Waarom sommige artiesten idolen worden...

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

De jongeren van nu kunnen zich niet of nauwelijks voorstellen wat de pioneers van toen (niet) hadden. Ik heb in bandjes gespeeld waarbij we gitaar speelden over een oude radio met buizen en een wattje of vijf was het wel. We bouwden zelf onze 'PA' met een 50 watt buizenbak en zangzuiltjes met de Philips AD3800 speakertjes er in en daarmee stonden we in flinke zalen te spelen.
Edit: en ze hadden geen internet.:D

---

uit: opa vertelt........

nee, serieus, heerlijke verhalen han, in welke bandjes zat je zoal?

ik heb ooit nog bas gespeeld op een fisher buizenversterker met 2 carlsson-achtige zelfbouwers, 30 eerlijke buizenwats meneertje, ik kwam met moeite met de drums mee, we praten hier begin jaren 80, allemaal werkeloos, niemand een cent te makken, maar we hadden wel een band, en soms een optreden......

achja, ik wordt ook oud........

de naam van die band wil ik jullie trouwens niet onthouden: Frits van Egters en de Asfaltbloemen, later gewoon Frits van Egters..................

reunie zit er niet meer in, de gitarist/ componist is inmiddels dood......................

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

Leuke discussie, je kunt er dagen, weken of zelfs jaren over doormiepen. Maar je moet twee dingen los halen van elkaar: smaak en kennis. Als muzikant kijken we anders naar bands dan de niet muzikant. Een gitarist zal anders kijken naar collega gitaristen en een drummer zal andere drummers ook anders zien dan bijvoorbeeld een gitarist naar drummers kijkt.

---

Dat is idd erg opvallend ja. Ik ben zelf ook drummer, en samen met de drummer van onze bluesband (en onze bassist) zijn we al een aantal keren naar een groot bluesfestival geweest. En het was heel opvallend dat we bij een bijzonder dingetje van de drummer op het podium elkaar aankeken met een blik van, "zo, zag je dat?", terwijl de rest gewoon voor zich uit bleef kijken. Leuk is dat. :D

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

Over toetsenisten kun je kort zijn, veel te veel doen en vaak weinig functioneel, druk druk druk en van mij mag het meeste gewoon wegblijven. Een lekkere geile Hammond is nooit weg though. :D

---

Heb jij Bennie Veldman weleens horen spelen? Die voegt echt wel wat toe. En ik moet zeggen dat onze pianist ook een verrijking is voor onze band.

Ik bedoel toetsenisten die elke ruimte moeten volsmeren met strings en pads en altijd harder willen. Ik speelde al gitaar op de kermis in een variete tent toen ik een jaar of 14 was. Later allerlei bandjes met illustere namen als The Starfighters, The Electronic Kids, The Soundhunters etc. Mooie tijd voor de muziek, ik wil nog wel in een band spelen maar dan met muziek als YES of Gentle Giant. Ik zag laatst een R&R band optreden in Enkhuizen en dat is wel het laatste wat ik zou willen, mensen die denken dat als je een Shure 55 (Elvis mic) neerzet en op een akoestische bas speelt, dat het dan R&R is. Het was een aanfluiting. Het is pas R&R als je niet stil kunt blijven staan of zitten.

Je merkt dat de 1 zijn jeugdsentiment de ander z'n waarheid wordt. Voor veel mensen van de sixties generatie waren de Stones een openbaring, was Townsend ongehoord. Dat heeft enorme indruk gemaakt. Die mensen worden ouder, sommige gaan muziekjournalistiek bedrijven, boeken schrijven, documentaires maken die natuurlijk gekleurd worden door hun persoonlijke ervaringen.
De volgende generatie groeit op met die geschiedschrijving en neemt 'm voor waar aan. Ik leerde op m'n veertiende dat er alleen maar oersaaie, tuttige muziek bestond tot de Stones kwamen en dat slikte ik voor zoete koek. Pas jaren later hoorde ik wat Miles Davis, Coltrane, Dolphy en Ornette Coleman allemaal deden in die tijd en toen viel m'n mond wijd open. Love Me Do versus A Love Supreme, ik weet wel wat ik truttiger vind.
Maar goed: dat was niet in de top 40 en ook niet zo goed te behappen voor de gemiddelde tiener met een radio.

Overigens zie ik het zelf gebeuren nu ik ouder word. Ik lees dat jongeren elkaar uitleggen dat Nirvana destijds zo enorm grensverleggend was. Dat heb ik als jonge dinosaur/sonic youth/pixies-fan totaal niet zo ervaren destijds.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door EuroCinema

Je merkt dat de 1 zijn jeugdsentiment de ander z'n waarheid wordt.

