Printable View
ik zeg maar 1 ding
de kunst die muziek tot goede muziek maakt is de kunst van het weglaten
minder is meer
het is de rust die de muziek bepaalt..niet het eeuwige geblaat
sugarbeat(mijn band) probeert daar zeer bewust mee te spelen, tweede stem is vooral leuk als je em ook NIET gebruikt
zal heus niet altijd even goed lukken maar t is wel prettiger dan de muur geluid van a en de M
Daar heb je wel een belangrijk punt en er is ook niks mis met eenvoud, ik ga bijvoorbeeld helemaal loos bij iets als dit, maar de uiterst gecompliceerde harmonieën van David Crosby of de ingewikkelde structuren van YES kan ik zeer hevig waarderen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door gitaarvrouwtje
Sting zei eens: de ruimte tussen de noten is het belangrijkst, of zoiets en van een ander las ik dit: een gitaar solo is het zoeken naar die ene noot die alle andere overbodig maakt.
Bij A&dM is wat mij betreft alles overbodig. :D
Ach ga toch weg allemaal! :D
Serieus, ik vind Acda en de Munnik erg lekkere muziek maken!
Biertje erbij, lekker met de beentjes omhoog... top!
Nee het is geen Yes, het is geen Pink Floyd of wat dan ook maar dat hoeft toch ook niet?
Liever A en de M dan van die graftakkige metal!!!! :rockon: :sssh:
Goed voor je dat Tho niet in de buurt is. Maar ik kan goede metal zeer waarderen, kan heel mooi zijn. Smaak.:DCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jeroen_TRC
Inderdaad :)
Maar waarom heb je eigenlijk speciaal zo'n pishekel aan Acda en de Munnik en niet aan bijv. Fransje Bauer? Het is ook smaak natuurlijk, maar ik luister 1000 x liever naar A en de M dan Fransje! :)
*edit*
En Tho kan ik nog wel aan met 1 vinger ;)
ik denk dat wij qua muzikale smaak behoorlijk dicht bij elkaar liggen als ik dat zo lees, ik vind HURT door merg en been gaan door de eenvoudCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Han S
maar het mag denk ik geen verrassing zijn dat ik een groot CSN&Y Liefhebber ben, we hebben er aardig wat van op t repertoire in ieder geval
Ik weet het niet maar ik denk dat ik ze net even te vaak in die praatprogramma's heb gezien. Daarbij komt dat ik een keer wreed uit mijn slaap werd gehaald door de wekkerradio waarop hun 'laat me slapen' keihard stond te schallen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jeroen_TRC
Maar ik heb dat ook met Huub van der Lubbe, zal ook een fantastische vent zijn, maar als ik hem bijvoorbeeld 'Sien' van Toon Hermans hoor zingen moet dat ding meteen uit, ik wordt daar heel gevaarlijk van.
Frans Bauer? Lijkt me een aardige jongen en ik geeft niks om zijn muziek maar het irriteert me ook niet. Ik moet wel altijd lachen als ik zie hoe dat ontstaat bij die Emile Hartkamp, van die niemendalletjes die worden opgeblazen tot een soort kermismuziek. Nee, ik heb daar niks mee terwijl ik echt in tranen kan uitbarsten van sommige muziek.
In Hurt heeft hij het ook zozeer over zichzelf. Die man was daar 70 jaar en moet je die oude kop zien, geweldig en dit was het laatste geweldige wat hij deed. Later zie je hem nog wel optreden en dan doet hij net of hij gitaar speelt maar hij houdt zijn linkerhand steeds op dezelfde plek. Dat vind ik triest om te zien.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door gitaarvrouwtje
Ik ga ook erg voor teksten en hoe die in de sfeer van de muziek passen. Dingen als: artificial flowers cannot die, for life within them is illusion.
Of: ships in bottles cannot sail and neither can a tombstone kill a feather.
Dat is toch weer iets anders als: heb je even voor mij, maak wat tijd voor me vrij. :D
jah hurt is heel autobiografisch gaat erg over de liefde voor zn vrouw en dat zie je in die clip dan ook weer terug het is ook niet zo erg lang voor hij is overleden toch?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Han S
grappig dat soort teksten schrijf ik ook , we zijn op t moment bezig een nummer van mij uit te werken, en dat zal ik dan ook wel gaan opnemen, dat gaat over de ziekte en afscheid , (ook autobiografisch overigens) de tekst daarin is zo n sfeer tekst
een fragment daaruit is
"firefly caught in a jar
freedom comes when time is right
like a moonbeam in the night"
het is nietmakkelijk goede nummers te schrijven, je wilt vaak te veel, te veel akkoorden, te veel tekst, te veel invullingen..
ik probeer toch wel altijd iets van eenvoud te bewaren,..veel goede nummers hebben maar drie of vier akkoorden , het is toch een kwestie van spelen met geluid en stilte, met tekst en ritme.
ik moest overigens deze week de auto van een kennisje wegbrengen en bij het starten ervan ging ook meteen de cd speler aan..met daarin..jawel ..JAN SMIT
ook wat ben ik blij
want zo ben ik vrij
het komt door wat je zei
want je houdt van mij
lalalalalala
zucht. ik kreeg em niet uit maar gelukkig kon ik de volume knop vinden haha
haaaaaa..... heerlijk, eindelijk stelt iemand dit eens aan de kaak.
die jongens hebben volgens mij les 1 op de kleinkunstacademie gevolgd, en toen gedacht dat ze het licht gezien hebben.
ze zijn gewoon uitermate onmuzikaal, daarbij vergeleken is frans b. toch echt van een ander kaliber.
ik doe ook wel eens samenzang, denk aan een nummer als "the long black veil", ook door the band prachtig gedaan.
wij gaan juist in dit nummer op zoek naar heel schrijnende harmonieen, om de dramatische tekst te versterken.
ik durf me niet eens voor te stellen wat achja en de punnik er van zouden fabrieken, het is echt heel triest dat ze ook echt maar 2 trucjes kennen op het gebied van samenzang.
hadden we het al gehad over het belachelijke niveau van hun intellectuele froebelteksten trouwens, ook al zoiets.
en de eenvormigheid van die rotliedjes.
op zanggebied kan zich qua irritatie maar een ding met hen meten: de opgeblazen nep-artiest Kane, met die rare aardappel in zijn bek