Oorspronkelijk geplaatst door peter_heijnen
De geluidsman moet zijn mix maken, maar......
Op het podium moet het allereerst kloppen. Het podium is de bron en als die verrot is, ga je het niet in de mix fixen. Dat betekent: goede arrangementen/goed samenspel (niet door mekaars partijen en spektrum heenspelen) en juiste volumes. Een toonregeling is ook een volumeregeling, maar dan van afzonderlijke frekwentiegebieden. Je volume stel je altijd af op de omgeving. Moet je versterker toch harder voor een goede sound, dan heb je een te zware versterker!
Probeer zo weinig mogelijk extra/onnodige monitoring te gebruiken. Voorbeeld: kun je de zang niet horen? Doe je gitaar dan eens wat zachter ipv zang op de monitor. Een goede manier om zachter te gaan spelen is zelf backingvocals zingen. Als het goed is, ga je dan vanzelf wel zachter spelen als je je lijntje moet zingen. Op die manier wordt je met je neus op de feiten gedrukt. Sowieso is naar elkaar luisteren de manier om goed met volumes om te gaan.
En ga je dat dan doen met buizenversterkers, transistors of modelers? Zelf vind ik buizen nog steeds het meest praktisch, want ik vind juist die "beperkte" bakken dan wel niet de allermeeste, maar nog zeker steeds de allerbeste mogelijkheden bieden. Als je het zou vergelijken met kleuren: buizenversterkers hebben mooiere, diepere en helderdere kleuren. Dit is ook de reden dat ze makkelijker door de mix heen komen. Stel je een optreden voor waarbij jij in heel heldere kleuren gekleed staat te spelen en de rest staat in het grijs. De lichtman zal jou dan minder hoeven bijlichten om jou er toch uit te laten springen. Zo werkt het ook voor de geluidsman. Hij hoeft minder te doen om een goed afgestelde en goed afgenomen buizenversterker goed uit te versterken.
Ik heb ooit eens iemand horen beweren dat de werking van buizenversterkers, inclusief de natuurlijke compressie, het meest van alles overeenkomt met de werking van het menselijke gehoor". Dat was ook in zo'n eeuwige buizen/transistor discussie die nog stamt uit de tijd ver voordat er überhaupt modeling was. Die discussie gaat nooit afgesloten worden omdat straks, wanneer de modellen perfect zullen zijn geworden, het zal blijken dat het nog steeds modellen zijn. Een perfect model blijft een model. Je kunt er je voordeel mee doen, maar het zal altijd een model blijven. Niet dat het daar meer of minder mee is, maar ook dan zullen er nog altijd mensen zijn die mekaars gelijk zullen betwisten. Gezellig en inderhoudend, zoals afgelopen debat alweer heeft laten zien!
En wat betreft de toonregeling in de zaal: als de zaalmixer niet goed kan werken met wat ie binnen krijgt, zal ie toch echt aan zijn knoppen moeten gaan zitten. Als het goed is heeft de zaalmix altijd invloed op jouw podiumgeluid. Soms heb je er last van en soms ook niet. Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat ik er steeds iets in of uitdraaide wat de zaaljongen dan steeds weer bijdraaide. Dan is het misschien toch tijd om even stiekem ietsjes harder op het podium te gaan. Maar vooral: luister naar wat er dan gebeurt en als het niets uit blijkt te maken ga je ook gewoon weer zachter.
Voor alles geldt altijd: LUISTEREN, LUISTEREN, LUISTEREN.