---

Hmmm ik volg je verhaal en ik ga daar zeker (voor een gedeelte) in mee.
Ik vorm nog altijd mijn eigen mening ongeacht wat anderen daarover schrijven.
Als iemand een oude band de hemel in schrijft en ik voel er niets bij dan spreekt die band me gewoon niet aan, hoe vernieuwend die band ook was en hoe lyrisch kranten en tijdschriften over ze schrijven maakt voor mij dan niets uit.

Sommige nieuwe bands zijn ook immens populair en je weet nu al dat ze "legendarisch" gaan worden. Deze generatie heeft daar haar eigen mening over kunnen vormen, hoe verklaar je dit dan?

Bands als RHCP, Muse, Foo Fighters, Radiohead grote bands die nu nog steeds actief zijn. Iedereen kan daar zijn eigen mening over vormen nog niet beinvloedt door jeugdsentimenten van een ander.

Wordt de populariteit van hedendaagse bands niet grotendeels bepaald door platenbazen en radiostations?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

Wordt de populariteit van hedendaagse bands niet grotendeels bepaald door platenbazen en radiostations?

---

Maar dat was vroeger ook al zo. Elvis werd heus niet zomaar beroemd, en Chuck Berry mocht alleen maar zijn eerste single uit brengen als de desbetreffende DJ en nog iemand anders ook als co-componisten gecredit mochten worden voor het nummer ("Maybellene"), ivm de royalties natuurlijk.

Volgens mij is zolang mensen beseffen dat je met (andermans) muziek geld kan verdienen, platenbaas/label/radio heel erg bepalend in hoeverre iemand populair (gemaakt) wordt. En dat is toch al een tijdje.
En toen kwam MTV....

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door stoppel

Hmmm ik volg je verhaal en ik ga daar zeker (voor een gedeelte) in mee.
Ik vorm nog altijd mijn eigen mening ongeacht wat anderen daarover schrijven.
Als iemand een oude band de hemel in schrijft en ik voel er niets bij dan spreekt die band me gewoon niet aan, hoe vernieuwend die band ook was en hoe lyrisch kranten en tijdschriften over ze schrijven maakt voor mij dan niets uit.

---

Ik denk dat je persoonljke waarderingen en status als legende los van elkaar zou moeten zien.
Ik heb bijvoorbeeld heel weinig met Bach. Ondanks alle lyrische verhalen van bekenden "voel" ik het gewoon niet. Tegelijk begrijp ik wel wat een enorme visionair de man geweest is en heb ik daar veel waardering voor. Dat is dus grotendeels gebaseerd op historisch besef, feiten die ik uit de tweede hand heb.
Aan de andere kant geniet ik enorm van het gitaarspel van Ronny Jordan. Ik krijg er nooit genoeg van. Alleen weet ik ook dat hij eigenlijk gewoon een vereenvoudigde versie speelt van dingen die Grant Green, Wes Montgomery en George Benson al veel eerder en knapper deden. Ik zal Jordan dus niet gauw een legendarische muzikant noemen.

Ik heb hetzelfde als EuroCinema, ik vond Nirvana ook helemaal niks en dan heb ik het niet alleen over smaak. Maar ik ben 30 jaar ouder dan EC en ik kan hier mooi gaam uitleggen hoe dat eind jaren 50/begin 60 voelde, maar je kunt je dat niet echt voorstellen, noch valt het goed te beschrijven.

Je moet je voorstellen dat je een joneg teiner bent en je hebt op de radio wekelijks een uurtje popmuziek, met Connie Francis (Lipstick on your collar), die Connie und Peter (Ich mocht mir dich traumen) en dat soort honingzoete geneuzel. En dan kom je in een snackbar en daar staat een jukebox en je hoort Jerry Lee Lewis, Elvis Presley, Bill Hailey, Chuck Berry, Fats Domino, Little Richard en dat soort wilde negermuziek.

Geloof me maar gerust, als je dat voor het eerst meemaakt was het alsof je door de bliksem werd getroffen. Ik denk dat die dingen nu niet meer gebeuren, net als niemand meer opkijkt van een viercylinder motorfiets. Maar dat was in de jaren 50 opzienbarend geweest met al die een en tweecylinders.

Het is de tijd die voortsnelt, als ik begin jaren 80 had verteld dat over 20 jaar ongeveer iedereen met een telefoon in zijn zak zou lopen waarmee je ook muziek kunt luisteren en die je de weg wijst door heel europa via tientallen satellieten, dan hadden ze me opgesloten.

Muzikanten zijn nu veel wijzer, mensen als Richard Branson vinden geen piepeltjes meer als Mike Oldfield, die van zde opbrengst van zijn Tubular Bells een nieuw rijtjeshuis kon kopen, terwijl Richard genoeg had verdiend om een heel tropisch eiland te kunnen kopen. Die tijden zijn gelukkig voorbij, maar het waren wel mooie tijden voor de muziek als zodanig. Ik kan daar een boek over schrijven.

