Waarom sommige artiesten idolen worden...

Nou, ik vind het op zich vrij opmerkelijk dat een rock&roll-bandje als de Stones zo groot is geworden (en nog steeds is). Dan vraag ik me al gauw af waarom dat zo is. Dat ze iets goed doen, is duidelijk. Maar wat is dat dan precies?

En dat is niet alleen gitaar-gerelateerd, je kunt het eigenlijk op alles terugbrengen. Waarom vinden veel mensen Jim Carrey zo goed? Het is een compleet losgeslagen gek, waarom wordt hij dan gecast?

Vraag in Nederland een willekeurig iemand naar de beste drummer, en hij zal in 98% van de gevallen met Cesar Zuiderwijk komen. Begrijp me goed, Zuiderwijk is een zeer goeie drummer, maar ik ken een paar drummers die beter zijn. Waarom dan toch steeds Zuiderwijk?

Als je jaren lang naar 'Als ik eenmaal op mijn fietsbel bel' moet luisteren, dan kan ik me voorstellen dat de Stones een enorme openbaring zijn. Rebels en voor die tijd vreselijk ruig, wat wil je als jongere nog meer. Maar goed, daarom is het nog wel een vreselijke schijtband...

Ik snap de vraag wel hoor. Om met je voorbeeld van Zuiderwijk te beginnen:
als het gaat om "de beste" wordt er door het gros gewoon diegene genoemd die het allerbekendst is. Vraag aan 500 willekeurige mensen verspreid over de hele wereld wie de beste gitarist is, en de kans is behoorlijk groot, zo'n 98% waarschijnlijk, dat Jimi Hendrix de meest genoemde is.
Want ook als mensen nakko van muziek en/of gitaristen afweten, gaan ze ook uit van wat ze gehoord hebben, want bijvoorbeeld met Hendrix, tja die is natuurlijk al honderdduizend keer uitgeroepen tot beste gitarist ooit. En dat weten de meeste mensen wel.

En wat drummers betreft: wie staat al heel wat jaartjes op nummer 1 als beste rockdrummer aller tijden? John Bonham natuurlijk.
Maar als je het aan het diezelfde 500 mensen vraagt, waar komt men dan mee? Mitch Mitchell? Ginger Baker? Carmine Appice? Cesar Zuiderwijk? Sheila E? Het is maar net wie het bekendst is.....als je de beroemdste bent, ben je blijkbaar ook de beste. Zo werkt de grote massa nou eenmaal.
Maar wij muzikanten weten natuurlijk dat er nooit "één beste" kan & hoeft te bestaan....of wel?

denk de vernieuwing inderdaad, maar aan de andere kant zijn er ook wel veel dingen waarvan ik het niet snap, bands die heel veel op elkaar lijken enzo...

hadden de beatles enzo niet zo'n liedje devil in her heart ofzo???

dat was, zeker in die tijd een taboe om te gebruiken in je liedjes, en dan in de hippiecultuur die toen opkwam was dat ff heerlijk iets om mee uit je dak te gaan en je af te zetten tegen de heersende cultuur (achteraf, wat was er nou verkeerd? kom op zeg, ze stonden ntjes in pak, in tegenstelling tot de 80ies dat er mannen in een maillot enzo over een auto stonden te dansen :p)...

sluit mij aan bij een aantal andere posters, jij moet net dat beetje hebben wat mensen nog niet vinden, maar ook een vernieuwende factor...

ik ben momenteel een boek aan het lezen wat muziek doet met je hersenen enzo, (nerd ^^) maar wel heel interessant, gaat ook wel in op dit onderwerp :)
zal nog eens verder kijken!

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door drap

Maar goed, daarom is het nog wel een vreselijke schijtband...

---

Hohohohoho effe op je woorden letten he :D

Nou ja maar wat dat rebelse betreft en de Stones als alternatief voor "Zachtjes Tikt de Regen Tegen mijn Zolderraam", alla. Anno 1965. Maar de Stones, net zoals de Beatles, hebben zich toch ook wel ontwikkeld van beatbandje met voor die tijd veels te lang haar tot aan groepen die naar mijn mening hele goede en mooie platen hebben gemaakt. Vind je de Stones op "Beggar's Banquet", "Let it Bleed" of 'Sticky Fingers" dan echt zo'n schijtband?

Ik bedenk nog een reden waarom een band als de Stones bekend is geworden (en gebleven) is omdat ze het rebelse niet alleen maar in lange haar hadden, maar ook in de onderwerpen van de muziek. "Satisfaction" gaat niet alleen maar over sex. Juist de Stones haakten er maatschappelijk en politiek ook in, en, zoals het ware rock & roll betaamt, steek je er de draak mee en verwerk je het in de beeldspraak ("Street Fighting Man", "Fingerprint File". "Midnight Rambler"); schoppen tegen de gevestigde orde, tja, of er een sarcastische kijk op presenteren, daar waren de Stones zeker toen heel goed in. Schrijf daarnaast nog mooie, makkelijk in het gehoor liggende liedjes zoals "Angie" en "You Can't Always Get..." en je blijft ook nog eens in de hitlijsten staan met je singletjes.

