Volgens mij lees je niet wat ik schrijf.
Printable View
Ik stel alleen vast dat de eindcontrole bij Apple kennelijk in orde is en of dat een Chinees is, weet ik niet. Inmiddels zijn er zoveel Chinese goed opgeleide engineers dat eindcontroles zonder buitenlandse inbreng correct moeten kunnen verlopen. Maar, net als in Nederland, het ene bedrijf heeft het voor elkaar, het andere niet.
Dan lees ik het verkeerd.
Ik schreef:
De weerlegging is:
Gevolgd door:
Dit zijn twee héél verschillende dingen in mijn ogen.
Ik kan me zelfs voorstellen dat er een verschil zit tussen een massaproduct, dat je goed kunt maken bij een goede procesbeschrijving / parameters, in verhouding tot een hoogstens grotere serie product waarbij een bepaald basisvakmanschap nodig is per individueel component.
De praktijk wijst uit, bij meer dan 1 chinese supplier, dat het vrij lastig is om te zeggen: doe nog maar 100 van artikel X, maar dat er altijd iemand (voor ons is dat een soort intermediair, die daar veel meer laat maken voor andere bedrijven ook, en er daarom heel vaak een vertegenwoordiging daar is om het zaakje te "begeleiden"), terwijl ik in Nederland zó een aantal bedrijven ken waar ik die onderdelen wél gewoon kan laten maken....uiteraard met een prijskaartje.
Nogmaals, waar het aan ligt weet ik écht niet, ik vermoed zelfs dat het niet eens louter met vakmanschap te maken heeft (want waarom zouden er geen chinezen zijn die vakmanschap hebben, en dit ook uit kunnen oefenen), maar wellicht zijn het zelfs verschillen in cultuur (oooohhhh yes sir, we will do, yes sir, ook als het nee blijkt te zijn is het nog steeds yes sir....no shit, dit is geen gein), taal, en/of een andere interpretatie van verwachtingen.
Want waarom zou zo'n intermediair het belang van zijn tussenkomst overdrijven...?
Tuurlijk, maar onze inkopers zijn kien genoeg om dat uitgetest te hebben.
Dennis, ik wil geen polemiek beginnen, maar mijn partner heeft ruime ervaring met Chinese fabrikanten/suppliers. Ze bestelt regelmatig complexe medische gezondheidsapparatuur rechtstreeks in China (is stukken goedkoper). Die spullen komen op tijd en werken tot nu toe (al enkele jaren) naar behoren.
En misschien nu maar weer meer on topic :-)
Ik geloof je.
Ik begrijp dan alleen niet waarom dat bij ons nogal slecht gaat. En niet alleen waar ik nu werk (alhoewel eerdere ervaringen wat minder recent zijn).
Tekeningen opsturen, inclusief alle (bedrijfsspecifieke)van toepassing zijnde normen opsturen en correcte onderdelen terug krijgen lukt eigenlijk niet (behalve voor heel simpel spul).
Enige wat ik dan nog kan bedenken is de bereidheid om een bepaalde prijs (niet) te betalen, of zo.
Het mag dan off topic zijn, ik vind het wel interessant om andere ervaringen te zien, word je nooit stommer van.
Ik vind dat Epiphone ook wel in dat rijtje hoort. Nadat de overname door Norlin werd het al gauw een low-end Gibson kopie merk.
Zeker. Ik snap je verhaal ook. Het is niet voor niets dat sommige multinationals de productie uit China hebben weggehaald en weer naar Europa hebben teruggebracht. Bij sommige bedrijven is het niet goed geregeld daar. Als Europese maakindustrie wil je dat in China geproduceerde onderdelen de juiste toleranties en dus constante kwaliteit bezitten.
Te grabbel weet ik niet/zal ik niet zeggen, maar ik heb een aantal gitaren van merken die ondanks de topkwaliteit helaas niet meer bestaan:
2x Hamer USA (88 en 89)
89 Peavey Vandenberg
91 Robin Medley
Daarentegen ook een chineese (!) BC Rich Gunslinger en daat mankeert echt totaal helemaal niks aan. Wat een ongeloofelijk fijne en goede gitaar is dat!
Gaaf!