Da's leuk dat je Nirvana noemt als voorbeeld. Nirvana heeft namelijk zo ongeveer dat betekend voor de rock/popmuziek in de jaren '90 als wat de Beatles en de Stones hebben betekend begin '60. Natuurlijk niet in zo'n extreme mate, maar dat is ook zeker niet wat ik ermee bedoel. Maar de rock/pop scene was echt volkomen ingedut en veel verder dan 2Unlimited en dat soort onzin ging het niet meer op de radio, hier en daar een uitzondering daargelaten. Tot dat Nirvana volledig doorbrak. Dan mag je Nirvana niks aan vinden, maar ze deden het wel met een eigen geluid en vrij originele dingen en het zorgde er wel voor dat de weg vrij was voor andere rockbands. Denk maar aan bands als Pearl Jam, Soundgarden, of Alice In Chains en hoeveel van dat soort bands had je toen wel niet meer. Nirvana stond aan het begin van al die grote rockbands uit de jaren '90. Zelfs metalbands hebben er van geprofiteerd destijds, zwaardere gitaarzaakmuziek was ineens weer aanvaardbaar, ook voor de radiozenders. Ik ben heel blij dat er een band zoals Nirvana heeft bestaan, naast dat ik ze tekstueel vaak briljant vond.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door drap

Da's leuk dat je Nirvana noemt als voorbeeld. Nirvana heeft namelijk zo ongeveer dat betekend voor de rock/popmuziek in de jaren '90 als wat de Beatles en de Stones hebben betekend begin '60. Natuurlijk niet in zo'n extreme mate, maar dat is ook zeker niet wat ik ermee bedoel. Maar de rock/pop scene was echt volkomen ingedut en veel verder dan 2Unlimited en dat soort onzin ging het niet meer op de radio, hier en daar een uitzondering daargelaten. Tot dat Nirvana volledig doorbrak. Dan mag je Nirvana niks aan vinden, maar ze deden het wel met een eigen geluid en vrij originele dingen en het zorgde er wel voor dat de weg vrij was voor andere rockbands. Denk maar aan bands als Pearl Jam, Soundgarden, of Alice In Chains en hoeveel van dat soort bands had je toen wel niet meer. Nirvana stond aan het begin van al die grote rockbands uit de jaren '90. Zelfs metalbands hebben er van geprofiteerd destijds, zwaardere gitaarzaakmuziek was ineens weer aanvaardbaar, ook voor de radiozenders. Ik ben heel blij dat er een band zoals Nirvana heeft bestaan, naast dat ik ze tekstueel vaak briljant vond.

---

Mee eens, was vroeger echter nooit echt Nirvana-fan, begin jaren '90 was ik 14-15, zat ik net in een bandje met mensen van school en ik was net meer into Guns n Roses, Aerosmith en de Black Crowes en Zeppelin enzo.

Wat ik wel merkte is dat Nirvana iets was waar een boel mensen zich makkelijk mee identificeerden: het was een nieuw spannend geluid, pakkende riffjes en liedjes die vaak ook nog eens vrij makkelijk na te spelen waren.
Kurt bewees ook dat je met een cheape Fender -of iets wat daarop leek, en wat distortion en chorus, toch vette geluiden kon maken. Overal hoorde je mensen "Smells Like Teen Spirit" of "Polly Wants a Cracker" spelen.

Het was vrij makkelijk te emuleren, het nodigde in ieder geval makkeliijk daartoe uit. En da's denk ik ook een reden dat een artiest een idool wordt; het feit dat een boel mensen het proberen na te doen lijkt me wel een criterium voor het idool-zijn.

Nee ik had niks met Nirvana, ik zie op een gegeven moment een concert op MTV en daar spuit Kurt een grote rochel op de lens van de camera, ik vraag me nog steeds af wat zijn bedoeling daarmee was.

En dan speelt hij de hele gig op een mooie gitaar, maar aan het eind slaat hij een goedkope gitaar aan flarden, dat vind ik nog steeds drie keer niks, heb het altijd zielig gevonden, ook van Townsend en Hendrix.

En de muziek van Nirvana spreekt me ook niet aan plus dat ik de zang van Kurt vreselijk irritant vind. Maar het is gewoon een kwestie van smaak, ze hebben wel iets teweeg gebracht.

Oh, maar Nirvana was ook absoluut geen goeie live band, ik ben de eerste om dat toe te geven. Maar die gasten hebben wel wat neer gezet, dat kunnen ook de haters niet ontkennen.

Waarom Cobain zich vaak wat opmerkelijk gedroeg, tja, drugs enzo he. Hij was zo verslaafd als de neten. Maar hoe geschift hij ook was, het was bij tijd en wijle een genie. Bijzonder intelligente man, maar helaas ook nogal zelf-destructief.

