Alles over JCM 800 Split Channels
De eenkanaals oer-JCM 800 is de enige JCM 800 die geen diodes gebruikt om te scheuren, de rest wel: Split Channels en Silver Jubilee / Slash Signature. Die laatste twee zijn dezelfde versterker, de Slash is namelijk een heruitgave van de Silver Jubilee.
Na de eenkanaals JCM 800 is de JCM 900 SL-X de enige Marshall nog geweest met een signaalpad waarin het alleen de buizen zijn die scheuren. Verder zijn het transistoren, op-amp chips en diodes.
Het JCM 800 programma begon in 1981 en in 1982 kwamen de Split Channels op de markt. In 1989 werd het programma stop gezet en een jaar later begon men met de JCM 900 series.
De verschillende types in de JCM 800 Split Channels zijn:
2210 - 100 Watt head
2205 - 50 Watt head
4211 - 100 Watt 2 x 12" combo
4210 - 50 Watt 1 x 12" combo
4212 - 50 Watt 2 x 12" combo
Op de achterplaat staat het serienummer geslagen. De letter hierbij geeft aan uit welk jaar de versterker komt:
O - 1981
P - 1982
R - 1983
S - 1984
T - 1985
U - 1986
V - 1987
W - 1988
X - 1989
Hoewel de Split Channels "JCM 800" in de naam hebben, heeft het circuit binnenin heeft niets te makken met de bekende eenkanaals uitvoering hiervan. Het geluid dus ook niet.
Om meer gain te krijgen op een goedkope manier, werd "diode clipping" toegepast. Maarliefst vijf diodes scheuren in de Splits. Een Big Muff scheurt op een combinatie van diodes en transistoren, in die hoek kun je het geluid dus plaatsen.
De eerste versie heeft op hoge gain een flinterdun druk en fuzzig geluid. Dit heeft wel wat weg van een Big Muff, maar dan dunner.
Er ruwweg drie verschillende versies van de Split Channels uitgekomen. De eerste had een boel fouten erin zitten. De tweede serie begon ergens in 1985 heeft dit opgelost en meer nog. Daarom lijken die twee ook totaal niet op elkaar wat het geluid betreft, het hele circuit is opnieuw ontworpen. Het verschil tussen de tweede versie en de derde (en tevens laatste) uit eind 1988 is zowel in circuit en geluid niet zo groot, de meesten spreken daarom ook maar van twee verschillende versies.
Tot slot zijn er nog een boel verschillen in componenten voor de EL34/6550 uitvoeringen.
Als je een versterker met een W treft, vraag dan of je hem van binnen even mag bekijken. Op het chasis vind je een label met het modelnummer, de exacte keuringsdatum en enkele handtekeningen.
Als de gain wat hoger staat en je slaat een A akkoord aan, begint hij een heel akelig geluid te krijsen/kraken/piepen. Zet je de gain wat lager, verdwijnt het.
Dit kan enkele oorzaken hebben, je mag hopen dat het komt door een slechte aarding bij de input. Als je dit schoonmaakt en niet vergeet dit bij je gitaren en pluggen ook schoon te houden, kan het hele probleem weg zijn.
Maar als dit niet helpt, heb je de vroege versie en dan moeten de onderdelen in het schakelend gedeelte van de versterker vervangen worden.
De grote fout is namelijk dat het cleane en het scheurkanaal altijd tegelijk aanstaan en je met de voetschakelaar kiest welke van deze kanalen je "zo zacht mogelijk" wilt hebben staan, een van de kanalen helemaal uitzetten is helaas niet mogelijk.
Dit verschijnsel noemt men "Channel Bleed".
Een andere fout die opvallend niet overkomen is in latere versies, is het gebruik van aanzienlijk slechtere "tone caps" of "filter caps" in de 50 Watt modellen. Hierdoor is er op wat voor volume dan ook niet hetzelfde stevige laag te vinden als de 100 Watters leveren.
Ik ken van de combo's betreft alleen de vroege versie, van heads ken ik alles. Mijn 4210 uit 1983 (waar ik overigens 200 euro voor heb betaald) heeft de originele speaker nog, een 15 Ohm Celestion G12M 70 (T3577), met een witte sticker met zwarte opdruk. Dit is een van de slechtste speakers die ik ooit heb gehoord en zeker de slechtste Celestion waarvan het geluid mijn oren ooit heeft bereikt.
Ik weet niet wat er in de latere zit, maar veel combo-bezitters hebben de speaker vervangen. Ik heb eens de Celestion Vintage 30 uit mijn monitor erin gehad en dit was meteen al een verbetering, ineens had ik bas, maar het werd wel iets doffer en ik kreeg er heel wat meer midden bij.
Zoals vrijwel alle versterkers met een printplaat, is ook een Split erg moeilijk te modificeren, nauwelijks mogelijk zelfs. De diode clipping is er uit te halen, maar dan nog zijn er veel factoren die ervoor blijven zorgen dat er niet een goed geluid uit te halen is. Alles in de versterker is namelijk ontworpen om samen te werken met scheurende diodes.
Zijn Split Channel JCM 800's dan slecht ? Ja en nee. De vroege versie heeft technisch gezien kinderziektes waardoor deze niet kan functioneren zoals een versterker dat hoort te doen. Zie het als een testversie, een concept-versterker die de fabriek te vroeg heeft verlaten.
Diode clipping, mits goed in het circuit toegepast, kan erg goed klinken op hoge gain. In de latere versie zit het goed en maakt het er een goede (hard)rock / metal versterker van.
Op lage gain is het nog steeds een ietwat onnatuurlijk scheurgeluid, maar daar koop je dan ook niet dit type versterker voor.
Michael Schenker gebruikt alleen maar (late) Split Channel JCM 800's en de geluiden van de vroege Metallica en ook Megadeath lijken toch verdacht veel op dat van de latere Splits.
Maar goed en slecht, dat zit allemaal in en tussen de oren ..
Re: Alles over JCM 800 Split Channels
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door V!N
<knip>
Maar goed en slecht, dat zit allemaal in en tussen de oren ..
Kijk dat zijn nog eens leerzame postings :)
