Nee, althans niet USA made in 1985, toen Fender CBS overging naar Fender musical instr. :sssh:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Luke-wannabe
Printable View
Nee, althans niet USA made in 1985, toen Fender CBS overging naar Fender musical instr. :sssh:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Luke-wannabe
Ja USA.. Fender Jap en Squier wel.. En trouwens dat ging inderdaad om die verhuizing, maar niet omdat die gitaar minder popi werd ofzoo..
De strat is altijd populair geweest, maar ze moesten 600 man ontslaan.
Maarja ff weer ontopic, intonatie per snaar was ook erg geniaal van Leo bedacht!
Toen werden ook geen teles of andere Fenders geproduceerd. Fender USA heeft gewoon een paar jaar plat gelegen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door steph
De allereerste gitaar die weer volledig in Amerika werd gebouwd was trouwens een rode Vintage RI stratocaster.
Maar zoals eerder gezegd; in die periode werden wel strats en teles en de twee bassen in Japan geproduceerd. Zonder Fender Japan had Fender USA nooit kunnen overleven. Ze zouden failliet zijn gegaan.
@Steph; die 600 man die ze moesten ontslaan was al eerder. Tom Schultz en Dan Smith (overgekomen van Yamaha USA) zagen met lede ogen aan dat de Japanse kopieën gewoon beter waren dan de Fenders die op dat moment nog geproduceerd werden. Ze verkochten overigens genoeg, daar lag het niet aan. Maar Fender MOEST investeren in nieuwe machines en ook een deel van het personeel was niet goed genoeg om de kwaliteit te leveren die je van een Fender mocht verwachten. Maar CBS wilde gewoon geen cent uitgeven!
Verder (spoor eens de Fender folder uit 1982 op, de mooiste Fender folder ooit) bleken mensen niet blind voor het feit dat veel grote jongens in de muziekwereld welliswaar nog steeds voor Fender kozen, maar altijd te zien waren met instrumenten van voor de CBS overname.
In eerste instantie begon Fender te experimenteren met superieure gitaren met allerlei nieuwe ontwikkelingen en technische snufjes. Maar dat bleek geen groot succes, hoewel de instrumenten soms daadwerkelijk erg goed waren. Maar ze weken gewoon TE VEEL af van het origineel.
Smith en Schultz besloten dat ze hun instrumenten terug moesten brengen naar het oorspronkelijk ontwerp en kwamen met een model, wat tegenwoordig ook wel de 'Smith strat' genoemd werd. Daarmee gingen ze terug naar een soort vintage strat (kleine kop, ouderwetse 4-punts bevestiging - één van de grootste struikelpunten van de CBS veranderingen - overigens een uitvinding van Leo himself - en ze ontwikkelden een nieuw brugelement. Dat was
wnneer de beslissing werd genomen de productie in te perken en het personeel opnieuw de kneepjes van het vak te leren.
Het bleef echter niet goed gaan, ondanks de verbeteringen. CBS wilde niet investeren en Smith en Schultz kosten het bedrijf op. Ze moesten verhuizen, want bij de overname zat de fabriek zelf niet in de deal. Daarom moesten ze een tijd de productie staken. En uiteindelijk kwamen ze met de American Standard, de gitaar die sindsdien vrijwel onveranderd is gebleven. De American Standard was eigenlijk een kruising tussen een vintage Fender icm een aantal van de fantastische features, afkomstig uit de experimentele luxe reeks instrumenten waarmee ze in eerste instantie de boel dachten te kunnen redden, zoals de 4-punts bevestiging MET tilt systeem, het nieuwe element dat nu voor alle drie de posities werd gebruikt en meer.
Bovendien waren ze ook nog eens zo slim om grote gitaarjongens signature modellen te laten maken. Die taktiek bleek te werken. Grote jongens gingen spelen op de nieuwe American Standard of kozen voor de Reissue modellen als vervanger op tournee voor de inmiddels zeer kostbaar geworden originele exemplaren.
En nu is Fender groter dan ooit, dankzij Smith die onlangs is overleden, maar voor wie ze eigenlijk een standbeeld hadden moeten oprichten.
Tsjeeeeeses..... en dat om half twee in de nacht. :o
Ik liet me even gaan, mijn excuses daarvoor.
Lang leve Dan Smith!!
Echt vet verhaal, Vulv thnx!!