Nog een mooi voorbeeld van een band die eigenlijk niet konden spelen, The Clash. Hele stadions vol hebben ze getrokken, met ronduit valse optredens. Het is ook al sinds jaar en dag één van mijn favoriete bands, maar waarom, ik kan er geen antwoord op geven.

Dit topic begon min of meer met de Rolling Stones en die kunnen ook niet spelen, rammelt aan alle kanten, is vals en slecht getimed. Maar het heeft wel iets heel aparts en hoewel ongeveer elke band die nummers wel kan naspelen, zal het nooit hetzelfde klinken. Ook zal niemand zo slecht kunnen zingen als Jagger. :D

Maar eerlijk is eerlijk, zulke gitaarrifs bedenken alleen de Stones.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

Ook zal niemand zo slecht kunnen zingen als Jagger. :D

---

:sssh: En zelfs dat is gejat:
http://nl.youtube.com/watch?v=pWioaVN9olY

Over Nirvana: ik ben net een jaartje of vijf ouder dan drap en TS en was indertijd fan van de muziek waar Cobain zelf ook naar luisterde, Pixies etc. Ik weet nog heel goed dat een vriend Nirvana op z'n walkman had. Ik vraag: hoe klinkt dat? Hij: ja, ook een beetje zoals de Pixies en zo. Ik luisteren en ja, ik vond het best aardig. Maar toen we indertijd op Pukkelpop waren vonden we het niet de moeite waard om te gaan kijken, we kwamen voor Dinosaur, Sonic Youth en de Ramones en dan was er ook nog een onaagekondigd optreden van Black Francis. Anyway: dan lees ik nu verhalen als: wat een revolutie was dat! Zoiets was nog nooit vertoond! Een totaal nieuwe sound! En dan denk ik: nou, zo heb ik het destijds helemaal niet ervaren. Dit doet er niks aan af dat Cobain briljante songs had en natuurlijk het charsima om een echte ster te worden.

Het hoeft ook niet een nieuwe sound te zijn om iets teweeg te brengen. Kijk eens naar Normaal. Wat ze deden met hun Drieteri-je Blues (het nummer waar ze op het Bevrijdingsfestival 1975 in Lochem ineens bekend mee werden), was muzikaal ook niks nieuws, maar ze werden wel in één klap bekend, en hebben binnen de Nederpop ook wel het e.e.a. teweeg gebracht.

Kortom, ik denk dat het net dat ene, of net het juiste moment is dat een band nodig heeft om iets teweeg te brengen. Bij Nirvana was dat misschien net het juiste moment, en bij Normaal was dat het beetje anders dan de rest te zijn door in het dialect te zingen.

@ *AcousticGuitarMan* :

Ik heb je nog niet gezien in dit draadje, maar als je het doorleest zie je dat er nu wel met heel veel respect over Clapton (en anderen) wordt gesproken. Heb je toch iets bereikt. 8-)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door EuroCinema

Over Nirvana: ik ben net een jaartje of vijf ouder dan drap en TS en was indertijd fan van de muziek waar Cobain zelf ook naar luisterde, Pixies etc. Ik weet nog heel goed dat een vriend Nirvana op z'n walkman had. Ik vraag: hoe klinkt dat? Hij: ja, ook een beetje zoals de Pixies en zo. Ik luisteren en ja, ik vond het best aardig. Maar toen we indertijd op Pukkelpop waren vonden we het niet de moeite waard om te gaan kijken, we kwamen voor Dinosaur, Sonic Youth en de Ramones en dan was er ook nog een onaagekondigd optreden van Black Francis. Anyway: dan lees ik nu verhalen als: wat een revolutie was dat! Zoiets was nog nooit vertoond! Een totaal nieuwe sound! En dan denk ik: nou, zo heb ik het destijds helemaal niet ervaren. Dit doet er niks aan af dat Cobain briljante songs had en natuurlijk het charsima om een echte ster te worden.

---

Revolutionair heb ik niet gezegd he. Tuurlijk was alles al een keer gedaan en had ook Nirvana z'n invloeden. Ik zeg alleen dat zij er voor hebben gezorgd dat zwaardere gitaarmuziek weer kon en mocht, waardoor het mogelijk werd voor al die grote rockbands uit de jaren '90 om door te breken en dat waren er nogal wat. In die zin heeft Nirvana nogal wat betekend.

Ik kan beide enorm waarderen, maar ik vind de Pixies en Nirvana van geen kant met elkaar te vergelijken. Dan heeft Nirvana toch wel degelijk een nieuwe sound neergezet, al kan ik dat weer niet revolutionair noemen.

De harde gitaarmuziek was in de jaren 80 echt wel populair hoor, het werd alleen door de radio en TV genegeerd. Ik ben met bussen vol met jongens naar veel concerten geweest van bands als Judas Priest, Iron Maiden e.a. geweldige concerten die heel goed werden bezocht.