Nooit op gespeeld, maar toen ik als 14-jarige in de toenmalige plaatselijke muziekinstrumenten zaak kwam hing er een knalrode Vandenberg, omgekeerde kop, gaaf ding.
Ik weet nog dat ie naast een 27-frets washburn hing. En onder de peavey hing een gibson M3, een explorer met kleinere body, en een SG met 24 fretten en bliksem inlays als ik het me goed herinner.
Dat waren nog eens tijden. Allemaal gave gitaren, als beginnend metaller, en waarschijnlijk hingen ze er toen al 5-10 jaar, wat ze niet minder gaaf maakte.
En full stacks stonden er in die winkel. Zoals het hoort.
Damnit, ik moet echt nog (weer) zo'n floyd rose scheurijzer hebben.
Soms moet je alles voorkauwen.
Het ene bedrijf moet dat wel, het andere niet.
Ken toevallig ook iemand die voor een lab medicijnen ontwerpt; gebeurt allemaal digitaal geloof ik, microbiologen achter hun pc; tegen de tijd dat er werkelijk samples gemaakt moeten worden, gebeurt dat bijna real time in China, en ook zij beweert dat dat goed gaat.
Ik werkte voor een bedrijf dat o.a. zitzakken maakt.
Was best moeilijk voor die Chinezen om één square viermaal recht te stikken.
Op een gegeven ogenlik was er een opdracht uitgegaan voor t-shirts; promotiemateriaal.
Geintje, wasvoorschrift als volgt aan de binnenzijde gedrukt.
Flinke batch & ook babyshirtjes.Citaat:
Warning, every day use of this product may give
you confidence and perhaps sex. But for the sake
of mankind, do wash regularly and 30/40C.
Hadden er misschien bij moeten vertellen dat die zonder dit wasadvies gemaakt moesten worden. :D
Het is heel simpel. China is ongeveer net zo groot als Europa. Je vindt er miljardairs en mensen met niets. Grote geavanceerde steden en achtergebleven gebieden.
Praten over China als ware het één homogeen en consistent land van productie is gewoon njet zo zinvol. Je vindt er imposante, mega moderne fabricagelijnen die aan de meest strenge certificeringen voldoen, tot shabby houwtje-touwtje shizzle, en alles er tussen. Je moet vooral weten waar je iets laat maken, onderzoek doen etc. Soms moet je er idd bovenop zitten, of gaat mis, of is dr kwaliteit niet consistent etc etc, en soms tref je een gestroomlijnde producent die jou nog wel wat kan bijbrengen.
Enzo.
Ik heb momenteel een Hagstrom Swede, eentje uit de nieuwe serie, en derhalve (waarschijnlijk) een Chinees exemplaar, met een Duitse quality check. Nu heb ik de laatste twee jaar meerdere Chinese gitaren gehad, met een vergelijkbare setup, maar deze Hagstrom is wel van een andere klasse. Ze kunnen het heel goed, het ligt volgens mij echt aan de prijs en de ambitie van de opdrachtgever in hoeverre ze hun best gaan doen. Nieuwprijs van €100? Prima, dan rossen we wat hout door de machine en drukken we er wat electronica in. €600 budget? Ook goed, maken we er een heel mooi gitaartje van naar uw eisen. U vraagt, wij draaien.
M'n dochter heeft op haar stage jaren terug prints ontworpen voor Teatro alla Scala (de opera dus) in Milaan. De stoffen werden in China gemaakt en dat is zomaar goed gegaan.
Haha....jammer genoeg heb ik die gitaren nooit kunnen kopen, tegen de tijd dat ik wel wat te besteden had daaraan, was die zaak weg.
Ze hadden ook zo'n joe perry les paul, met een hals als een honkbalknuppel.
O ja, en zo'n nuno bettencourt washburn met die wazige neckjoint.
Trouwens, wat Washburn betreft, ik herinner me uit die tijd een soort van schandaal van aziatische washburns met made in usa erop of iets dergelijks. Iemand?
Tijdje terug nog bijna zo'n Washburn N4 gekocht voor wehnag.
Die nuno bettencourt washburn heb ik eens in bruikleen gehad.
