Printable View
Correct, wat het vermogen betreft dan.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
In dat geval zou je veilig zitten met 0.6W. Reken maar na. In het ergste geval (buis volledig in geleiding) valt er 210V over de weerstand. Het vermogen dat er dan ontwikkelt wordt volgt uit P=U²/R. Dit is dan 210²/100000 = 0.4W. Wel ff nameten of de spanning idd 210V is zoals je zegt.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
Frans.
Frans zijn berekening klopt als een bus. M.a.w. je zou om een kortsluiting te overleven in de pre-amp minimaal 1W moeten gebruiken. Echter: waar hebben we het over.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
Stel de pre-amp zou kortsluiting veroorzaken. De weerstand fikt uit. Zet er een nieuwe in en je bent klaar. Daarnaast weet je gelijk welke buis het was.
Ik gebruik nog wel eens bij twijfel gevallen in trappen een zgn. "Spetter weerstand". Het is de bedoeling dat ze uit elkaar spatten op het moment van een sluiting. Een soort mini zekering..... Dat iets uit fikt hoeft dus niet per se een ramp zijn. Het zou maar eens je waardevolle OT redden etc.
Voor wat betreft je meting op pinnen 1 en 6 zonder de buis gaat niet op. als er geen buis in zit, kan er ook geen stroom lopen, kan er geen spanning over de weerstand vallen dus meet je de volle spanning op de voet. Je moet juist met de buis er in meten.
Onder de noemer: 'Meten is Weten' zal ik komend weekend nog even de pinnetjes nameten. Er staan kant en klare meetresultaten in de handleiding van de Express op Ampgarage forum; daar kan ik het mooi dan ook mee vergelijken. Toen ik de eerste metingen verrichtte viel het me wel op dat ik er dicht bij in de buurt zat, maar dan net iets eronder wat in mijn optiek te verklaren valt door 231 volt netstroom in een trafo die op 240 volt staat afgesteld.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door nico verduin
Het nadeel van metingen die verricht zijn door deze of gene is dat je niet weet onder welke omstandigheden er gemeten werd. Hierdoor kunnen de verschillen best afwijken. Een eindbuis die net ff meer stroom trekt, trekt gelijk de voedingsspanning naar beneden. Gevolg is een lagere voedingsspanning in de rest van de keten. De netspanning wijkt net af op het moment dat je zat te meten waardoor er weer een afwijking is. De oude schema's van Fender geven niet voor niets een afwijking aan van +/- 20%. Dit wordt deels veroorzaakt door een ander type meter die de meeste van ons niet meer gebruiken. Namelijk de oude analoge meter met een relatief lage weerstand. Deze gaat de meting beinvloeden. Niemand had toen kunnen voorzien dat dat ze 50 jaar later zouden meten met digitale meters met een impedantie ver in de Mega ohms.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
Spaar je de moeite, zoals Nico ook terecht opmerkt is het zinloos spanningen te vergelijken met gegevens welke zijn verkregen onder onbekende omstandigheden. Als alles naar je zin is stel dan de bias in op een voor jouw acceptabele waarde en begin alle B+ spanningswaarden in het schema te schijven. Doe dit ook voor de buispennen muv de stuurroosters. Het heeft geen zin om deze te meten omdat de meter een te zware belasting vormt waardoor de spanning direct inkakt zodra je de meter aansluit.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
Nog even terugkomend op het vermogen van de anodeweerstanden. Ik krijg de indruk dat je het niet helemaal volgt wat ook niet erg is hoor maar voor de duidelijkheid hier even de manier om het vermogen te bepalen. Het is zinloos om de anodespanning te meten omdat deze sterk kan varieeren onder verschillende omstandigheden. Ga er vanuit dat je de buis volledig in geleiding kan sturen (wat in de praktijk niet echt voorkomt) Aan de andere zijde van de anodeweerstand staat de B+. Het verschil is nu de spanning B+ aan de ene zijde en 0V bij volle geleiding (of sluiting) aan de andere zijde. Deze waarde gebruik je voor de berekening van de dissipatie in de anodeweerstand. Dus meet gewoon de B+ en ga ervan uit dat de anode minimaal 0V kan zijn.
Frans.
Haha erg cool, maar ik mag toch hopen dat het bouwen van een versterker en dus ook de meetresultaten niet een kwestie is van schaatsen op dun ijs. Alhoewel ik je punt absoluut snap, ik heb de spanningsverschillen van het gehele huis waar ik in woon zelfs kunnen horen door een marshall transistor combo zelfs tot op het punt dat ik dacht dat hij kapot was. Als je een aantal minuten meet en er gaat verder niks aan in het huis qua wasmachine, geiser of iets dergelijks dan is het verder prima om de rest van de specs te meten.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door nico verduin
Met die marge van de PT op 240 volt terwijl ingang 230 is, of op andere plekken 220. Zit ik betrekkelijk safe, plus het feit dat ik aan de veilige kant zit qua bias van de eindbuizen. Als ik de PT-wikkelingen van 220 volt had gebruikt dan had het verhaal meteen al een andere inslag. Maar een nieuwe biascheck is zowiezo verstandig.
