Op MP staat een Koreaanse Tokai Les Paul voor 450 euro. Kleur is niet mijn ding, maar een spuitbus verf is gauw gekocht, uit 2000 is ie.
Of schuren en waterbeitsen
Printable View
Op MP staat een Koreaanse Tokai Les Paul voor 450 euro. Kleur is niet mijn ding, maar een spuitbus verf is gauw gekocht, uit 2000 is ie.
Of schuren en waterbeitsen
Ik wil hier niet zo'n ouwe, zure zeiksnor uit gaan hangen en je feestje verpesten, maar als ik zo die prijzen zie en jij wilt niet het schip ingaan, dan is het blind kopen van een geil ogende gitaar toch wel het láátste wat ik met mijn zuur verdiende centjes zou doen. Je hebt werkelijk geen enkele garantie dat de gitaar die je laat overvliegen ook daadwerkelijk voldoet aan zo'n beetje alles waaraan een gitaar zou móeten voldoen.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door tmms
Wat als het geluid tegenvalt? Gewoon twee retevette elementen d'r in, toch? Elementen bepalen voor minstens 80% het geluid van een elektrische gitaar. Het hóeft dus niet per se een eindeloze zoektocht te worden, er vanuit gaande dat je zoveel ervaring hiermee hebt dat je precies weet welke PU's je wilt. Maar ik vrees dat het allemaal zo eenvoudig nog niet is en dat je wel degelijk het risico loopt aan een eindeloze zoektocht te beginnen. En de pest is dat een dergelijke zoektocht doorgaans al heel snel aan een eind komt. Niet omdat je meteen de juiste elementen hebt gevonden, maar omdat er (tot zover ik weet) geen enkele manier is om PU's in jouw nieuwe gitaar te (laten) zetten en ze te retourneren bij de leverancier, in het geval ze je niet bevallen. Dat geld heb je gewoonweg niet.
Lang verhaal kort..., je hebt geen enkel idee of jouw eerste dure gitaar het geluid heeft waar je op hoopt.
Tweede puntje. De gitaar speelt helemaal niet fijn. Ik heb daar zelf nooit zoveel last van, omdat ik de 'feel' van iedere gitaar ervaar als een nieuwe persoonlijkheid. En dat zorgt ervoor dat ik op iedere gitaar 'anders' speel. M.a.w., ik zie het als een verrijking.
Er zijn echter ook talloze gitaristen die hele specifieke wensen hebben m.b.t. de feel van de hals. Als jij tot die groep behoort zou het zomaar kunnen dat je opgescheept zit met een gitaar die er uitziet als een plaatje, klinkt als een klok, maar zo verrot speelt, dat je er maar niet aan kunt wennen.
En stel dat ie ÉN verrot speelt ÉN verrot klinkt....., hoe kut is dát?!?! Of dat een kunstenares de gitaar gebruikt heeft om 'm te behangen met vis en een jaar lang het verrottingsproces met de camera heeft vastgelegd.... Die lucht krijg je er nooit meer uit. Vraag dat maar aan Robert Smith van The Cure, die weet daar alles van.
Ik neem aan dat je snapt waar ik heen wil. Ik vind het nogal een gok voor iemand die geen risico's wilt nemen met zijn eerste dure gitaar.
Dank je voor het advies. Heb er idd van afgezien. Ga toch weer voor 'budget', London City Dakota. Wat een mooi instrument! Komt een Seymour Duncan JB in, verhuist het originele element naar m'n tele, sorry tele, tijdelijke downgrade:hippie:. De afwerking van de Dakota is echt klasse, erg mooi.
Je gaat niet prat op een mahogany body dus ?
Ja maar zeker wel:), mahonie met mooie esdoorn top, gewoon gezaagd (niet moiré), sunburst gelakt.
Toch wel dus... hmm... niet eens zo gemakkelijk snel en veel informatie over te vinden op het net, terwijl het niet eens zo lang geleden was, dat je er in iedere winkel één kopen kon.
Op de site van London City staat "alder body".
http://www.londoncity-guitars.nl/?pr...akota-gold-top
Klopt ook, maar deze lijkt op deze en heeft de klassieke houtcombinatie.
http://i68.tinypic.com/2hh1zwx.jpg
Duhhu, dat is een Londun Citi. :roll:
Mooi is ie he:).