Qua looks en sound helemaal niet mijn type gitaar, maar ik moet zeggen dat 'ie niet één rammeltje had, stemvast was, licht, en uitermate comfortabel om op te spelen.
Ik herinner mezelf die neckjoint als juist wel prettig.
Maar verder; het is een gedrocht ja.
Nooit helemaal mijn vinger op kunnen krijgen, dat Washburn, en in welk segment je dan speelt...
Verstuurd vanaf mijn SM-T580 met Tapatalk
Ik denk dat de merken uit de jaren 80 en 90 voornamelijk ten prooi zijn gevallen aan het management gelul : produceer niet hier ( lees USA of Europa), maar besteed dat uit aan lage London landen. Kekke marketing truc en endorsement zorgen voor de verkoop. Marge beter en verdienste is geen vies woord.
Effect is geweest dat een merk wat bekend stond om zijn kwaliteit en waar je voor wilde sparen om hem te hebben veranderde in iets wat je op iedere hoek kon kopen. Iedere dealer wilde nog iets verdienen en begin met kortingen. Kwaliteit ook niet altijd even goed en innovaties die achterwege bleven deden de rest.
Dat bijna alles werd opgekocht door de grote 2 deed de merken ook geen goed........
Van de weinige merken die het nog wel goed doen zij Rickenbacker ( heel eigen gezicht en geluid) en Gretsch voorbeelden. Beiden zijn nog steeds zelfstandig hoewel Gretsch de verkoop en distributie bij Fender heeft onder gebracht.
Als merken de verleiding van aantallen kunnen weerstaan kunnen ze gewoon overleven. Kijk maar eens naar kleine acoustische merken zoals Londen. Natuurlijk kan zo’n gitaar ook goedkoper gebouwd worden. De klanten willen echter geen goedkopere versie, maar datgene waar ze voor sparen. Kwaliteit en de hand van de meester. Levertijd van 2 jaar en een prijs van 5000+ is daar geen probleem....
Wel zonde van merken zoals Kramer en Hamer. Was vroeger iets waar je naar bleef kijken in een winkel.......
Als 'ie daar dan gedaan is door Noord Koreanen of eerste generatie Vietnamezen, ben je natuurlijk net zo ver van huis. Kijk, mijn Hofner die is tenminse nog West Duits, al zegt dat deze dagen ook niets meer. :o
:chicken:
Dat gold voor kramer, washburn, charvel en bc rich op een gegeven moment, kramer is eigenlijk nooit in de vs gebouwd maar werd door esp en lasido (canada) gebouw, de neckplate liet wel een New Jersey address zien, charvel was op een gegeven moment overgenomen door Akai en de neckplate liet het address van de distributeur in texas zien, washburn heeft op een paar gitaren na die ghostbuild werden door o/a grover jackson niets in de vs gebouw (lange tijd was er totaal geen productie in de vs alleen marketing afdeling) echter de neckplate suggereerde ook dat de gitaar MIA was en als laatste BC Rich was eerst niet duidelijk dat hun NJ series niet in New Jersey werden gebouwd maar in Nagoya Japan en tegenwoordig wordt die NJ series niet in Nagoya maar china gebouwd
Die BC Rich NJ's waren geen beroerde gitaren herinner ik me?
Ik had ooit rond 2000 een BC Rich Warlock uit de, ik dacht, NJ series. Eentje met neck-thru body constructie en de Widow headstock was toen vrij nieuw. Dat was best een degelijke gitaar, de elementen had ik vervangen voor een set EMG's
Cool :)
Die knakker van Death had ook een NJ BC rich, een Stealth.
Zelf heb ik al sinds ik in 1992 of zoiets dat concert van guns n roses in Parijs zag, sluimerende GAS (ik speelde toen nog niet eens gitaar) voor een BC Rich Mockingbird SL.
Mod-edit; gedraag je een beetje
Ik kan me de Maverick gitaren nog herinneren, met de volume en toon knoppen horizontaal geïntegreerd in de body.
Ontzettend "high end" en "innovative" als je de marketing mocht geloven destijds.
Nooit meer wat van gehoord of gezien...
Valley arts. Helemaal hip in de eighties en nineties. Toen werd het verkocht aan de koreanen. Nooit meer wat van gehoord.
Bent u ongesteld meneer fusion?