Daar heb ik dus helemaal geen last van, bij palmmuting ligt mijn pink ook niet op de brug o.i.d. Hij steekt juist de andere kant op van de arm weg. Ik snap niet helemaal hoe je dit voor elkaar krijgt:???:
http://www.guitarplayerworld.com/Ima...%20Example.jpg
daar zie je 't. zijn hand ligt op de zadels, met zijn hand vertikaal ten opzichte van de snaren. dan heb ik dus dat de 'knokkel' niet dus op mijn hand, maar aan de zijkant van mijn hand, geen idee wat de medische term is :P, tegen de tremarm komt. omdat natuurlijk niet m'n hand constant stationair blijft. ook met gewoon aanslaan zonder palmmutes kom ik er tegenaan.
http://images.quickblogcast.com/4656...LG_(Small).jpg
hier zien we sambora met een floyd spelen, zonder tremarm. wellicht is 't nu duidelijker wat ik bedoel? zijn hand zit nog redelijk plat, ik heb mijn hand verticaler.
Strat, tele: ik vind ze te klein qua formaat, te iel, en het geluid spreekt me niet aan. Ik ben die mooie donkere ondertoon van hollowbodies gewend. De stap terug naar zo'n lullig solidbody dingetje is te groot, ik heb altijd het gevoel dat er iets mist. Daarnaast vind ik ze dodelijk saai. En relicen ook typisch iets voor Fender gitaren, maar goed,laten we daar maar niet over beginnen.
LP: geen tremolo, ik zit altijd naar een vibratobar te grijpen op zo'n ding, die er dus niet is. Qua looks gaan ze wel. Firebirds spreken me veel meer aan.
Hmm, misschien dat mijn tremoloarm (van mijn Edge en ZR) dan verder naar achter staat vergeleken met een een standaaard strattremolo. De keren dat ik met een standaard strattremolo speelde, had ik de arm er ook afliggen wegens totale onbruikbaarheid mijns inziens. Mijn hand heb ik ook ongeveer in de positie zoals op foto twee. Volgens mij bungelt daar wel een tremoloarmpje, maar op zo'n manier heb je er dus helemaal geen last van. Het is waarschijnlijk een verschil in techniek.
tja, dan moet je ook niet klagen :) de oplossingen zijn er, en ze zijn simpel.
@ bram: tja, ik heb er ruzie mee. Mijn aanslag is behoorlijk expressief, soms bijna agressief, en als dan de arm me in de weg zit, is dat heel irritant. de arm zit me ook in de weg als ik naar de pots wil gaan zeg maar. ik zie de pots niet (goed), en kom er niet goed bij. al met al, de locatie zuigt.
Daar gaat het hele topic toch over, over wat je er niet aan bevalt. Als ik m'n bindingen wou weg smelten, dan kocht ik wel een gitaar zonder binding, nu heb ik daar persoonlijk ook niks geen last van, maar anderen blijkbaar wel. Ik wil nog wel eens zo'n Parker Fly oid. proberen, kijken of zo'n ergonomische gevormde gitaar nou daadwerkelijk zo fijn is als ze claimen.
Ik heb maar 2 'beroemde' gitaren, een strat en een LP. Strats zijn qua bespeelbaarheid bijna perfect, met wat kleine aanpassing zouden ze voor mij qua geluid ook perfect kunnen zijn. Les pauls kunnen geweldig klinken en zien er veel cooler uit dan strats. Maar ze zijn een ergonomische ramp (voor mij). Ik kan er nog niet half zo strak, netjes en snel op spelen als mn strat.
Lijstje:
-Brug ligt te hoog op de body en is 'te klein': (zware) palm mutes zijn moeilijk omdat ik niet 'voel' waar mijn hand ligt. Komt ook door de hoek van de hals ten opzichte van de body (vind ik ook een minpunt).
-Brugelement (de rand van de plastic cover dan) zit in de weg tijdens het spelen (komt er voortdurend met mn plectrum tegenaan, vooral bij riffs op de dikkere snaren).
-Hals is te dik en te plakkerig (toch maar eens proberen ligt te schuren misschien). Kan niet (fatsoenlijk) hoog op de nek soleren, ook mede omdat het single cut is.
-Randen van de body zijn te scherp aan mn slag-arm.
-Ik heb het gevoel dat ik er voorzichtig mee moet zijn (heeft iets met het gewicht en de vorm te maken ofzo, ik weet het niet precies, maar mn LP is veel minder waard dan mn strat en toch kan / durf ik er niet lekker mee te springen op t podium).