Goed ik merk dat ik nu de Stones aan het verdedigen ben en dat was niet per se de bedoeling, maar een band zoals de Stones is beroemd geworden door een combinatie van op z'n minst zeer capabele muzikanten, het kunnen schrijven van zowel hitgevoelige als cultureel verantwoorde songs (en in staat zijn om dit minstens 25 jaar lang te blijven doen), het juiste imago, goed & meedogenloos management en een hele hoop doorzettingsvermogen en geluk. Ga mij niet vertellen dat de Stones niet keihard hebben gewerkt om te komen waar ze zijn. Of waren....

OK volgende!! (men mag in deze post de woorden "de Stones" ook vervangen voor "willekeurige band die succesvol is maar Kim Wilson vraagt zich af waarom" :D)

Ja, dat de Stones in hun tijd behoorlijk boven het maaiveld uitstaken, snap ik ook. Maar het verbaast me dat ze nog steeds zo groot zijn. Een compleet stadion is binnen een uur uitverkocht, terwijl kaarten meer dan €100 kosten. En dat voor een rock&roll bandje. Ik vind het knap.

Al zit hem dat denk ik vooral in de songs, en minder in de virtuositeit van de muzikanten op zich. Het rockt en het beukt, en dat is ook belangrijk.

Nijmegen was anders nog niet voor de helft uitverkocht. Zonder ze af te kraken, ik denk dat hun vuurtje toch wel langzaam aan het doven is. Bands als de Peppers, U2 of Foo Fighters, willekeurig, hebben het qua populariteit allang overgenomen.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Het rockt en het beukt, en dat is ook belangrijk.

---

Dat je het effe weet. Het is immers only rock n'roll. Wat ik ook knap vind, is dat áls je dan toch anno nu (met anno-nu-Stones bedoel ik vanaf 1989 tot vandaag zo'n beetje :D) naar de Stones gaat, het nog steeds leuk is om naar te kijken; als in: je verveelt je in ieder geval niet want er beweegt tenminste wat op het podium enje kan dr lekker op dansen en zoenen en bier drinken.
Heb de Eagles ook live gezien bij hun comeback-tour, wanneer was 't, 15 jaar terug, en dat was heel erg leuk om gezien te hebben en om naar te luisteren (zijn de Eagles volgens ons dan bijv. betere/virtuozere muzikanten? Mwa jah denk dat ouwe Joe Walsh ouwe Keithie wel een poepie kan laten ruiken. Ron Wood daarentegen....), maar eigenlijk niet zo heel spannnend om naar te kijken anderhalf uur lang (als het al zo lang duurde). Betaal ik liever twee keer zoveel voor twee keer zo lang en twee keer zo entertaining.

Toegegeven, ik was ook al een tijdje klaar met de Stones hoor. Maar goeie ouwe Keith is blijkbaar echt van plan dr mee door te gaan tot -ie op het podium uit mekaar flikkert en dat er niks meer over is dan een hoopje as en een Telecaster :D maar ik zag die Scorcese registratie "Shine A Light", en ik was er een beetje skeptisch over maar het viel me mee in hoeverre ik vond dat zeker Mick Jagger ermee wegkomt. Hij staat daar notabene op zn 65e nog te springen als een strapping young lad en je kunt het belachelijk vinden, maar hij houdt het wel mooi vol en het ziet er verdorie nog uit alsof ze er nog steeds lol in hebben ook.

Dus misschien is dat wel het geheim, dan wel de reden: als je het voor elkaar krijgt om nog steeds met dezelfde energie en enthousiasme je muziek ten gehore te brengen, zelfs na meer dan 40 jaar spelen, zorgt dat er misschien wel voor dat mensen blijven terugkomen. Doe af & toe nog even een leuke niet al te baggere plaat erbij ("Voodoo Lounge" vond ik trouwens al een stuk beter dan de kak die ze in de 80er jaren uitbrachten) en ze komen wel hoor! Vergeet ook niet dat zo'n bekende band natuurlijk ook om de zoveel tijd nieuwe jonge fans er bij krijgt. Dus die nieuwe lading gaat ook massaal kijken als ze gaan optreden want het zou wel eens -weer- de laatste keer kunnen zijn.

Weet je hoeveel 17-jarigen ik met Led Zeppelin of Doors T-Shirts zie lopen? Ik ben zelf 30, en de generatie boven mij is zelfs verbaasd als ik zeg dat ik naar al die ouwe shit luister.
De Rolling Stones hebben gewoon het voordeel dat ze nog bestaan -als band dus-, in tegenstelling tot een hoop andere acts van vroeger. Ik denk dat dat ook wel te maken heeft met dat ze nog steeds zo groot zijn. En ze leven nog! :D

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door drap

Nijmegen was anders nog niet voor de helft uitverkocht. Zonder ze af te kraken, ik denk dat hun vuurtje toch wel langzaam aan het doven is. Bands als de Peppers, U2 of Foo Fighters, willekeurig, hebben het qua populariteit allang overgenomen.