Je stond dan in een lange rij met jongens en meiden die er levensgevaarlijk uitzagen, vol met leer en ijzer, maar met je stonden te keuvelen alsof ze je broer of zus waren. Bij de ingang van zo'n hal stonden dan een stuk of tien politieagenten met hond, alsof er een oorlog op uitbreken stond. Ik heb nog nooit enige vorm van ruzie gezien tijdens die concerten.

Die fans waren erg fanatiek en gingen er 100% voor. De aandacht voor die harde muziek bestond uit een uurtje op de radio, op dinsdagavond met Hanneke Kappen en dat was alles. Ik vind stukken als Hell bent for leather, Victim of changes en Beyond the realms of death van Judas Priest nog altijd te gek, om er een paar te noemen.

Dus voor mij was Nirvana niets opzienbarends. Geef mij maar Udo Dirckenschneider (Accept, Restless and Wild). :D (de strakste band die ik ooit heb zien spelen)

Maar je geeft het zelf al aan dat het bepaald niet mainstream was, terwijl Nirvana ruigere gitaarmuziek weer tot de grote massa bracht. Ik bedoel, ik hoef niemand te vertellen wat er in de jaren '80 op de radio te horen was... Overigens denk ik dat naast Nirvana ook de Peppers er een grote rol in hebben gespeeld ten tijde van Blood Sugar Sex Magik.

Nirvana kreeg de aandacht van de media en daarom kwam het tot de grote massa, dat is niet meteen de verdienste van Nirvana zelf. Ik deed veel PA klussen in de jaren 80 en in de pauzes draaide ik harde muziek als 'Hot Rockin' van Judas Priest, een van hun wat minder heftige nummers, of ballads als 'Before the Dawn'. En dan kwamen er mensen naar me toe om te vragen van wie die mooie muziek was want dat kenden ze helemaal niet. Kun je nagaan dat er veel mensen waren die gewoon die muziek nog nooit hadden gehoord, maar het niettemin meteen prachtig vonden.

En dan zijn we weer bij de kern van dit topic: waarom kreeg Nirvana die aandacht dan wel, en een Judas Priest niet?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

En dan zijn we weer bij de kern van dit topic: waarom kreeg Nirvana die aandacht dan wel, en een Judas Priest niet?

---

Ik denk door het uiterlijk vertoon van de hele metal scene. Mensen vonden die leernichten met dat lange haar en al die glimmende metalen studs maar eng. En dan dat rare headbangen er bij, dat was gewoon lachwekkend dom om te zien.

Kurt Cobain en zijn maatjes zagen er gewoon uit als studenten van de PABO.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

Nirvana kreeg de aandacht van de media en daarom kwam het tot de grote massa, dat is niet meteen de verdienste van Nirvana zelf. Ik deed veel PA klussen in de jaren 80 en in de pauzes draaide ik harde muziek als 'Hot Rockin' van Judas Priest, een van hun wat minder heftige nummers, of ballads als 'Before the Dawn'. En dan kwamen er mensen naar me toe om te vragen van wie die mooie muziek was want dat kenden ze helemaal niet. Kun je nagaan dat er veel mensen waren die gewoon die muziek nog nooit hadden gehoord, maar het niettemin meteen prachtig vonden.

---

Als je dat zegt, dan kun je dat net zo goed zeggen van de Stones en de Beatles. Is het ook niet een beetje een smaakkwestie bij je Han? Waarom krijgen de bands die je wel kan waarderen überhaupt wel die credits bij jou? Feit blijft dat Nirvana voor de doorbraak van andere grote rockbands heeft gezorgd. Man, de rockmuziek is nog nooit zo populair geweest dan in de jaren '90, dat moet je toch aanstaan.

En de vergelijking met PABO studenten, sorry hoor Han, maar met al je wijsheid zou ik toch die oogkleppen 's af doen. Er is meer dan alleen je smaak, echt waar.

Ik heb een directeur rondlopen die echt de ballen verstand heeft van inhoudelijk werk, maar met zijn hartelijkheid en zijn grappen voor tonnen aan werk binnenhaalt. Hoe krijgt ie het voor elkaar?

Zijn slogan is: niemand maalt om inhoud, het gaat om de verpakking.

En dat is nogal cru voor degenen die zo hun best doen, maar het is wel de waarheid. En zo is het ook met muziek. Een band of artiest is een produkt, en dat moet goed verkocht worden. Dus moet er een mooie verpakking omheen, en als de verkoper goed zijn best doet vallen de mensen er bij bosjes voor.

Marketing en charisma, daar gaat het om. En zelfs als een alternatieve band doorbreekt, moet daar toch echt iemand achter zitten die het weet te verkopen. Iemand die de mensen overtuigt dat het een goed produkt is en dat het verkoopt. Dat kan zijn manager zijn of een platenbaas of radio-DJ, of de artiest zelf.

