Misschien was ik iets te overhaast om te zeggen dat Larrivee direct Martins en Taylors wegspeeld, maar het is denk ik vooral een kwestie van smaak. Martins vind ik zo karakteristiek vanwege de volle, stevige bassen en heldere klank. Taylors zijn ongeveer vergelijkbaar, hoewel sommigen iets helderder klinken.
Larrivee heeft ook gewoon echt een eigen karakter. Heel goed in balans en 'lief', 'zoet' en helder. Naar mijn idee de ultieme fingerpicking gitaren. Ze hebben ook veel volume.