Oorspronkelijk geplaatst door rjong999
wat he zegt over het aantal bitjes klopt niet helemaal, Pol. Wel qua dynamiek, maar je hebt nog een ander probleem, en dat heet aliasing. Zoals je weet is de afnbeelding van een analoog signaal op een digitaal grid altijd een benadering. het analoge signaal is continu, het digitale discreet, kort gezegd: er komen alleen gehele waarden in voor. Om van continu naar disrceet te komen worden waarden afgerond. Heb je bijv 16 bits en dus waarden van 0 tot 2**16 (=64000) en wil je daar een signaal tussen de 0 en de 6,4 V op afbeelden dan is je precisie maximaal 0,1 mV, dus alle waarden die je meet worden afgerond op hele stapjes van 0,1 mV. Iedere keer dat je een bewerking op dat signaal doet worden er opnieuw afrondingen toegepast op het signaal, en daarbij treden soms fouten op, die in ieder bewerking weer groter worden. Daardoor ontstaan zgn. digitale artefacten: 'schijnbare geluiden' die in het orgineel niet zaten maar in de digitale reproductie wel voorkomen. Er zijn verschillende manieren om die er weer uit te filteren maar geen van die methoden is zonder verlies van signaalkwaliteit.
Bij 32 bits verwerking is er iets anders aan de hand: 32 bits maakt ook gebruik van floating point berekeningen, en howel dat nog steeds benaderingen zijn is de precisie vele malen groter dan van 16 of 24 bits integere vastlegging. Daarom treed bij 32 bits FP nauwelijks aliassing op, en is het ook bijv. geen enkel probleem om het signaal meerdere malen digitaal te beweren, de signaalkwaliteit wordt er niet minder van. En omdat er ook geen anti-aliassing filters nodig zijn blijft het signaal veel zuiverder.
Jammer genoeg zijn er nog niet veel 32 bits FP a/d en d/a converters, dus een beetje probleem blijf je vaak nog houden, omdat je dan moet gaan resampelen, wat ook weer extra signaalverlies met zich mee brengt. Daarom kiezen sommige studio's ook voor digitale opname en vastlegging, maar voor analoog mixen en bewerken, volgens sommigen 'best of both worlds'.