Printable View
Ik ben nog een beginner, maar ik merk dat ik pas goed speel als het volledig op gevoel kan doen. Dus niet tellen, maar op gevoel met een nummer of een drumriffje meespelen.
Ik weet inmiddels wel welke akkoorden ik speel en welke goed klinken als ik ze bij elkaar pak. Ik ben nog maar net begonnen met toonladders dus daar ligt nog wel wat werk...
ritme op gevoel is toch iets anders dan noten spelen heCitaat:
Oorspronkelijk geplaatst door savale
Gitaristen denken idd anders dan pianisten. Dat komt doordat gitaristen andere mensen zijn dan pianisten. Veel pianisten hebben leren spelen van bladmuziek. Muziektheorie is voor hen veel duidelijker door de zwarte/witte toetsen. Gitaristen denken meer in "figuren". Je ziet als gitarist een 2-dimencsionaal beeld van de toonladder op je gitaarhals. Een pianist denkt 1-dimensionaal: een rechte lijn van links naar rechts.
Een gitarist die rock of pop speelt denkt in toonladders. Dat komt doordat die muzieksoorten bijna geen modulaties kennen en vaak in 1 toonsoort staan. Met de toonladder van G bestrijkt de gitarist popschemaatjes a la G - C - D(7). In muziek (jazz!) met veel modulaties zal een gitarist meer aan chord-thinking moeten doen. Pianisten doen dat sowieso al.
Rock = think scale not chord;
jazz = think chord not scale.
Ik speel zowel piano als gitaar, en moet toegeven dat er inderdaad veel verschillen zijn. Bewust of onbewust spelen kan ik op beiden. Het is echter nooit zo dat ik over elke noot of aanslag na ga denken. Soms probeer ik "bewust" in mijn hoofd te zingen, en dat op de gitaar/piano te spelen (zo ongeveer als bb king schijnt te doen). Andere keren heb ik een - al dan niet bestaand - schema in mijn hoofd waar ik over speel. Zodra je "daarin zit" kun je tijdens het spelen na gaan denken over bijpassende (andere) akkoorden of schema's. En soms doe ik "gewoon maar wat uit gevoel". Verder probeer ik niet teveel in hokjes te denken, al ben ik mij ervan "bewust" dat die nodig zijn voor onze (menselijke) manier van denken....
Ik zie het dan ook niet zo dat een pianist en een gitarist twee totaal aparte hokjes hebben, anders zou ik mijzelf door midden moeten delen .... ?! :harmony:
Het zijn niet totaal verschillende hokjes, maar er is altijd een hoop 'gedoe' tussen pianisten en gitaristen. Ik had het er van de week over met een (jazz)pianist; conservatoriumjongen die veel speelt met dito gitaristen (om effe aan te geven dat het ook op 'hoog' nivo een issue is). Hij zei dat ie voor de zoveelste keer 'ruzie' kreeg met een begeleidende gitarist (solo's van gitaristen werken overigens wel met piano).Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jeroensnake
Hij zie de toegevoegde waarde van gitaar(akkoorden) begeleiding niet in als in de band ook een pianist speelt. Die pianist is nogal overheersend tov gitaarbegeleiding. Pianisten kunnen ook veel meer uitgestrektere of 'open' akkoorden pakken. Een gitarist moet een akkoord pakken binnen 2 octaven. En bovendien is ie beperkt doordat erg open of verspreide akkoorden fysiek niet te pakken zijn.
Twee opties:
1. Gitaristen moeten niet de 1-3-5 van akkoorden pakken maar zich beperken tot versiertonen (7-9-11-13): het pakken van 1-3-5 heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de piano;
2. gitaristen moeten hun instrument zien als ritme-instrument (funk!).
Met 2 gitaristen in een band laat je die gitaristen ook niet hetzelfde doen.
ik denk in posities en ja ik ben wel bewust van wat ik speel en nee ik heb geen schema van een gitaar hals boven mn bed hangen maar een foto van mn vriendin ;) okay t is niet zo dat ik egt dag en nacht de hals van een gitaar aant bestuderen ben maar als je een paar jaar elke dag onderhand de hele dag speelt leer je de posities wel een beetje
Niet totaal. Maar gitaristen zijn over het algemeen minder gestudeerd dan pianisten. Da's de cultuur. Ander probleem is dat piano's altijd zo f*ing zuiver zijn. Als de band vals speelt, ligt het nooit aan de pianist. En de pianist heeft totaal geen begrip daarvoor. Die pianist zit achter een dure vleugel en wordt shagrijnig van de andere bandleden; zo'n dure vleugel, daar kan het niet aan liggen, immers!Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jeroensnake
Als een gitarist met een pianist speelt, moet ie dus goed zijn eigen rol kennen: ga geen akkoorden aanslaan, want dat heeft geen enkele toegevoegde waarde tot de pianist. Sla funky-rythm chords aan. Wees een slaggitarist, geen muzikale begeleider.
Een geef de pianist op zijn flikker als ie het waagt om over een blues grote tertsen te spelen. Minste dat ie kan doen is snel-wisselend spelen met grote en kleine terts. Pianisten zijn te zuiver. Daar kunnen zij ook niks aan doen, zo zit hun instrument in elkaar. Maar als ze er een halszaak van maken, meteen de band uit zetten!
Er zit nl. nogal wat arrogantie achter pianisten vanwege het feit dat hun instrument net is gestemd door een professional. Laat hem iig zijn eigen instrument stemmen, zoals wij gitaristen ook doen. Dan praten we verder...
generalizeren is ook een kunst..
