brul dankzij de varitone en faseschakelaar.
maar ik begrijp je wel, daarom worden er ook variax gitaren verkocht, niet omdat ze zo mooi zijn maar vanwege het gemak voor vooral de top 100 gitarist.
jouw gitaren zijn mij te over the top terwijl ik toch al een voorkeur heb voor vreemde gitaren, zoals je op mijn site wel kunt zien.
ik denk dat ze in the usa wel gek zijn op jouw ontwerpen, als het maar opvalt dan vinden ze het vaak al prachtig, in veel dingen heerst wansmaak in de usa.
Heb ik ook wel een beetje. Ik heb veel mogelijkheden qua gitaargeluiden om er vervolgens maar een of twee te gebruiken. Zit er om die reden ook over te denken om het gitaarpark behoorlijk uit te dunnen richting twee topplanken.
Maar voor iemand die live veel moet wisselen van geluid is zo'n veelzijdige gitaar wel handig natuurlijk. En ik vind ze mooi.
Dankjewel Rinze!
Ik heb de gitaar eigenlijk niet zozeer gemaakt voor iemand die veel 'moet' wisselen: dan denk ik vaak aan een sideman of top 40 speler.
Ik maakte 'm vooral voor iemand die veel WIL wisselen: als expressie-monster.
En daarom ook is het kontrolepaneel lekker eenvoudig en intuïtief: 4 knoppen en een cheesecutter-schakelaar. Hoe wild geïnspireerd of je ook staat te hakken, dit is iets wat je op intuïtie nog kunt behappen. Vari-Tone en mini of push-pull schakelaars worden mij algauw teveel wanneer de adrenaline toeslaat....