Consonantie in een solo

Zie ook nl.wikipedia.org/wiki/Dissonantie_(muziek) ;

Citaat:

---

"De opvattingen over consonantie en dissonantie verschuiven enigszins gedurende de westerse muziekgeschiedenis. Maar in heel grote lijnen valt een emancipatie van de dissonant waar te nemen."

"Aan het einde van de Honderdjarige Oorlog (rond 1450) (renaissance) beginnen tertsen en sexten ook op het continent als samenklank gewaardeerd te worden."

"Later in de muziekgeschiedenis echter wordt de kwart vanwege harmonische redenen dissonant, (doorgangsdissonant tussen terts en kwint). Nog weer later worden ook septiemen niet meer als dissonant ervaren."

"Als algemene overeenkomst van deze verschillende genre die ontstonen in de Klassieke muziek uit de 20e eeuw is het toenemende gebruik van dissonantie in de compositie. Om deze reden wordt de 20e eeuw soms ook wel de dissonante periode genoemd. De ontwikkeling van de experimentele en alternatieve muziek volgt diezelfde tendens."

---

Het zal mij dus een worst wezen welke combinaties in oude boeken bekend staan als dissonant. Maar consonantie en dissonantie zijn gevoelsmatig wel degelijk belangrijk in mijn (solo) spel. Ik baseer mijn gevoel van consonant/dissonant echter meer op muziek die ik hoor. Als ik een solo speel, probeer ik niet teveel na te denken, maar vooral bewust luisteren. Dit laatste hou ik meestal niet erg lang vol, waarop ik snel verval in aangeleerde loopjes en grepen in een of andere passende toonsoort.

Probeer niet zo zwart-wit te denken als consonant/dissonant of inside/outside. Elke combinatie van tonen heeft een ander gevoel, en wil binnen een context een bepaalde richting uit. Die kun je zonder je druk te maken over verklarende theorie gewoon horen of zelfs zelf bepalen. De ervaring van de luisteraar is doorslaggevend.

Vroeger speelde ik op de piano vrijwel alleen maar improvisatie in A-mineur (alle witte toetsen, beginnend bij A). Dat kwam waarschijnlijk omdat ik veel trance luisterde, waar mineurladders vaak gebruikt worden. En omdat het lekker makkelijk was. Het klonk in mijn eigen oren bijna altijd "goed". Toen ik eens de opmerking kreeg "speel eens iets vrolijks ofzo!" ben ik dat gaan veranderen. Al speel ik nog steeds weinig vrolijke liedjes ... :hippie:

Hehehe, je hebt wel gelijk over dat zwart-wit denken van mij. Ik plaats dingen graag in hokjes, dan lijkt het duidelijker. Dat boek houdt zich dus aan oude regels. Ik heb het ook eerst op gehoor gedaan, daarna gekeken wat het boek zei en ik was het er niet mee eens. En nu begrijp ik uit jouw verhaal dat consonantie ook zeer aan smaak onderheven is, wat ik zelf ook al min of meer ontdekt had tijdens het lesgeven. Sommige leerlingen kijken heel zuur als ik een 9 over een mineur akkoord speel, wat ik juist een prachtige toon vind, vinden zij soms helemaal nix. Een andere leerling is helemaal verliefd op maj7 akkoorden. Grappig heh, al die meningen. :hippie:

Overigens, op piano kan je ook prima majeur spelen met de witte toetsen http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon12.gif

Ja, maar jeroen ... je weet toch .. FUCK de centrale C ! :rockon: :hippie:

Speel je vanuit F (lydian) of G (mixo) ;)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-

Sommige leerlingen kijken heel zuur als ik een 9 over een mineur akkoord speel.

---

:angry: ERUIT DIE MET BARBAREN!
* buigt nog eens voor Wes Montgomery-altaar *

Ik denk dat hier sprake is van begripsverwarring. Dissonant betekent kennelijk niet hetzelfde als "vals" of (in hedendaagse termen) "tricky".

De triade sonant - half dissonant - dissonant lijken hier meer op de wiskunde te zijn geschoeid.

Met de muziekwiskunde (algoritmes en Fibonacci) kom je idd tot de conclusie dat er sprake is van dissonantie: de diverse Herzen zijn niet in evenwicht, maar dat betekent nog niet dat er sprake is van "vals" of "tricky".

Sinds de gelijkzwevende toonsstemming (of hoe heet dat toch) lijkt me dit ook geen probleem meer.

Er zijn 3 lagen (van onderlegger naar daadwerkelijke concretisering):

1) de muziekwiskunde: de mensen die nadenken over de wiskunde van de muziek);
2) de muziektheorie: zoals wij die geloof ik wel begrijpen hier;
3) het daadwerkelijke spel: "Ik vind een b9 vaak gewoon sonant klinken".

Jeroen is nu aan het morrelen in sub 1. En zij die het niet met hem eens zijn spreken vanuit sub 3. Dat leidt tot spraakverwarring.

Ik gebruik vooral mn gehoor, wat dit soort dingen betreft. Maar kom dan in de knoop te zitten, als ik het theoretisch probeert te verklaren of benoemen.