Er word altijd een beetje laatdunkend gedaan over Les Paul, maar laten we niet vergeten dat hij de bedenker was van de eerste solid body. Hij kreeg het idee alleen niet verkocht,bij Gibson lachte ze hem uit. De Rickenbacker 'frying pan' was het eerste electrische instrument, maar dat is een lapsteel of een hawaian gitaar en geen electrisch gitaar.
Les hoort absoluut (ook) in het rijtje der groten thuis. Hij heeft trouwens ook 'n behoorlijke invloed op Leo gehad (had al eerder 'n basgitaar gebouwd, etc.) en hij is de grondlegger v/d meersporen opnametechniek. Zijn "Log" gitaar had al 'n interne balk lang voor de Gibson ES 335/etc.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door omni
En zo zie je maar weer we hebben het hier niet over revolutie maar evolutie!
Omni, Bigsby was de eerste met een solidbody electrische gitaar niet ome Les of ome Leo
Les was een goede 2e maar zeker niet de eerste
(als we de frying pan van rickenbacker niet meetellen natuurlijk)
en zoals je aan dit plaatje kunt zien heeft bigsby daarmee een groot aantal bouwers op ideeen gebracht http://www.patrick-hoss.de/wp-conten...le_travis_.jpg
Klopt. Leo en hij kenden elkaar ook. Maar dit model was speciaal gebouwd voor Merle Travis en het was absoluut niet geschikt om in grote schaal te bouwen. Het ding lijkt op het plaatje trouwens veel kleiner dan hij in werkelijkheid is. Die body is gigantisch! :)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door fred dons
Fred, Leuk zo'n discussie over de historie van de electrische gitaar. ;-) Ons aller vriend Tony Bacon dateert Les Paul's 'Log' gitaar op 1939 en Paul Bigsbys Merle travis op 1947. Maar Les Paul's gitaar was misschien geen echte solid body, maar een holow body met een massieve balk door het midden, zoals de ES335, dus in die zin heb je gelijk. Ik wilde eigenlijk alleen maar zeggen dat er in die tijd vele mensen met ideeën waren die op hun beurt allemaal van elkaar leende. Jawel zelfs Leo fender deed daar aan mee: kijk die headstock op de Merle Travis!
De 'Log' was dan ook geen solid body.
edit: Dat zeg je feitelijk ook...
Ook de Travis/Bigsby gitaar was niet de eerste. Voor de oorlog werden al solidbodies gemaakt door Premier en Rickenbacker (een bakelieten 'spanish'-model). En zonderlinge figuren maakten hun eigen gitaar, zoals ene OW Appleton, die in 1942 bij gibson aanklopte met een gitaar die heel erg op de LP leek...
Maar de Bigsby-gitaar was wel de eerste die niet onopgemerkt bleef. fenders bijdrage was niet zozeer het bedenken van de plank, maar het concept van een no-nonsense massaproductie gitaar.
Laten we het er op houden dat zowel Gibson als Fender de meest belangrijke merken zijn geweest voor de ontwikkeling van de gitaar. Dat is zowat het enige wat je behoorlijk hard kan stellen.
dat lijstje mag je best uitbreiden met rickenbacker (en voor de akoustische gitaar Martin, en voor de jazz D'angelico ) maar in principe zijn het voor de electrische gitaar wel de oermerken
haha, de Les Paul bedacht door Mccarty. Ge kraamt ook maar wat uit he.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Orpheo
De exotische modellen (firebird, explorer, V en Moderne) komen wel van Mccarty maar die verkochten voor geen meter indertijd, Mccarty had als hoofd van marketing totaal geen feeling voor de markt, het succes van de ES lijn saved his ass. In de early sixties is de LP vorm trouwens ook afgeserveerd (tijdje uit produktie geweest). Dat het toch weer goed is gekomen met de LP is te danken aan Clapton die hem weer op de kaart zette.
Wat Gibson betreft, een klein bedankje voor Seth Lover en Les Paul is wel op zijn plaats, zonder hen zou Gibson de solidbody markt gemist hebben.