Ik denk dat een echt succesvolle artiest beide in zich heeft: hij heeft een goed produkt en weet anderen daar (zakelijk) van te overtuigen. Ik denk dat die zakelijke kant een stuk zwaarder weegt dan wij muzikanten vaak willen geloven.

Misschien is het ook wel voor een deel smaak, je kunt nooit 100% objectief naar muziek luisteren of kijken en misschien word ik ook wel een oude lul zo langzamerhand. Ik probeer het praten over vroeger was alles beter zoveel mogelijk te vermijden en ik kan veel beter met jongeren overweg dan met ouderen.

Maar als ik er heel goed over nadenk waren de jaren 60 en 70 voor de muziek de meest interessante en als ik nu goed om me heen kijk zie ik niet zo gek veel interessants meer. Ik zit net nog naar Kane te luisteren bijvoorbeeld en ik kom niet door een enkel nummer heen, niettemin is Kane een van de grootste nederlandse bands.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Kim Wilson

En dan zijn we weer bij de kern van dit topic: waarom kreeg Nirvana die aandacht dan wel, en een Judas Priest niet?

---

Omdat Kurt Cobain er fantastisch uitzag en een ongelooflijke uitstraling had. En omdat ze iets dat al een tijdje broeide in de underground net even pakkender en toegankelijker wisten te maken zonder meteen een sell-out te worden. De droom van elke platenmaatschappij. Overigens drap, zonder in welles-nietes te willen belanden, volgens mij heeft Cobain zelf U-Mass van de Pixies als inspiratiebron voor smells like... genoemd. Ik vond de Pixies destijds (nummers als Vamos op Surfer Rosa) enorm revolutionair. Later hoorde ik Husker Du en zo en kon ik dat weer wat relativeren. Ik vond Teenage fanclub ook muzikale genieen totdat ik hun inspiratiebron Big Star ontdekte.

Heb je gelijk in, Cobain stak ook niet bepaald onder stoelen en banken dat de Pixies voor hem van grote invloed waren, maar daarom lijkt hun muziek er nog niet op. Eén van de grootste invloeden van Dave Murray van Maiden is bijvoorbeeld Clapton, ik hoef verder niet te vertellen hoe ver dat deze twee artiesten uit elkaar liggen qua muziek :satisfie:

Waarom een Judas Priest niet tot de verbeelding van de massa spreekt en Nirvana destijds wel zit 'm deels ook in het image van de metal, zeker dat uit de jaren '80, waar het toneelspel er vaak zo dik bovenop lag, dat mensen het niet zo serieus namen. Mensen die over allerlei boze machten krijsen worden doorgaans niet zo heel serieus genomen. Dat zegt verder ook niks over de muziek, maar daar ging de discussie ook niet over. De massa zag waarschijnlijk in Nirvana een band waar ze zich qua image mee konden vereenzelvigen, zeker een puber. Als je die tijd als tiener bewust hebt meegemaakt. Dan weet je hoe zo anders je dacht dat Nirvana was, dat sloeg echt in als een bom en zo heb ik het ook ervaren. Zelfs klasgenootjes van me die naar house of hip hop luisterden, wat toen ook erg populair was, hadden geen hekel aan Nirvana en vonden het wel leuk.

Wat me doet denken aan andere artiesten die ontzettend veel betekend hebben voor de popmuziek, Public Enemy, Cypress Hill en Wu Tang Clan. Je mag er van houden of niet, maar daar ging het dan weer niet over.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door drap

... De massa zag waarschijnlijk in Nirvana een band waar ze zich qua image mee konden vereenzelvigen, zeker een puber. ...

---

Ja, dat is idd een goed punt. Normaal was ook een band die precies zong wat boeren dachten, en ook nog eens in hun eigen taal. Zodoende konden ze zich ermee vereenzelvigen. Dat is denk ik één van de grootste factoren van het succes van Normaal geweest. Muzikaal was het niet bijzonder, maar ze zongen rake teksten.

Citaat:

---

Waarom een Judas Priest niet tot de verbeelding van de massa spreekt en Nirvana destijds wel zit 'm deels ook in het image van de metal, zeker dat uit de jaren '80, waar het toneelspel er vaak zo dik bovenop lag, dat mensen het niet zo serieus namen. Mensen die over allerlei boze machten krijsen worden doorgaans niet zo heel serieus genomen.

---

Met image had het zeker te maken, maar een band als Judas Priest heeft ook zeker een paar mooie teksten opgeleverd. Ik heb idd bandjes gehad die moeilijke woorden in een woordenboek opzochten en daar een vage teksten omheen bedachten, maar Priest deed dat zeker niet. Overigens vind ik Judas Priest een erg foute bandnaam.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

Overigens vind ik Judas Priest een erg foute bandnaam.