:seriousf:Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Guitarmania
Denk es na, man.
dat doen gitaristen nooit joh, die spelen met gevoel,Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson
dat voelt de pianist alleen als de klep dichtslaat tijdens het spelen,
blijkt dat de gitarist dat stiekum deed om de pianist te laten merken wat spelen met gevoel is, pianist kwaad, band uit elkaar,
tja zo kan dat lopen.
Ik kan uit ervaring melden dat pianisten wel zeker met gevoel kunnen spelen. Onze pianist heeft geen stuk papier nodig.
Toch merkwaardig dat ik het zo ervaar dat de meeste piano's niet goed stemmen, gisteren zat ik te kijken naar dat programma van Hans Flupsen en weer was die prachtige vleugel niet goed gestemd. Het is ook een hele kunst om een piano goed te stemmen en dan heb je ook nog verschillende stemmingen zoals de barok stemming en de gelijkzwevende stemming.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Guitarmania
Plus het feit dat een piano meer dan 200 snaren heeft voor de 88 tonen van een standaard piano want een Bösendorfer kan nog meer tonen hebben.
Jawel en ook de meeste digitale piano's zijn gesampled van een niet goed gestemde vleugel, vooral de japanners hebben kennelijk een ander gehoor.
Dan is het zo dat een piano en een gitaar twee totaal verschillende instrumenten zijn die totaal verschillend moeten worden aangepakt, je kunt net zo goed een viool vergelijken met een mondharmonica.
Maar de piano wordt niet voor niets de koning der instrumenten genoemd, niettemin kan zowel de piano als de gitaar mij enorm ontroeren maar ook hevig irriteren. Dat ligt dan aan die vent die het instrument mishandelt, als je een muziekinstrument niet met respect behandelt, gaat het nooit mooi klinken.
Ik wou dat ik de piano volledig kon beheersen, je kunt er buitengewoon prachtige dingen mee doen. Voor de rest denk ik dat les van een goede leraar alleen maar voordelen heeft, ik heb drumles gehad van een beroemde drummer en die heeft mij een stuk verder gebracht dan ik op eigen houtje had kunnen komen. Als je autodidact wilt blijven kom je tot een bepaald nivo en niet verder, de buitengewoon grote talenten vormen hierop dan wel de uitzondering, maar de meeste mensen zijn niet buitengewoon getalenteerd en moeten gewoon les nemen als ze verder willen komen.
Ik heb wel eens gehoord dat veel toetsenisten een slecht gevoel voor ritme hebben en dat zou best eens een beetje waar kunnen zijn.
Guitarmania, ik heb niet zo'n zin om alle fouten in jouw verhaal te verbeteren, het zijn er namelijk een hoop, maar wat mij betreft wat 'hoofdpunten'.
Ik heb altijd met toetsenisten/pianisten gespeeld en als er problemen waren tussen ons, deed een van ons tweeen -of mogelijk wij allebei- iets fout.
Het veel voorkomende probleem met de akkoorden zit hem niet in de verschillende instrumenten maar in een gebrek aan akkoorden/harmonische kennis van de instrumentalist. Juist veel gitaristen zijn slechts bekend met 'grepen' en weten helaas niets tot zeer weinig van harmonieen.
De problemen met stemming kunnen net zo goed aan de duur gestemde vleugel liggen en dat kan om meerdere redenen zijn. Ik heb al eens een stemmer in de pauze van een theatervoorstelling terug laten komen omdat de door hem vers gestemde vleugel te vals was.
Valt reuze mee hoor.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Han S
Zal wel zo zijn Peter, ik heb ook gitaristen meegemaakt met een slecht ritmegevoel en het probleem is dat ze dat zelf helemaal niet zo ervaren. :D
Wat de piano betreft: ik heb me laten vertellen dat de vleugel van het concertgebouw maar door twee mensen mag worden gestemd. In de pauze zakt hij ook naar de kelders om te worden gestemd.
De meeste mensen die een piano hebben laten hem eens per half jaar of nog minder vaak stemmen, maar in een theater en ook in de studio wordt de piano iedere keer dat hij moet worden gebruikt eerst gestemd. Soms komt de pianostemmer om zeven uur 's morgens de studio binnen.
En ik heb me ook laten vertellen dat als er in de studio klassieke pianostukken worden opgenomen dat de stemmer soms de hele dag aanwezig blijft om in geval van een probleempje in te grijpen. Als je hard gaat op die toetsen wil er wel eens een snaartje gaan weglopen.
En nog erger, drummers en bassisten met een slecht ritmegevoel, of ook pianostemmers met een slecht gehoor......Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Han S
Ik heb ooit een theaterprogramma gedaan met alleen vleugel en gitaar. Als de vleugel minder gestemd was moest ik die avond harder werken.
Maar het kan ipv aan de kwaliteiten van de stemmer bijv ook aan de vleugel zelf liggen. Door de vleugel op een bepaalde manier iets te ontstemmen krijg je een soort akoestische chorussing waarmee een slechte vleugel dan toch iets breder kan klinken. Als je de vleugel dan alleen hoort klinkt dat dan nog wel, maar als bijv je akoestische gitaar erbij komt heb je een probleem.
En een slechte vleugel heeft zeker niet altijd te maken met geldgebrek. Een theater ergens in nederland kocht ooit een oude vleugel uit het concertgebouw, mooi gereviseerd en goed klinkend. Ze hadden in de voorstellingen alleen wat veel last van de weerkaatsing in de zwarte blinkende lak van het soms vele licht. Om dat te 'verbeteren' is die vleugel toen mat gespoten met 'zomaar' een of andere matte lak. Resultaat: vleugel naar de klote. Laatste keer dat ik daar was, was ie nog steeds mat.
hehe, ach een steetmentje hier en daar... ;-)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door peter_heijnen