Toch wel, maar een beetje twijfelgeval. The log is een hals die aan een blok hout gelijmd is. Dan krijg je zeg maar een soort Steinbergermodel. Voor het oog, en voor de bespeelbaarheid, heeft Les er twee helften van een ouwe Epiphone aangelijmd, die hij op ruwe wijze had doorgezaagd. Het doet wel denken aan het blok in een ES 335, maar het is naar mijn idee net wat meer solid body.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door drap
http://www.gibson.com/whatsnew/press...sandthelog.jpg
@ Pepe
gezien LP's eerdere ontwerpen en zijn voorkeur voor een flattop gitaar (zijn persoonlijke lp heeft een flattop) gecombineerd met de bodyshape van de lp die toch eerder op de jazzbakken van gibson dan de log van Les paul lijken is de consensus binnen de les paul community wel dat aan het ontwerp van de les paul gitaar, Lester zelf weinig heeft bijgedragen. Dat is misschien nog wel beter te zien bij de SG waar LP helemaal niets aan gedaan heeft anders dan zijn naam er aan te hangen (en dan blijven er niet zoveel andere ontwerpers binnen gibson over)
Ik begreep wel dat de kleurkeuze echt van Les paul zelf kwam. Want goud en zwart waren chique en dan kon je goed zien hoe snel zijn handen over de gitaar bewogen ;-)
"de consensus binnen de LP community"...Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door fred dons
no shit!
Dat klinkt net als SBS wanneer ze zeggen "... heel Nederland is verontwaardigd omdat...."
enniewee
mijn punt was dat Gibson zonder LP de solidbody markt gemist zou hebben.
Nog even gecheckt bij de LP community en ja hoor:
"Les Paul had approached Gibson with "The Log" prototype, but his solid body design was rejected.." (wikipedia)
Pas toen de rock'n roll aansloeg en iedereen een spaceage Fender wilde werd Les Paul alsnog opgespoord "to get a piece of the pie"
reverse marketing, kijk, daar was Mccarty wel heel goed in
In feite moet je het gewoon zien als een signature model. Er zijn zat artiesten die een signature hebben waar ze niet veel aan hebben bijgedragen. Een bekende naam aan een gitaar hangen is natuurlijk een heel ouwe verkooptruc, en Les Paul was in de jaren 50 een beroemde muzikant.
Het is natuurlijk wel bijzonder dat na zo'n tijd die naam er nog steeds aan hangt. En als er bijvoorbeeld een Les Paul Zakk Wylde op de markt is dan is dat in feite een dubbele signature.
teksten kunnen makkelijk verkeerd geinterpreteerd worden omdat er geen manier van uitspreken aan verbonden is zoals bij een normaal gesprek, het staat gewoon zwart op wit en kan dus behoorlijk cru aankomen. Ik stel voor om in de trant van JP balkje 'verdraagzaam' naar elkaar te zijn :hippie:
ontopic: ik vind het trouwens wel cool dat toen het contract van les paul afliep, en gibson zijn naam dus niet meer op de lp's hoefde te zetten, ze ook meteen slechter begonnen te verkopen, tot op het punt dat zijn naam er wel weer op kwam en de verkoop toen weer steeg. Toch een soort symbolische waarde denk ik.
om wel even terug te komen op een van de allereerste post. dat de les pau len de strat nooit zijn weg geweest. Sorry jongs de les paul is uit productie geweest omdat hij bijna niet meer verkocht werd. Totdat de bluesrockers op les pauls gingen spelen.
Dus ik den k dat de strat dan toch de winnaar is.
@pepe:
lester polfus kwam naar gibson met het idee van een solidbody, het idee dus van zijn 'log'. gibson vond het een absurd idee. jaren later, toen de broad/no/telecaster gelanceerd werden, en verdraaid, een succes werden, trok gibson weer les paul aan, maar dan vooral diens naam, om de gitaar te kunnen verkopen. Mccarty, samen met een heel team dat achter hem stond, heeft de les paul, de gitaar zoals we die kennen, ontworpen. Lester wilde perse zijn trapezoid tailpiece, ondanks dat ie totaal onbruikbaar was.
Lester's invloed op het model is niet bijster groot. die bigsby gitaar heeft bv meer invloed dan 'the log', maar dat is hooguit speculatie van mijn kant. wat ik wel weet, is dat lester de gitaar in t goud en zwart wilde (goud: alles dat mooi en goed was, zwart; zie je de handen van de gitarist er mooi op af). dus eigenlijk waren zijn wensen cosmetisch.