Het feit dat ik op zowel pré als eindbuizen op correcte voltages zat, (afin een tikkeltje eronder), volgens die handleiding geeft aan dat het iig met die voltage's volgens voorgeschreven specs goed moet zitten. Dat neemt natuurlijk niet weg dat er nog genoeg met een amp mis kan zijn zoals in dit topic de laatste 6 pagina's is gebleken.
Over die specs van de documentatie op Ampgarage; het is een flinke en secure handleiding voor de Express die ik overigens te laat heb ontdekt. Ik ga er van uit dat het geheel netjes klopt en uiteraard door techneuten in elkaar geschroeft die er nog veel meer verstand van hebben dan ik. Zowiezo vind ik op dat forum dat de hele Mojo rond de verschillende modellen van de Trainwreck tot in den treure worden beanalyseerd.
Afin; de metingen die ik vericht had waren zonder buizen; zoals ook in de opstartfase van de handleiding viel af te leiden; neemt natuurlijk niet weg zoals je zij dat ik ook maar even aan het meten moet inclusief buizen.
Is het mogelijk dat de ene eindbuis meer dan de andere eindbuis trekt bijvoorbeeld? En zo ja, wat voor complicaties treden er op?
@ Frans; euhhhh ja, dat verhaal is dus echt iets waar ik niks van snap. Daar begint expertise waar hobbybouwer mee ophoudt. Heeft het zin om het uiteindelijke vermogen van de versterker te bepalen? Zal wel ongeveer op de 50-60 watt liggen door de ietwat hetere biasafstelling. Ik bedoel mijn speakers trekken het, en als voltages redelijk overeenkomen met aangegeven waarden? Bias netjes afgesteld. Dan is het toch een 'veilige en betrouwbare' versterker neem ik aan? Los van het feit dat ik er geen verstand van heb, begrijp me niet verkeerd hoor.
Euh ik zal de handleiding er toch nog even op naslaan en metingen verrichten; dat is voor mij nu eenmaal goede stap voor stap referentie.
Bedoel je dat stukje over het bepalen van het vermogen voor de anode weerstand? Het uitgangsvermogen heeft niemend het nog over gehad toch?Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
Frans.
Hey mensen even een update,
Heb hem getest en hij doet het goed, wel had ik hem iets langer willen testen maar toe maar. Ik kom er nu niet zo goed aan toe want ik vertrek vandaag richting Kenya voor een project van school. Waterleiding aanleggen.
12 januari ben ik er weer en dan een uitgebreidt testverslag.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kassie
Juist, gelukkig heb je nu soldeerervaring ;).
Maar goed, goeie reis, prettig uiteinde en een goed begin.
Frans.
Het is inmiddels weer een tijd geleden, maar hier dan de beloofde review. De versterker is al langer af, maar aangezien ik druk bezig was met het upgraden van gear kwam het de afgelopen dagen er pas van om hem uitgebreid te testen.
Gear:
Epi Les Paul SD Alnico 2 Pro.
Marshall Silver Jubilee 50watt, DIY Trainwreck Express
Marshall 1960B, Eminence Delta Pro 12A.
Via een Palmer Triage Amp Selector.
Omdat ik hem klip en klaar kan A/B-en of zelfs combineren (wat goddelijk is het combineren van amps zeg) kan ik dus mooi een vergelijking geven tussen het verschil van de silver jub en de Trainwreck Express.
Het is een aparte amp die express. Wat me het eerste opvalt is het volume. De express wordt vrij snel heel luid, en blijft dan gaandeweg op een (voor het oor) soortgelijke luidsterkte. De gain knop lijkt wel te fungeren als gain, presence en compressie tegelijk. Vanaf standje 5 a 6 klinkt de versterker pas open, en kun je goed werken met de volumeknop van de gitaar. Beneden de 5 zuig je de versterker praktisch leeg van alle dynamiek. Zowel de cleans als de oversturing worden modderig. Om de versterker eerst maar even te leren kennen, alles op standje 5 inclusief de PPIMV en de bright switch aan.
Om even duidelijk te zijn; behalve de v30 testspeaker testte ik hem voor het eerst uit op een fatsoenlijke cab. Mijn mond viel zowat open van verbazing. Niet het oude vertrouwde Silve Jub geluid, maar zowaar een uiterst responsief fris en nieuwe sound. Ik had even moeite om eraan te wennen. Ongelofelijk om met mijn volumeknop van bijna fender achtig clean richting een vette oversturing te gaan waarbij het cleane volume redelijk op pijl blijft. Er zit een stuk meer definitie in de amp dan de silver jub.
