Dan zoek het 2e maar eens uit ;)
Printable View
de seymour duncan jazz. een element dat gehaat en geliefd word, wellicht nog erger dan de JB zelf. de jazz is strak, precies, helder, dynamisch, maar eigenlijk ook klinisch en kil. En dat is raar, als je nagaat dat de jazz (de brugversie!) een exacte kloon is van de T top die gibson ooit lanceerde. met als grote verschil de magneet. de TTops hadden alnico 2 en 4 magneten, de jazz een alnico5. de a2 en a4 hebben veel meer mid dan de a5, en dat merk je enorm. de a5 in een JB werkt super omdat de JB-wind enorm veel mid levert, en het hoog van de a5 prikt precies mee met de midrange spike van de JB-spoelen zelf.
maar wat nu dus, als je de magneet veranderd in de JB? nou, dat levert dus een volledig nieuw element op!
de brug-jazz met een alnico8 is een redelijk goede benadering van de ouwe ibanez super70 en super80 pickups (die schenen onderling ook enorm te verschillen). Je krijgt dan in een LP in ieder geval een strakke tone met behoorlijk wat mids, en flink wat bite. niet zo rauw en direct als een JB, niet zo bruusk en 'brutaal' als een pearly gates, maar wel rauw genoeg voor funk, blues, jazzy runs, en old school rock ala UFO en MSG. michael schenker heeft immers jarenlang een 'saaie' T Top in z'n V gehad, voor hij overging op de mighty mite bucker (die gemaakt is door Seymour Duncan, wat op zich weer een kloon was van de superdistortion, en wat een basis was voor de duncan custom, die op zijn beurt de customcustom, custom5 en fullshred opleverde...).
Maar goed, een jazz-brug in de hals levert echt een fijne tone op! heel open, direct, warm maar toch met bite. heel gedefinieerd!
voor gitaristen die dus de T-top zoeken, maar de inconsistentie van gibson-pickups uit de 70ies niet vertrouwen, de jazz is een grandioos element daarvoor. magneetwissel her en der, en je hebt een topper!
nog een leuke. de jb zelf. De JB met z'n alnico5 was gemaakt, aanvankelijk, om in een tele geplaatst te worden. de twang moest blijven, die ranzigheid moest blijven, maar met meer output en het moest 'stil' zijn. Dat is dus overduidelijk gelukt!de jazz was overigens de tegenhanger daarvoor, die moest in de halspositie.
De JB in de hals levert ook een extreem bruikbaar geluid op. de midscoop van de a5 magneet compenseert 'm mooi voor de overdosis mid in de halspositie. Maar als je toch een dot meer mids wilt, is de alnico8 een geweldige optie. een JB8, zo gezegd ;) het geeft je wat meer output, maar je moet dan je pickup dus wat lager zetten (dus ook weer wat meer mids erbij, en iets meer airy-ness). het geeft je een soepele sound. loopjes vliegen haast 'vloeibaar' uit je gitaar door je amp, in je oren. In combinatie met een duncan distortion is het een super-setje voor wanneer je wat meer power wilt.
ondanks dat een pickup superhot kan zijn, hoef je 'm niet zo te gebruiken! ik heb m'n distortion en JB8 laag afgesteld voor een wat meer vintage tone, iets meer sag en ietsjes losser. is natuurlijk puur smaak. ik wil er alleen maar mee zeggen, specs, magneet en model zegt niet alles. wellicht is juist de JB in de hals het perfecte element voor die en die stijl, tone en gitaar. en heel soms heb je gelijk in 1 klap de juiste pickup(set) te pakken.
Hallo forumers. Ik ben momenteel een Les Paul aan het bouwen die afwijkt van de standaard maten omdat er een fender strat mensuur wordt gebruikt.
Omdat het een low budget project is gebruik ik de hardware van een donor gitaar een Epiphone les paul voor de harware. Omdat ik de hals iets breder wil maken denk dat de pole pieces misschien niet zuiver onder de snaren doorlopen.
Het zijn 2 open HB's die ik op de gitaar wil plaatsen om uit te proberen of het concept werkt Nu denk ik er over om over de pole pieces een stalen strookje te plaatsen zodat er meer een rail ontstaat. Op de plastic stripjes wil ik een flinterdun plaatje hout zetten waar bovenuit die rails uitsteken.
