Ik ben het grosso mode wel met het verhaal eens hoewel de Punk natuurlijk ook zijn eigen grootheden heeft zoals Robert Quine, Mark Ribot en Glenn Branca.
Printable View
De vergelijking die je trekt met Darwin is eigenlijk een tegenspreking op wat je zelf zegt.
Darwin is toch niet perse ''de grote darwin''.
Hij is de bekendste evolutiebioloog, niet de beste.
Ik vind feeling weldegelijk meespelen in hoe goed een gitarist is.
Maar als je dan toch zo redeneert, dan kun je zelfs feeling techniek noemen.
Feeling is voor mij de nootkeuze, intentie, passie (hard aanslaan, zacht, etcetc), vibrato (heel belangrijk), dit zijn in principe allemaal techniekjes, maar vele malen moeilijker te leren dan appergios, hybrid picking, blablabla.
Het blijft een smaak kwestie, hoewel ik denk dat veel mensen ''de beste'' gitarist verwarren met de populairste of voor hun belangrijkste, etc.
Brad Delson (van linkin park) is de rede dat ik ben begonnen met gitaarspelen, maar ik zou nooit kunnen zeggen dat hij de beste gitarist van de wereld is bijvoorbeeld. Terwijl veel mensen dan weer wel zeggen dat (Bijv) Frusciante de beste is omdat hij de rede is dat hij/zij speelt, nostalgie, etcetc.
Dat zeg ik niet. Met dat verhaal kom je acheraf. Die eerste zin van je vorige post kwam kortzichtig op mij over.
En dat vind ik het nog steeds een beetje. Je kan gewoon niet in de hoofden van de stemmers kijken. Je eigen ervaring is niet per definitie hun ervaring.
Met je verhaal over Kirk Hamett kan ik verder wel leven.
Fuck Darwin*. Dawkins is de Grote Dawkins. En niet (alleen) vanwege zijn evolutiebiologische verdiensten.
*Darwin zat meer thuis dan dat hij onderzoek deed. Daar had hij tijd om te schrijven. Zijn werk is in hoge mate een uitwerking van oorspronkelijke gedachten van Alfred Russell Wallace, die zo'n beetje z'n hele leven onderzoek deed in de Maleisische Archipel, in z'n levensonderhoud voorzag door specimen uit jungle te verkopen om opgezet in Europese salons terecht te komen en artikelen schreef over verschillen tussen soorten van eiland tot eiland. Hij stuurde zijn nogal onorthodoxe artikelen onder meer naar Darwin, die later met de Beagle op stap ging en zijn bekende boek schreef.
Darwin ging met de eer strijken voor wat in hoge mate aan Wallace toe te schrijven is. Maar ja, wie moest de wetenschappelijke wereld geloven? De respectabele, gestudeerde Darwin, of de 'zwerver' in het bos? (zie bijv. David Quammens 'Het lied van de Dodo', 1996)
Met het eerste kan ik het eens zijn, al moet je dan wel onderscheid maken tussen emotie en feeling. Emotie zit in de muzikant en in de luisteraar (voor de muzikant ook als luisteraar), maar niet in de muziek zelf. Toch vind ik dat essentieel voor of ik een muzikant goed vind of niet.
Verder kan ik voor mezelf zeggen dat het meespeelt dat John Frusciante mijn eerste muzikale held was, maar dat is niet waarom ik hem nu als één van de beste muzikanten ooit zie (misschien de beste, als mijn live-ervaring met Sigur Rós niet elke andere muzikale ervaring zou overtreffen). Ongeveer tegelijk met dat ik fan begon te worden van John Frusciante, begon ik Silverchair heel erg te waarderen en te leren spelen. Maar ik zie ook wel in dat Daniel Johns niet zo'n héél goede gitarist is.
