De desbetreffende plek is juist STERKER op de gerepareerde plaats. Dat een hals met headcrack zwak of slecht zou zijn is onzin, mits het professioneel gedaan is.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Alberto
edit: oops, ik was de zoveelste...
R.
Printable View
De desbetreffende plek is juist STERKER op de gerepareerde plaats. Dat een hals met headcrack zwak of slecht zou zijn is onzin, mits het professioneel gedaan is.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Alberto
edit: oops, ik was de zoveelste...
R.
Ik heb de halsen van al mijn Les Pauls en SG's gelijk een headcrack bezorgd, dan had ik dat tenminste gehad.....:)
Maar serieus, ik kan me alleen maar aansluiten bij een groot aantal voorgangers: ik heb jaren een Framus Jan Akkerman gehad, die een neckcrack had. Nooit een probleem. En van mijn 12-string Epiphone uit midden 70's is de hals ooit geheel afgebroken en die is ook meer dan vakkundig gerepareerd en no problem.
Ook toen kreeg ik al te horen dat de lijmverbinding sterker is dan de originele houtverbinding....
Gr. C.
Er zit iets in.. de eerste keer kun je beter gehad hebben..Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door guitarkid
Of zoals ik - heel vaderlijk- tegen mn beteuterd kijkende, gitaarspelende zoon zei: Ja, jongen, jij wilt Gibson spelen, dan moet je ook accepteren dat je gitaar breekt. en bedenk dat deze eerste keer zeer doet, maar dat het hierna makkelijker wordt...
Ik heb nog nooit verschil in tone, sustain, bespeelbaarheid of stemmingsvastheid gemerkt na raparatie v.e. headcrack. De crack lijkt wat dit betreft heel weinig negatieve invloed te hebben.
Wel belangrijk: de crack heeft een behoorlijke negatieve invloed op de verkoopwaarde van een gitaar. doe daar als koper je voordeel mee, zou ik zeggen! Bij een gibson scheelt dit al gauw honderden euro's. geen idee wat het met de waarde van deze iba doet... maar hij wordt er niet duurder op, is het wel?
Over de stevigheid: de gelijmde verbinding is steviger dan het hout - relatief gezien. dat kan in de loop der tijden veranderen, een lijmnaad kán(!) slechter worden.
Wat niet klopt is het fabeltje dat je hals nooit meer breekt op de plek waar ie gelijmd is. Tot mijn verbazing kan dat wel, het is me zelfs overkomen!
(en ja, die oorspronkelijke reparatie was professioneel..)
het maakt ook allemaal niet zo veel uit.. als ie niet óp die plek breekt, breekt ie er net naast. Je komt pas in de problemen als je geen plek meer hebt om te lijmen, of er houtsplinters weg zijn.
mijn ouwe trouwe gibson western is na -tenminste- vijf breuken een afschuwelijk gezicht van breuklijnen en kraters, een extra plaat op de kop houdt de zaak in stand...
maar ik wil m nog steeds met geen enkele andere gitaar ruilen!
toch raar dat die gibsons zo snel breken. Dat is echt een ontwerpfout, het stuk hout tussen de kop en de nek is zo dun, waarom laten ze het niet gewoon recht doorlopen zoals bij een strat? :strat:
Ik heb een SG uit 1973 gehad met een crack , verder helemaal origineel , heb ik ingeruilt tegen een gitaar voor rond de €1000 , zonder crack had hij minimaal €500 meer opgeleverd.
Sustain.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door eggen_h
En er werd mij verteld dat een strat (en dergelijken) een rechte kop heeft omdat de stemvastheid ten goede komt met een trem.
welnee. de reden is veel pragmatischer. met een angled head hoef je geen dingen te gebruiken om de snaren op de topkam te drukken.fender heeft niet voor niets een stringretainer...Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Zamalan
Waarbij een hals met stringretainer waarschijnlijk weer goedkoper te produceren is als een angled headstock neem ik aan, waarmee je weer bij de reden komt waarom Fender het zo doet.
En het kost minder hout (mits je de hals uit 1 stuk wilt maken).
Gibsons hebben een hals van mahonie (meestal) en mahonie heeft een veel kortere nerf dan esdoorn, waardoor het veel sneller breekt.