Mccarty heeft NIET de mccarty van PRS ontworpen. nja, niet helemaal. hij heeft paul reed smith gestuurd in het ontwerp van die gitaar, als een soort verbeterde les paul. dat was aanvankelijk niet het doel van paul reed smith trouwens. hij wilde een hybride maken tussen gibson en fender. hetgeen hem, imo, wonderwel gelukt is met zijn eerste 'echte' PRS, de santana.
nogmaals gericht aan pepe: ik weet niet wat ik je misdaan heb, of andere forumleden 'for that matters'. maar om nu mijn hoofd, en t hoofd van bert af te bijten, vind ik ook wat onnodig, en is ook gewoon niet leuk. als je t niet met me eens bent, geen punt! maar dan hoor ik heel graag steekhoudende argumenten, en niet dingen, ingegeven door en inspelend op emotie.
Ach, iedereen is mij even lief he, ik hou van Bert en Fred en Drap kan daar ook best bij. Ik wil het best over vorm hebben maar liever over inhoud.
ik zie veel posts waarin alleen maar dingen opgelepeld worden die ergens op internet staan en dat is dan dat.
Mijn post poneerde een stelling en dan nog even een bronvermelding voor de feitelijke backup.
Het idee is dan dat mensen het wel of niet eens zijn met die stelling, ook gestaafd met bronvermelding en dan kom je samen ergens tot een conclusie.
Maar goed, Bert heeft gelijk als het zijn visie is dat Lester gewoon de Zakk Wylde is van de jaren 50. Als ik dan even refereer aan feiten uit Freds "LP's community" dan zeg ik dat Lester is opgenomen in de Inventors hall of Fame voor zijn verdiensten voor de elektrische gitaar (Zakk niet) en dat in Tom Wheelers standaardwerk The Guitar Book: A Handbook for Electric and Acoustic Guitarists er 2 pagina's gewijd zijn aan Lester in het hoofdstuk Gibson. 1978, dus het duurde nog een paar jaar voor Zakk gitaar ging spelen.
Mijn nieuwe stelling is dus dat Lester meer betekent heeft voor Gibson dan Zakk Wylde vooralsnog.
Zo lezend zie ik dat Lester inderdaad blijkbaar niet zoveel heeft ingebracht. Gelukkig maar want die speedup geluidjes die hij uit zijn Les Paul haalt... brrr
Heren, heren... dat de lijnrecht tegenovergestelde gibosn- en fenderclans af en toe op elkaar in slaan is begrijpelijk, maar dat gibsonfanaten elkaar belagen - in wat oorspronkelijk een Fendertopic was?
Les' directe betrokkenheid bij de LP is vaag. Zelfs in zijn biografie blijft een onduidelijk waas over zijn bijdrage hangen. Uitgaande van het verhaal van OW Appleton -die de Gibsondirectie in 1943 al confronteerde met een solidbody en de destijds al vaststaande Gibson-kenmerken als de electronica-opzet, hals, schaal (allemaal al te vinden op eerdere Gibsons) blijft er weinig over: die kleurkeuze, dat ellendige trapeziumding en de maple/mahonie-sandwichconstructie.
Die laatste is wel een belangrijk LP-facet...LP eigent zich die vinding toe in de biografie. Of dat zo is, laat ik in het midden - al geeft het wel te denken dat Gibson zelf bij andere gitaarontwerpen geen maple tops toepaste.
Om de discussie terug te trekken op het vlak van het Goddelijke Toeval en de verborgen extra's die genialiteit met zich meebrengt - voor de luie lezer: ik begon over het stratstandje 4, de eigenschappen van de Bassman als gitaaramp, zaken die Leo F niet wist of zag, maar wel bedacht. Voor Les Paul mag hetzelfde gelden: hij bedoelde zijn gitaar voor de vijftigerjaren jazz- en popmuzikant. Het duurde meer dan tien jaar voordat Eric C liet horen wat het ding kon - en zelfs daarna nog enkele jaren voordat de muzieksoort ontstond waarvoor het instrument geschapen bleek: rock.
@ Pepe "les paul community" heeft inderdaad een hoog sbs 6 gehalte, sorry maar ik kon geen betere beschrijving vinden :D
maar in andere woorden, les paul verzamelaars en kenners (en nee daar is geen erkend diploma voor en daar zitten ongetwijfeld sbs 6 kijkers bij ;) ) die Les en zijn gitaar bestudeerd hebben zijn van mening dat LP's bijdrage vooral cosmetisch was, en wederom terug naar zijn persoonlijke LP: hieraan kun je zien dat hij geen carved top wil, geen humbuckers gebruikt en geheel andere electronica gebruikt dan een standaard lp.