---

Tuurlijk, maar da's ook niet zo raar want nieuwe muziek moet blijven komen. Nou ja....de Peppers en U2 zijn ook niet echt "nieuw" meer natuurlijk...Foo Fighters bestaat inmiddels ook wel meer dan 10 jaar toch?

En da's trouwens leuke vergelijking:
de Peppers hebben John Frusciante, door velen beschouwd als één van de betere moderne snarenbezweerders, al dan niet de beste. Typisch voorbeeld van modern gitaaridool. En niet zomaar want de man kan zeker niet onverdienstelijk een leuk moppie spelen en liedjes & riffjes schrijven. Flea is op veel punten een onnavolgbare bassist, en Chad Smith is een sicke drummer. Jammer dat Anthony Kiedis live niet kan zingen.

U2 heeft The Edge. Niet perse beschouwd als virtuoos, wel geliefd en bekend om zijn eigen geluid en gebruik van effecten. Ik heb echter zelden gehoord dat Adam Clayton en Larry Mullen als beste bassist en drummer zijn uitgeroepen. Bono gaan we het effe niet over hebben. (ik vind Bono goed hoor, maar voordat het topic straks over Bono gaat; dat effect heeft Bono nou eenmaal. Kijk maar ik heb zijn naam nu al 4 keer genoemd!)

Foo Fighters: goeie songs, charismatische frontman. Doen zij wel aan leadgitaar?

Ik vind eigenlijk alledrie de bands even goed, en luister naar alledrie even graag. Misschien niet perse naar alle platen even graag en misschien ken ik niet alles, maar toch. En volgens mij zijn alledrie de bands ook even beroemd en groot.

Zou ik graag van jullie willen weten: met de gegeven data over elke band, hoe zouden jullie verklaren waarom die drie bands dan zo groot en beroemd zijn? En zijn ze dat op hun 65e nog denken jullie? Gaan we met zn allen naar de Red Hot Chili Peppers in 2020? 150 euro per kaartje, Goffertpark....

Leuke discussie, je kunt er dagen, weken of zelfs jaren over doormiepen. Maar je moet twee dingen los halen van elkaar: smaak en kennis. Als muzikant kijken we anders naar bands dan de niet muzikant. Een gitarist zal anders kijken naar collega gitaristen en een drummer zal andere drummers ook anders zien dan bijvoorbeeld een gitarist naar drummers kijkt.

Toen ik een jaar of 13 was luisterde mijn vader de hele dag naar de radio op zijn werkplaats en wat je hoorde was vrij gezapige muziek, althans in de ogen van een tiener. Het wildste was wel oude stijl jazz, je moet dat proberen te zien in het tijdsbeeld van eind jaren 50 en dat was heel anders dan bijvoorbeeld jaren 90.

Ik hoorde uit een jukebox muziek van Little Richard, Fats Domino, Elvis Presley, The Platters, Eddy Cochran en dat soort gasten en dat was echt een openbaring voor een jochie van 13.
The Rolling Stones is weer van een jaar of 15 later en hoewel die een paar leuke dingen hebben gedaan, kunnen ze als muzikant bekeken niet wedijveren met de muzikanten die je hoorde in het rijtje wat ik eerder noemde. Luister je naar 'Blueberry Hill' van Fats Domino, dan hoor je een strakheid en discipline die de Stones van ze leven niet zullen halen.

Als muzikant en studiotechnicus luister je anders, als ik denk aan goede gitaristen dan denk ik aan inventieve mensen die een geheel eigen stijl ontwikkelden en ook Eric Clapton acht ik daarin hoog.

Als ik denk aan goede en inventieve drummers dan kom ik niet bij Cesar, maar bij Steve Gadd, John Bonham en dat mannetje van The Police (ik kom ff niet op zijn naam) om er een paar te noemen. Niet omdat ze nou zo vreselijk veel techniek hebben of zo buitengewoon snel zijn, maar omdat ze een geheel eigen stijl hebben/hadden en buitengewoon inventief zijn/waren.

De beste bassist ooit vind ik persoonlijk Chris Squire van YES omdat hij voor een ommekeer in het basgeluid zorgde en buitengewone baslijnen neerzette die op mij nog altijd heel veel indruk wekken.
Er zijn heel veel gitaristen die heel goed zijn en die lijst zou heel lang worden, maar als ik iemand mag noemen dan is het Peter Green.

Over toetsenisten kun je kort zijn, veel te veel doen en vaak weinig functioneel, druk druk druk en van mij mag het meeste gewoon wegblijven. Een lekkere geile Hammond is nooit weg though. :D

Laten we vooral lang doorgaan met dit draadje.

@ Tubescreamer: leuke sig, die mod ben ik dus hé?