Oorspronkelijk geplaatst door Kakihara
Om met het voorbeeld van Clapton te werken, het zijn volgens mij ook combinaties die het hem doen: bij the Yardbirds stak hij met kop en schouders boven de rest uit, als je dan vervolgens het lijstje muzikanten bekijkt waarmee hij heeft samengewerkt: John Mayall, Jack Bruce en Ginger Baker bij Cream, Steve Winwood bij Blind Faith, Duane Allman bij Derek and the Dominoes, Albert Lee ten tijde van 361 Ocean Boulevard. Stuk voor stuk geweldige muzikanten, die elkaar naar een hoger niveau konden stuwen. Dat was net zo het geval bij The Beatles, de Stones, Led Zeppelin (zou die groep ooit bestaan hebben als Clapton niet bij de Yardbirds was vertrokken? Page werd ingehaald als vervanger, niet lang daarna gaf de rest van de band er één voor één de brui aan, waardoor hij John Paul Jones, Robert Plant en John Bonham vroeg om de rest van de tournee te vervolledigen als The New Yardbirds, om vervolgens verder te gaan als Led Zeppelin). Om bij de combinaties te blijven : Page en Plant bereikten hoge toppen, maar toen Page in de jaren 80 met Paul Rodgers (toch ook niet van de minste?) ging samenwerken, was er blijkbaar minder magie. Voor velen is de combinatie Gillan - Blackmore nog altijd de enige echte Deep Purple, ook al speelt Steve Morse nu al langer dan Blackmore in die groep. Om maar te zeggen, waarom iemand groot word ? Volgens mij door de mensen waarmee hij/zij samenwerkt...