Les heeft hiernaast nog genoeg bijgedragen aan de muziek om zijn plaats in de hall of fame meer dan waar te maken (alleen de meer sporen opname was al genoeg geweest)
Yep, I fully agree met die 2 boven me.
Om met Hannibal te eindigen: " I love it when a plan comes together"
wordt the A-team niet door SBS 6 uitgezonden ? :D
Ik blijf het maar eens herhalen, die Leo, geniaal om de knoppen van de versterker aan de voorkant te plaatsen, en de tilt legs :)
Wat die knoppen betreft, ik hoorde laatst een verhaal wat veel duidelijk maakt. Het was me altijd al opgevallen dat de opschriften bij de knoppen van een Vox AC30 ondersteboven staan. Nou vertelde iemand me dat vroeger de gitaristen achter de versterker zaten. Dat verklaart de ondersteboven opschriften, en sowieso de knoppen aan de bovenkant.
hoezoo is er eigenlijk gekozen voor een mensuur van 25,5'' en 24,75''?
Ik vind dit zulke rare maten, ik zou niet weten waarom ze er niet een mooi rond getal van gemaakt hebben. Heeft het gewoon te maken met puur klank, of heeft het te maken met de vroegere acoustische gitaren?
(erg boeiend topic btw,net van t begin tot t eind doorgelezen :p )
Goeie vraag. Ik heb me er nog nooit druk over gemaakt. Deze schaalengtes wordne al heel lang gebruikt, maar waarop zijn ze gebaseerd?
Antonio de Torres wordt gezien als de vader van de hedendaagse (klassieke) gitaar. Hij kwam na wat experimenteren op 65 cm - 25,6 inch. Mogelijk is dat in de VS gestandaardiseerd op 25,5: de 'fender'-schaal (die al veel langer bestaat als fender, al voor de oorlog maakte o.m Gibson en Epiphone gitaren op deze schaal)
Ik sprak ooit met Steve Ripley - gitarist, techneut en gitaarontwerper. Hij vertelde me dat er eigenlijk slechts een schaallengte bestaat en dat alle succesvolle schalen daarop gebaseerd zijn: tel een fret op bij 24,75 en je hebt 25,5. Tel daarna verder met nog meer frets en je komt op de 34 inches van de precision... Of dit waar is?
Dat laatste snap ik niet. De schaallengte is dus de hele afstand van kam tot brug, je kan daar niet zomaar frets bij optellen. Onnodig om uit te leggen dat iedere positie een verschillende fretafstand heeft, maar ook is het natuurlijk zo, dat als je een grotere schaallengte kiest, alle frets een andere plaats krijgen.
Dat lijkt mij ook. Als je een grotere schaallengte kiest, worden je frets groter. Precies op het midden van de snaar zit de 24ste fret. Volgens mij zijn de mensuren gewoon lukraak gekozen. Misschien trial & error, dat ie daar het best klonk volgens de heren.
correctie: het midden van de snaar zit op de 12e fret, op de 24e zit je op 1/4e.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson
Sorry, je hebt gelijk. Het midden is de 12e fret. Maar dat maakt mijn punt op zich niet anders. De fretten zijn afhankelijk van je snaarlengte.
Dat klopt, maar als je aan het einde van de snaar (of het begin, bij de stemkop in ieder geval) een fret toevoegt met de goede lengte, blijft de verhouding van je frets onderling gelijk. De oude 11e fret is de nieuwe 12e en is weer het midden van de snaar. Dat verklaart nog niet waarom het precies 25,5" is, maar het verhaal van zoon van Piet klopt dus wel.
Ik vind dit trouwens ook een heel leuk topic dat ik met heel veel plezier heb doorgelezen.Wel grappig dat zowel het origineel als de opvolger (tele als de strat, wat een verbeterde tele had moeten worden en LP als SG) populair zijn gebleven.
Iets zegt me dat dit niet klopt. Als je 11e fret het midden moet worden, zou je snaar toch korter moeten worden?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ReinoutV
Volgens mij maakt het niet uit hoe lang je je snaren maakt. Als je maar aanhoudt dat het midden de 12e fret is, en de verhoudingen behoudt.