Ach gossie, de blauwe LP van Lademacher.
Ik haakte af bij het album Spritz, Herman aan de speed en alles moest ineens met 180 bpm's gespeeld worden. Later zou de alcohol terrein winnen, dat had ook zijn nadelen maar dat harde vierkante werd wat menselijker en ronder, aan het eind chaotisch en sentimenteel. Dat was de Pisang Ambon met Wodka mix denk ik :D
Ik draai Street nog steeds, een van de beste Nederpop albums.