---

Effetjens een zijweggetje, maar heb het me nooit afgevraagd, en nu ik je dit hoor zeggen zocht ik het even op, en het schijnt dat het uit de titel van een Dylan-liedje komt, en de analyse hier is wel interessant:
http://en.wikipedia.org/wiki/The_Bal...d_Judas_Priest

En veel fouter dan Joy Division als bandnaam wordt het natuurlijk ook niet gauw.

Sorrie dit was een offtopic zijweggetje zogezegd. Bij mn volgende post doe ik weer gewoon mee :satisfie:

Mij ook even komen moeien hier.

Ik denk dat het als band er allemaal om draait om gewoon op het juiste moment een liedje te maken dat veel jongeren nodig hebben. Vanaf dan is het hopen dat de media en dan bedoel ik MTV en TMF er een markt in zien en die maken het populair bij het echte grote publiek. Het is dus zo'n beetje van op het juiste tijdstip op en juiste plaats en dan met de nodige dosis geluk zou het misschien wel eens kunnen lukken.

En Han, ik ben zelf ook maar 17 jaar maar ook fan judas priest hoor, ik vind het echt een geweldige groep en vind het spijtig dat er zo weinig muziek van gedraaid word.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door rock 'n roll

Mij ook even komen moeien hier.

Ik denk dat het als band er allemaal om draait om gewoon op het juiste moment een liedje te maken dat veel jongeren nodig hebben. Vanaf dan is het hopen dat de media en dan bedoel ik MTV en TMF er een markt in zien en die maken het populair bij het echte grote publiek. Het is dus zo'n beetje van op het juiste tijdstip op en juiste plaats en dan met de nodige dosis geluk zou het misschien wel eens kunnen lukken.

En Han, ik ben zelf ook maar 17 jaar maar ook fan judas priest hoor, ik vind het echt een geweldige groep en vind het spijtig dat er zo weinig muziek van gedraaid word.

---

Breakin' the law!!! :rockon: hee maar gaat het dan perse om een liedje? Je hebt wel gelijk hoor want dat is hoe zo'n beetje in het werk gaat maar volgens mij is er een verschil tussen "het maken" & "populair zijn" en voor een paar weekjes een leuke single in de Top 20 hebben staan.
Maar goed, da's misschien mijn eigen persoonlijke manier van ernaar willen kijken. Ik zou niet weten of ik beroemd zou willen zijn, lijkt me af & toe nog best vervelend, eigenlijk. Een hitsingle hoef ik nou ook niet met alle geweld. Een complete goede lekker lopende plaat maken met zo'n 13 nummers erop, veel optreden en de hele tijd kunnen doen wat je het liefste doet, ervan kunnen eten en je maakt er een hoop mensen mee blij die graag naar je muziek luisteren. En een jaar later weer een plaat. Dat lijkt me nou wel ideaal. Maar ja....

Wat ik bedoel is dat bij het "grote publiek" aanslaan, of beter gezegd, als je NIET bij het grote publiek aanslaat, dat dat niet perse hoeft te zeggen dat je nergens bent gekomen. Nederland is ook veels te klein. Als je hier werledberoemd bent, neem bijv. Kane, dan moet je meedoen hoor met op RTL en SBS verschijnen en af & toe in de Cosmo je interview doen. Hebben jullie daar zin in? Ik niet. Beroemd zijn en "het maken" is volgens mij lang zo leuk niet altijd.

Maar goed, nu gaat het ineens over beroemd worden, laten we dan via de Rolling Stones via Nirvana via Judas Priest bij Kane terecht komen.
Han S wordt er niet warm van zei -ie. Ik nou ook niet bepaald en zo zijn er wel meer mensen hier en ergens anders die hetzelfde hebben.
Maar waarom is Kane dan al een tijd NLs meest populaire band? Goeie om op Kim Wilson's vraag terug te komen: iedereen kent vast een stuk betere bands dan Kane. Waarschijnlijk vindt je zelfs dat jouw eigen band 1000x harder rockt dan Kane. Toch is Kane al heel wat jaartjes bekend en populair en trekken ze een vol Ahoy'. En toch wordt Dinand gezien als "Rock Star".
En toch vind ik de Rolling Stones beter :D

Ik vind de Rolling Stones ook niks, hoewel ze een paar goede nummers hebben gemaakt als bijv Gimme Shelter, Angie en Brown Sugar, maar ik vind de Stones 100 keer beter dan Kane en dan praat ik over smaak, want spelen kunnen ze wel.

Maar we hadden het even over de jaren 80 metal scene, die gasten konden echt wel spelen hoor, geweldige drummers en geweldige gitaristen en niet te vergeten de zangers, want Robert Halfort kon wel zingen hoor, echwel.