Mijn vraag is nu:
Heeft een van jullie dat al eens uitgeprobeerd?
Verlies ik aan magnetische kracht?
Hoe veel invloed heeft het op de werking van de Pub?
Ik wacht jullie reacties af
Hier nog maar even mijn goede ervaring delen met een Bill Lawrence L 500.
Geweldig ding, ik had hiervoor al eens een pickup met rails gehad, de Dimarzio X2N, maar vond dat echt drie keer niks. Een schreeuwende sound met weinig substantie.
Mijn laatste aanwinst op gitaargebied was een Ibanez destroyer met een enkele brughumbucker en ik kwam de Bill Lawrence tegen in een bijpassende kleur, en ik moest het toch eens proberen, ik had al zoveel goede verhalen over het element gehoord.
De Ibanez kwam van origine met een Ibanez V-2 humbucker die ik ook ken van mijn Iceman, dit is overigens een andere humbucker dan de V1 en V2 die later op de RG's verschenen, maar zover ik weet zijn ze allen min of meer op Dimarzio Super Distortions gebaseerd.
Crappy telefoonfoto:
http://img.photobucket.com/albums/v2...r/IMAG0047.jpg
(Ja dat zijn roze snaren van DR, die had ik voor mijn verjaardag gekregen en ja, ze vloeken enorm met de kleur van de gitaar)
Hij past er bijzonder goed bij, de Destroyer klinkt enorm scherp en direct zonder direct heel schel te zijn en er is nog genoeg body aanwezig zonder dat het laag direct onstrak wordt. Perfect voor oude thrash, laatst heb ik er nog eventjes Arise op staan raggen. Enig nadeel is dat hij wel redelijk snel de neiging heeft om rond te gaan zingen maar ik ben er wel op tijd bij met de voet op de mute setting of met de hand op de volume pot.
Dan heb je nog het hele BL/BL Usa verhaal, voor zover ik kan herleiden aan alle kenmerken (chrome, curved blades, wiring etc.) zoals is dit een echte oude van Bill Lawrence/Willi Lorenz Stich.
Ik zit een beetje te kijken op die Seymour Duncan site wat nou de verschileln zijn tussen de elementen maar 1 vraag blijft een beetje hangen.
Sommigen hebben een hoge output en sommige lager, verhoudt dit zich ook in het output volume zelf of dat weer niet ?>
Kan het zijn dat pickups soms een weird sound veroorzaken? Heb paar jaar geleden zo'n filmpje gezien en ik vind het niet meer terug. Dat waren echt vette pickups, jammer dat ik het niet terug vind. Misschien dat iemand anders coole pickups kent?
output geeft niet perse meer volume. vaker meer gain. maar een 'hot' element geeft ook vaak meer compressie, wat de nuances in je spel verziekt. maar de boel wel strakker maakt. dus als je george lynch bent, kan je het af met de screaming demon (wat een belachelijk low output element is, en alleen strak is als jij strak speelt!).
een pickup zal geen 'gek' geluid geven, hooguit een tone die lekker is, of niet. effecten zal een pickup niet geven, tenzij je het met je spel erin kunt proppen, zoals pinch harmonics, whobbles, volume swells, etc etc.
Ik blijf het zo moeilijk vinden ondanks je advies, op youtube zwerven zoveel filmpjes maar dat geluid is ook weer zo afhankelijk van de gitaar/amp/effecten dat het gewoon onmogelijk vergelijkbaar is.
laat je niet teveel leiden door 'hot' of niet hot. je moet kijken naar tone, de frequency response...
voorbeeldje. de pearly gates heeft minder dc-weerstand (9k ofzo) dan de jb (rond de 16k).hij heeft een 'zwakkere' magneet (alnico 2 vs alnico5) maar omdat de PG gewonden is hoe hij gewonden is, heeft ie zo'n bijzondere frequency range, dat hij het middengebied enorm hard pusht, en hij dus veel hotter lijkt dan dat ie is. de PG is als bonus ook wat strakker in het laag, precies daar waar de JB zwak is.