E7#9

Precies. Een nummer met een D in het schema is geen nummer in C majeur. Maakt geen reet uit of alle andere akkoorden wel in C majeur staan. Het gaat hier om pure theoretische afspraken. Dat een D toch kan, mooi klinkt zelfs, heeft niets te maken met de afspraken die we gemaakt hebben. Tuurlijk mag je lenen uit een andere toonaard, maar dan is het niet puur C majeur meer, en moet je het dus ook niet zo noemen. Dat schept alleen maar onnodige verwarring.

En waar hebben we het eigenlijk over. Silco vroeg in welke toonaard E7#9 staat. Een betere vraag zou zijn: In welke toonaard kan ik dit akkoord gebruiken?!

das onzin. honderden nummers in C hebben een D akkoord erin, is de 5e trap van G, dus V/V. vertel me maar eens in welke toonsoort 'Are you lonesome tonight' dan in staat :p die afspraken m.b.t. tussendominanten, molldur akkoorden, enz. zijn juist gemaakt om het niet onnodig ingewikkeld te maken en 8 keer per nummer in een andere toonsoort terecht te komen.

Voor de liefhebber: Larry Carlton gebruikt het 7#9 (7b10) akkoord zelfs op de 4e trap: Bb13 - Eb7b10 - Bb13 - F7b10. In de 6e positie heb je nu een rijtje noten (as, d, g) dat je heen en weer schuift. Klinkt wel apart..

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door EuroCinema

Wat Silco zegt komt neer op: als ik kleur wil gebruiken in een zwart-witfilm, dan mag dat toch? Ja, dat mag natuurlijk! Maar het heeft weinig zin om het dan nog een zwart-witfilm te noemen.

---

Zo bedoel ik het wel....

Alles mag, natuurlijk. Maar het is makkelijker samenspelen als we hetzelfde naampje voor hetzelfde beestje gebruiken.

En nu weer on topic: Als je een rocknummer hebt met een lange lap E7#9, kun je dat behandelen als een E7 of er E pentatonisch mineur/blues over spelen. Heb je een blues in Am met een E7#9, dan blijf je gewoon in Am bij dat akkoord, maar met de akkoordtoon G# ipv de G. In jazz en fusion kan er bizar veel over zo'n akkoord maar da's een ander onderwerp.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door -=JEROEN=-

Precies. Een nummer met een D in het schema is geen nummer in C majeur. Maakt geen reet uit of alle andere akkoorden wel in C majeur staan. Het gaat hier om pure theoretische afspraken. Dat een D toch kan, mooi klinkt zelfs, heeft niets te maken met de afspraken die we gemaakt hebben. Tuurlijk mag je lenen uit een andere toonaard, maar dan is het niet puur C majeur meer, en moet je het dus ook niet zo noemen. Dat schept alleen maar onnodige verwarring.

En waar hebben we het eigenlijk over. Silco vroeg in welke toonaard E7#9 staat. Een betere vraag zou zijn: In welke toonaard kan ik dit akkoord gebruiken?!

---

Wat Balthazar zegt, een nummer met D erin kan wel in C groot staan, welk naampje wil je het dan geven? Dat die D tijdelijk een F# met zich meebrengt daar hebben we dan het naampje tussendominant voor, omdat deze D op wil lossen naar G, wat weer de 5e trap is in C. Dat zijn de theoretische afspraken. Het is dan niet 'puur' C majeur meer nee, maar zo moet je ook niet denken, het nummer staat gewoon in C, anders maak je het onnodig gecompliceerd.

Zelfde geldt voor mineur, 5e trap in Am is E7, dit brengt een toevallig voorteken (G#) met zich mee tijdens de E7, omdat dit een sterkere oplossing teweeg brengt en dit is toch echt A mineur.

Waar hebben we 't over? Gewoon een leuke discussie, de vraag van de TS is al wel beantwoord lijkt me.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Silco

Het 'Hendrix akkoord' E7#9, in welke toonsoort staat deze? :soul:

---

Dat akkoord is in wezen trap VII van de melodisch-mineurscale. Daar heet het E7 alt (in toonsoort F melodisch mineur).

Maar het akkoord is gangbaar geworden in de blues-rock omdat enkele weinig begenadigde gitaristen uit de bluesperiode van de jaren 50 van de vorige eeuw enkel in mineur-bluespenta's konden spelen. Die durfden het aan om over een majeur-blues met mineur-penta's te spelen. Daarbij trokken ze de mol 3 (= #9) op tot een gewone 3.

Die mol 3 - gewone 3 - frictie hoor je goed in de E7#9. Het is dus eigenlijk een akkoord dat wordt gespeeld als in het midden blijft of mineur dan wel majeur wordt gespeeld.

PS, de tonen van trap VII MM zijn:

1 - b9 - #9 - 3 - b5 - #5 - b7 - 1/8

Aan kwarten en sexten doen ze niet in die trap.

PS, er bestaat ook nog zoiets als een E7b10. Dat is iets anders dan E7#9.

Waarin het verschil is gelegen weet ik niet. Laatst zag ik een TV-programma waarin het ging over de E7b10. De presentator liet een pianist dat akkoord aanslaan, maar greep in toen hij iets anders hoorde dan hij bedoelde. Hij zei "he, je speelt nu een E7#9, en ik bedoelde een E7b10!" Kennelijk is er een verschil.

Mischien weet iemand anders hier een antwoord op?

E7#9 en E7b10 zijn in weze hetzelfde. Je drukt precies dezelfde toetsen in op de piano (of speelt dezelfde noten op gitaar), dus ik denk dat de presentator een grapje maakte. In Amerika noemen ze het akkoord de een, in Europa de ander, ik vergeet altijd welke naam bij welk continent hoort..

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Guitarmania

Die mol 3 - gewone 3 - frictie hoor je goed in de E7#9. Het is dus eigenlijk een akkoord dat wordt gespeeld als in het midden blijft of mineur dan wel majeur wordt gespeeld.

---

Interessant! Ik heb wel wat bedenkingen. Volgens mij is het in wezen wel een dominant septiem akkoord (dus grote terts). Ten eerste hoor je hem zoals gezegd nooit in omgekeerde ligging (b3 #9). Je hoort ook (in blues/rock) nooit dat ze in hetzelfde octaaf, dus met een halve stap ertussen worden gespeeld (b3 3).
Ten tweede kun je bijvoorbeeld E7#9 wel gebruiken als substituut voor E7, maar niet voor Em7.
Die ambiguiteit tussen mineur en majeur zit ontegenzeggelijk wel in de blues, daar ben ik het mee eens. Maar veel mensen voeren dat eerder terug op wortels in de Afrikaanse, microtonale muziek, dan op onkunde. :D Jazz- en blueszangers zingen vaak ook net tegen de terts aan, en dat is echt niet omdat hun stembanden maar 1 ladder aankunnen.