Klopt helemaal. Hoewel Ribot's stijl soms ook een beetje op me overkomt als een soort geniale truc om als zeer begaafde muzikant toch de dictatuur van de punkesthetiek te overleven. Ik vind hem eigenlijk het mooist spelen als hij die avant-garde/punk-kant niet zo zwaar opspeelt. Zoals laatst op die plaat van McCoy Tyner.
... en hoewel ze in geen ENKELE goed/beter/best lijstje zullen voorkomen:Andy Partridge en Tom Verlaine klinken nog steeds in mijn oren een stuk lolliger dan de Vai's, Malmsteens en Satriani's.
Het eerste album van Generation X.. wat een gitaarwerk. Dezelfde rock;n roll opwinding als Gliff Gallup' s toeren eind vijftig.
Maarja, creativiteit en opwinding zijn geen woorden die in die lijstjes van betekenis zijn.
Mee eens, maar ik vind zelf Frusciante toch wel écht heel erg goed in wat -ie doet.
Ik ben 'vroeger', vanaf mijn 12de tot mijn 17de echt heel erg fan geweest van RHCP en Frusciante natuurlijk. Daarna echt een hele tijd uitgekotst omdat ik elk liedje van achter naar voren mee kon zingen/drummen/gitaar spelen. Maw: ik had het wel gehoord.
Toch ben ik weer voorzichtig bezig met soms een plaatje van RHCP of een soloalbum van Frusciante op te zetten en kan met de kennis en ervaring die ik nu wél heb niet anders concluderen dat Frusciante gewoon érg goed is in zijn ding.
Waarom? Goede toon, op zijn popmomentjes verdomde catchy, akkoorden, goede songs, etc.
Het stomme is dat ik al sinds mijn 14e naar RHCP luister, en inderdaad ook alles door en door ken. Maar als ik dan eens een live-video opzet ofzo, dan wil ik tóch weer ook dat ene nummer horen, en dat andere. En dan smelt ik nog steeds van bijvoorbeeld een intro van Soul To Squeeze, of het refrein van Charlie, of Don't Forget Me.
Ja, popmuziek is niet altijd even simpel en sommige popmuzikanten spelen als zij-project of solo-project ook popmuziek die minder mainstream is of wat helemaal geen popmuziek is. Maar dat doet verder niet veel af aan het punt.
En over Darwin, het doet er niet eens toe of Darwin terecht of onterecht gezien wordt als de ontdekker van de evolutietheorie. Als je het mij vraagt zijn al die theorieen over dat Darwin het helemaal gestolen had complottheorieen en gebaseerd op foute interpretatie van oa brieven of gewoon puur fictie.
Punt is, als Darwin het niet had gedaan dan had iemand anders het gedaan. In dit geval dus duidelijk Wallace. En dan was het de grote Wallace geweest ipv de grote Darwin. Qua muziek is het gewoon hetzelfde. Dat was het punt. Dat geld bijv ook voor Reinhardt en Lagrene.
De gitaar was het populairst in '70 tot '85 als je het mij vraagt. Als je toen opgroeide zit je bij de laatste 30 jaar.
Maar jouw punt was juist dat popmuziek simpel is en dat popgitaristen dus niet zo goed zijn als andere gitaristen, maar wel meer worden gewaardeerd doordat ze populairder zijn. Ik erken wel dat er heel veel niet-bekende goede gitaristen rondlopen (neem Ohad Benchetrit van Do Make Say Think: niet heel bekend, maar wel extreem goed), maar ik vind het onzin dat bekende gitaristen al snel minder goed zijn omdat hun popmuziek hen beperkt in hun spel.
Muziek is geen wetenschap waar aan een canon gewerkt wordt he, het is geen stapje verder maar meer een ander stapje en niet perse vooruit. Een gitarist moet hard werken voor een legendarische status en niet toevallig omdat iemand die schoenen moet vullen.
Haha :D
Nou moet ik zeggen dat ik altijd smakelijk zit te eten bij de Mac!