@ rock 'n roll: ik ga binnenkort een 12" maxisingle van Priest met een live uitvoering van 'Beyond the Realms of Death' op CD zetten en remasteren. Dat is een zeldzame vinylplaat met een geweldige uitvoering van dat nummer. Ik heb er al een beloofd aan Orpheo, als je er een wilt hebben moet je even een PM sturen. Nee, het kost niks.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

Maar we hadden het even over de jaren 80 metal scene, die gasten konden echt wel spelen hoor, geweldige drummers en geweldige gitaristen en niet te vergeten de zangers, want Robert Halfort kon wel zingen hoor, echwel.

---

Ik denk dat bij de jaren 80 metalscene het imago gewoonweg het probleem was.
Meeste ouders vinden het nu eenmaal niet leuk als hun kind naar een concert gaat waar het vol loopt met brede mannen in leder die als gekken met hun hoofd staan schudden en wat tegen elkaar aan duwen in en cirkel.
De muziek was gewoonweg niet toegankelijk voor het grote publiek en kreeg daarom ook niet de aandacht van de media.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Han S

@ rock 'n roll: ik ga binnenkort een 12" maxisingle van Priest met een live uitvoering van 'Beyond the Realms of Death' op CD zetten en remasteren. Dat is een zeldzame vinylplaat met een geweldige uitvoering van dat nummer. Ik heb er al een beloofd aan Orpheo, als je er een wilt hebben moet je even een PM sturen. Nee, het kost niks.

---

Ga direct PM sturen, zo'n kans laat ik niet liggen :) .
En dan durven mensen nog zeggen dat Nederlanders gierige mensen zijn :sneaky:

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door rock 'n roll

Ik denk dat bij de jaren 80 metalscene het imago gewoonweg het probleem was.
Meeste ouders vinden het nu eenmaal niet leuk als hun kind naar een concert gaat waar het vol loopt met brede mannen in leder die als gekken met hun hoofd staan schudden en wat tegen elkaar aan duwen in en cirkel.
De muziek was gewoonweg niet toegankelijk voor het grote publiek en kreeg daarom ook niet de aandacht van de media.
:sneaky:

---

get your facts straight!

bands als van Halen kreeg ontzettend veel zendtijd op de radio, en het was in de jaren 80 kwam voor het eerst ook MTV. En raad eens wat MTV voor het eerst ging draaien? JUIST! het was heel iets anders dan wat er nu op mtv of tmf gedraaid wordt. MTV draaide vooral Rock. Na zo'n 2 jaar veranderde dit door druk van allerlei bewegingen in Amerika dat de vertoonde muziek en de clips onkuis zouden zijn. Toen kwam MTV met een apart programma dat in de avonduren gedraaid zou worden voor hard rock en metal genaamd Headbangers Ball. Overigens werd bijvoorbeeld een rock groep als GNR ook zwaar veel gedraaid op de televisie.

Het probleem waarom na de jaren 80 hard rock niet meer zo populair is geworden heeft andere oorzaken. Het waren in ieder geval niet de ouders van de kinders die er naar wilden luisteren. De rap en hiphop beweging maakte een grote populariteitsslag. Het was tijdens de periode van GNR als de grootste rock 'n roll band van de wereld dat NWA meer stadions begon te vullen.

En de hard rock zichzelf maakte een enorme ommekeer. Namelijk van 'virtuositeit' zoals bands als Van Halen, Zeppelin, GNR, ACDC, die muziek maakten die vernieuwend en moeilijk om te spelen (aan te leren was), naar simplistisiteit zoals de grunge periode. De grunge is ook veel donkerder en grimmiger van aard dan muziek als de eerder genoemde bands met toch catchy tunes. Hierdoor was de nieuwe rock muziek ook minder geschikt voor een breder publiek.

Daar komt ook bij dat het standaard rock publiek niet met de moderne ontwikkelingen mee ging. (figuurlijk gezien is het niet het publiek dat met mobieltjes en smsjes naar tmf hun favoriete pop idool voorbij wil zien komen zoals dat in de pop industrie wel aan de orde is). Ironisch genoeg in al deze nieuwe technologische ontwikkelingen was het een band als Metallica die als eerste een lawsuit tegen Napster aanspande.

Grappig, ik denk dat een Pearl Jam of een Alice In Chains even wat moeilijker in elkaar zat/zit dan Zeppelin en AC/DC. Maar goed, ik heb nog nooit begrepen wat dat grunge nou precies was, behalve dat het bands uit Seattle waren.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door drap

Grappig, ik denk dat een Pearl Jam of een Alice In Chains even wat moeilijker in elkaar zat/zit dan Zeppelin en AC/DC. Maar goed, ik heb nog nooit begrepen wat dat grunge nou precies was, behalve dat het bands uit Seattle waren.

---

Joah, behalve dat er geen goede gitaarsolo's in PJ of AiC zijn..

Voor de rest jammer geval van onwetendheid.

Ik denk dat Metallica met the Black album in 1991 de heavy muziek ook weer toegankelijk maakte voor de radio, samen dan met Nirvana, vergeet Guns 'n Roses ook niet.