Afin, de volumeknop van mijn gitaar op standje 2 á 3. heerlijk clean country lickjes spelen op de brug pickup. Je hoort zelfs het krassen van de snaren en de fretbuzz als je even niet goed zit. Op de Neck pickup warme jazz sounds. Terug naar de brugpickup en met wat fingerpicking de responsiviteit van de amp checken. Bij een harde slap komt er toch flink wat oversturing vrij, alsof er al een tubescreamer staat mee te draaien. Als gitarist is het keihard met de billen bloot met deze amp, het beestje geeft precies weer wat je speelt, fouten dus ook. Maar dat komt de definitie van de sound zoveel ten goede.
De gain potmeter maar even opgeschroefd naar 7. En de volumeknop op 10. Het karakter van de distortion is exentriek. Het lijkt wel ietwat op een plexi, maar dan een stuk 'meer' gain, en de sound lijkt ook wel ietwat uit phase. Het is zowel gedifineerd, responsief met een duidelijke mid en mid hoog weergave terwijl het niet schel of korrelig is. De bas is echter minder aanwezig, wat ik persoonlijk erg prettig vind (daar is mijn Silver Jub erg goed in). Losse tonen klinken vloeiend en gedefinieerd, maar bij het spelen van een interval komen er allerlei complexe tonen vrij, met een duidelijk accent op het mid/hoog. Voor de lol de PPIMV maar even richting standje 8 en waarempel. Het volume wordt niet eens zozeer harder, maar de dynamiek toch nog een stukje beter. Het klinkt vooral voller en alsof er meer compressie plaats vind. De distortion wordt wat 'aangenamer', het klinkt wat minder klinisch. Wederom nog even gespeeld met de volume knop en ja hoor, schoont nog steeds heerlijk op richting fender clean, bijzonder toch. De distortion klinkt wel iets harder, maar de balans tussen clean en distortion is erg goed. Het lijkt wel alsof de clipping van de distortion voor flink wat compressie zorgt en bij het terugrollen van de volume knop verdwijnt deze compressie en gaat de versterker meer 'ademen'. Je zou bij voorbaat haast zeggen dat het onmogelijk is bij een éénkanaals amp.
Ach met een versterker op oorlogssterkte kon ik het ook niet laten om te kijken waar de grens lag van de versterker. Alles maar op standje 10. Maar dat resulteerde in genadeloos rondzingen. (Niet echt oscillatie als wel extreme feedback). Er valt dan niet echt in de buurt te zijn met een gitaar. En de oversturing (en ook ruisvorming) is dusdanig mateloos dat het voor mij gewoonweg buiten controle is. De Gain en PPIMV maar weer richting 7. Met de Bright switch nog steeds aan en de treble mid en presence op 10 was het aardig hoog, en dat vonden mijn trommelvliezen ook.
Bij deze stand kon ik goed kijken hoe de verschillende standen van de bright switch zich verhouden. Van 500PF naar 100PF zorgt vooral voor een ietwat betere basissound. Meer nadruk op het middengebied en iets minder treble. Ook een ietwat vloeiendere sound. De versterker schoont nog steeds goed op met de volumeknop maar het sprankelende clean is er dan ook wat van af. Het wordt iets meer 'vintage' en bluesy. Het geheel wordt daarentegen verder absoluut niet modderig en blijft nog steeds erg gedefinieerd. Waarschijnlijk zal een strat type gitaar beter uit de verf komen bij een lagere stand op de bright switch aangezien een les paul toch al wat vetter en meer midrange is, maar één en ander is uiteraard ook smaakgebonden.
Goed dan maar even een A/B vergelijking met de silver jub, waar ik overigens een beetje medelij mee heb gekregen. De silver jubilee schijnt vooral wanneer hij knoeperhard staat. En omdat de volumepot veel beter reageert vereist hij wat meer draaiwerk dan de express die duidelijk veel sneller op een hoog volume komt. Uiteindelijk is het me gelukt om de 'ervaren geluidsterkte' van de SJ boven de express te krijgen. Waar de express op houdt gaat de SJ toch echt nog een paar stappen verder, en met dit gegeven komt ook de vette basweergave en de duidelijke midrange naar voren. De SJ schijnt vooral door zijn sterke basweergave en de duidelijke nadruk op het lage mid en het midden gebied (een en ander natuurlijk afhankelijk van de potmeter standen). Het is vooral een versterker met een vette romige overdrive en met ballen wat de express dan weer niet heeft. Op de SJ had ik al een gebruikelijke sweet spot ingesteld, en ik was voortdurend aan het switchen tussen de beide versterkers om te vergelijken. Totaal andere sounds, Maar ze heffen allebei elkaars tekorten wat op. Vervolgens heb ik ze alle twee tegelijk geselecteerd. Resulteerde in een aardlus en een uit fase signaal. Viel makkelijk te verhelpen met de Palmer Triage. En wat een vette sound zeg. Zowel de romige overdrive en het laag van de silver jub, met het midhoog en de definitie van de express. Een vollere sound.