Printable View
Ik heb nou inmiddels redelijk wat verschillende pickups gehoord en gezien en wat me nu wel duidelijk is: "precies gebouwd volgens'...'' is bij de ene fabrikant toch echt iets heel anders dan bij de andere.
De meeste Gibson pups vind ik niet veel soeps qua brede inzetbaarheid. Dik in het mid over een behoorlijke bandbreedte waardoor het al gauw als een brij klinkt (ja, sorry). Prima als je over een Marshall wil rocken, kan ook praktisch zijn als je licht aanslaat of met vingers speelt.
Werkt ook nog eens prima als je niet speelt over 'n 100 Watt amp met drie kanalen, twee schakelbare voicings per kanaal en zes gain stages. Zelfs als je heel hard aanslaat.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mitch
Geen idee waarom je dit amp voorbeeld geeft. Is dat ter illustratie of frustratie :???:
Ter illustratie van 't punt gemaakt in m'n vorige bijdrage. Is verder niet zo serieus bedoeld. Geen idee waar jij over speelt.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Mitch
'Vintage' pickups zijn nooit 'breed inzetbaar' voor moderne klanken. Fender pickups uit de jaren '50 of Filtertron's uit de jaren '60 produceren nou ook niet bepaald 'n I-can't-believe-it's-not-HiFi sound over 'n moderne hi-gain amp. Dat geldt dus ook voor de originele PAF's en de huidige Gibson BB's.
Voor van-alle-markten-'n-beetje-thuis heb je niets aan vintage pickups, amps en speakers. Of ze nou echt of re-issue zijn. Gibson concentreert zich tegenwoordig vooral op 't reproduceren van de grootste successen uit hun rijke verleden. Da's prima als je 'n sound wilt die met dat verleden wordt geassociëerd. Niet als je 't pickup equivalent van 'n Zwitsers zakmes zoekt.
PAF elementen zijn juist Zwitserse zakmessen wat mij betreft en scheuren juist als een malle over een high gain kanaal, of met een distortion pedaal. Maar ook het mindere gain gebeuren doen ze prima. En ik heb toch echt al heel wat Gibson elementjes bespeeld en dus tegenwoordig de The Mules van BK, ook PAF-achtigen met lage output. In m'n Deluxe-achtige tele zit een Seymour Duncan '59 in de brug, dito verhaal als de The Mule. Het ligt vaak niet aan de elementen, maar aan de verdere apparatuur en ook niet onbelangrijk, de gitaar.
Juist. Ik denk dat je mijn intenties verkeerd begreep GG, ik bedoelde juist (net als Brum hierboven) dat goeie low/medium output mijns inziens breder inzetbaar zijn moderne medium/high output pickups. In mijn ervaring hebben ze meer harmonischen en zijn ze met variëren in aanslag of veranderingen van de volumepot uitstekend van clean tot mean te krijgen. Met strakke high gain heb ik dus helemaal niks zoals je misschien wel veronderstelde.
En zelfs met strakke high gain kan een beetje PAF element prima mee overweg.;) Ga je downtunen, dan kom je wel in de regionen waar wat meer strakheid gewenst is.
Ondertussen praten / schrijven we allemaal 'n beetje langs elkaar heen, geloof ik. Waarschijnlijk omdat ondertussen iedereen 'n andere betekenis aan hetzelfde begrip geeft. We lijken wel pickup producenten.
Waar ik 'PAF' schrijf, bedoel ik 'n oude Gibsom pickup. Die klinken doorgaans niet als 'n DiMarzio PAF Pro of 'n SD '59. Wel vaak (ongeveer) als 'n Gibson BB. Nu is 't niet zo dat al die andere PAF-achtigen meteen radicaal anders klinken. Er zijn meer sonische overeenkomsten dan verschillen tussen al die pickups. Maar de kleine verschillen bepalen de persoonlijke voorkeur.
De TS wil 'zo vintage mogelijk', volgens mij. Meer vintage dan 'n low output Alnico II met ongelijk gewikkelde spoelen zonder wax-potting kan 't niet worden in PAF-land.
Dat lijkt me 'n goed idee. Ik ben er in elk geval wel benieuwd naar.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door episua
Ik kijk al zeer uit naar de resulterende discussie waarin Orpheo en ik elkaar van toondoofheid beschuldigen. Komt dat zien!
Alnico IV bedoel je denk ik. Tenminste, als je authentieke PAF humbuckers bedoelt.;) Ik denk dat een SD '59 overigens meer overeenkomsten heeft met de originele PAF humbuckers dan die van huidige Gibsons. BK The Mule komt ook aardig in de buurt naar mijn weten.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door GretschGuy