btw,
THE EMPYREAN IS GELEKT!!!!!!!!!!:dance:
Printable View
btw,
THE EMPYREAN IS GELEKT!!!!!!!!!!:dance:
we hadden met de band het leuke idee om i get around van de beach boys net zo te coveren als de peppers hier doen: http://www.youtube.com/watch?v=HuaeHXq8Wm8
Denk probeer het nu ff, maar echt makkelijk is het niet. met name dat solo stukje en zingen tegelijk is best pittig zeg!
Hij was al een tijdje te downloaden, maar vrijwel alleen maar via gesponsorde sites, of zo'n schijtbestandje waar je een codec voor moest downloaden, wat leidde naar een datingsite.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Micro-e
Maar ik heb 'm nu dan toch eindelijk kunnen lenen. Nog geen recentie mijnerzijds, maar dat komt zeker.
Bedankt voor de tip...ben hem NU aan het luisteren!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Micro-e
Eerste keer beluisterd nu. Eerste indruk; zware kost. Het is duidelijk Frusciante, maar een compleet andere weg ingeslaan, heel apart. Goed of slecht? Ik durf het nu nog niet te zeggen... Wel één absolute uitschieter; 'Unreachable'. Nog maar een paar keer beluisteren om tot een goed oordeel te komen.
Ik heb hem 2 dagen terug gedownload en sindsdien eigenlijk niet zoveel zin gehad in andere muziek (handig, morgen optreden met m'n eigen band!). Ik ben verslaafd. En verliefd.
Maarja, ik ben ook niet echt objectief. Ook al speel ik lang niet alleen maar dingen waar JF mee te maken heeft, laat staan dat ik alleen maar dingen met JF zou luisteren, toch is denk ik wel bijna mijn hele muzieksmaak en gitaarspel ontwikkeld rond Frusciante. Kan ik niks aan doen, en als ik The Empyrean hoor vind ik dat ook helemaal niet erg!
Zeker een van zijn betere solo albums. Vind het juist nog wel goed te doen in vergelijking met veel andere albums. Gelukkig wat minder experimenteel gedoe met synths etc.
Wat me vooral opvalt is dat z'n zang er erg op vooruit is gegaan. Lange uithalen die juist goed klinken ipv eerdere albums waar het even 'adem inhouden was'. Goed, het blijft nog steeds Frusciante, maar dat heeft ook z'n charmes.
Absolute uitschieters voor mij:
Unreachable: Heerlijke laatste noten van de solo. En hele fijne opbouw naar de climax die daar ook goed bij past.
Central: Lijk qua opbouw veel op unreachable, maar o zo fijn:)
Ik heb 'm nu drie keer beluisterd en het is juist één groot experiment aan keyboard geluiden en studio-effecten. De gitaar is op dit album absoluut van ondergeschikt belang en dat maakt het ook gelijk een stuk minder rauw. Er is geen zelfs geen stem ongemoeid gelaten. Ik vind het geen slecht album, maar ik had toch liever het simplistische van voorgaande albums, desnoods met daarnaast het experimentele, zoals bijvoorld 'Shadows Collide With People' (wat persoonlijk m'n favoriet is). Ik hoor de man nu eenmaal graag gitaar spelen.
Geen slecht album, maar ook zeker niet z'n beste wat mij betreft. Desondanks wel heel interessant en weer een nieuwe Frusciante.
Ik vind dat Frusciante hier lichtjes de mist in gaat. Ik had een heel andere plaat verwacht met vooral andere slagjes/andere ritmes en gevarieerdere drums. Het overgrote deel wat er op de plaat staat, heeft hij ook al allemaal beter gedaan op de vorige.
Heel de plaat verdrinkt in een etherische sfeer naar mijn gevoel. Hoewel ik het vind passen bij de opener is dit lied al te lang uitgesponnen en wordt het gevoel doorgetrokken naar alle volgende nrs.
En Unreachable is idd een pareltje, maar dan enkel het tweede deel. In het begin gebruikt hij weer z'n Carvel/Fallout/Dani California-patroontje. Ik word er gek van dat hij het zelf niet opmerkt.
Toen ik 'To Record Only Water For Ten Days' hoorde, daar hoorde ik instant klassiekers als Going Inside, Invisible Movement, First Season. Nummers die me bij de keel grepen bij de eerste luisterbeurt. Bij dit album blijf ik helemaal op m'n honger zitten.
Als ik dan toch een lichtpuntje moet noemen: God en Today vind ik het herbeluisteren waard. Bij de rest heb ik m'n twijfels. John, je kan beter!
:seriousf:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door M.COM
Je zit in het onderwijs?