Nieuw album van Frusciante en Rodriguez
http://omardigital.rodriguezlopezpro...ohn-frusciante
Je kan het gratis downloaden, of een leuk bedragje doneren. :lp:
Vind het een beetje tegenvallen. Een klein beetje te experimenteel. Bovendien heeft Frusciante een fijne stem, die hij hier wel had mogen laten horen hoor.
Maargoed. Ik zal het nog eens een paar keer beluisteren als ik niks anders te luisteren heb. Misschien ga ik het toch nog mooi vinden.
Geen zang want geen teksten geschreven omdat het een beetje pielen was met een microfoon in de buurt?
Ik ben geen Frusci fanboy maar Rodriguez, dat is een bijzonder getalenteerd manneke. Die schud het ene album na het andere uit zijn mouw en zingt en speelt gitaar alsof ie maar wat doet maar ondertussen zit dat behoorlijk ingewikkeld in elkaar.
Nou, nieuw.... this album was recorded many years ago....
Gitaren, effecten en een synth zo hier en daar, dat is het wel. Ik kan het hebben, maar ik ben toch meer een liefhebber van bandmuziek. Bij vlagen doet het denken aan good old Pink Floyd, ca. Atom Heart Mother/Meddle.
Nou ja, een paar dollar voor het goede doel kon geen kwaad voor de karma ;)
ik vind het niet echt wat. Kan er niet op spacen, maar kan het ook niet helemaal volgen. Geen wow effect, bij lange na niet.
Ik had een beetje hetzelfde gevoel als bij verschillende performance-jams: fijn om op te zetten, maar niet bijzonder meeslepend.
Grappig, in een interview zei Omar dat hij inderdaad op gitaar behoorlijk aan zit te kloten. Bij Frusciante heb ik dat juist helemaal niet, die weet altijd precies waar hij mee bezig is.
Either way, ik kan het werk van beide mannen erg waarderen ;)
Nog niet alles kunnen beluisteren maar ''0'' is erg goed.
edit:
ik dacht dat nog geen enkel nummer hiervan was uitgebracht maar 0 is al 3 jaar geleden gereleased
Is er nog wat nieuw beeldmateriaal bijgekomen met Josh? Kan nergens wat vinden, behalve die Neil Young cover...:???:
Flea en Josh hebben een paar keer het amerikaanse volkslied gespeeld, maar wat heeft dat met John Frusciante te maken?
Als het verboden is om hier ook het een af anders over Josh te zeggen ben ik bang dat er een heleboel reacties verwijderd zullen moeten worden uit dit topic:chicken:
Ik ben geen mod dus ik kan niks verbieden ;). Maar ik heb een tijdje terug ook een RHCP-topic aangemaakt, en Josh heeft op het moment niet zoveel met John Frusciante te maken.
de RHCP moeten stoppen voor dat het te laat is! Ik vond stadium arcedium al niet zo'n toffe plaat... en nu de held weg is ja zie ik het nog niet beter worden.
Iemand nog nieuws over/van hem?
edit: http://www.invisible-movement.net/
Iemand nog nieuws over hem, deze fansite zou normaal terug online moeten komen waar alle info verzameld wordt maar heb het de laatste maanden niet bekeken http://invisible-movement.net/ dus geen idee of hij nog iets gemaakt heeft? Ik vraag me af waar hij zich de hele dagen mee bezig houdt, klinkt misschien wat raar maar wat zou ik graag met hem muziek willen maken. :)
Nog een mooi interview met hem.
http://www.youtube.com/watch?v=8DGr0TUd6U4
Ik weet dat hij een tijdje terug getrouwd is met Nicole Turley(?), drummer van Swahili Blonde, verder ben ik niet zo op de hoogte.
Heb eindelijk het boek "Scar Tissue" van Anthony Kiedis uit en vond het interessant om bepaalde dingen te lezen over John Frusciante.
Daarna alle documentaires opgezocht van die Nederlandse docu maker/vriend van de peppers. Hij wou toen de peppers in 2007 terug waren voor een optreden in Nederland opnieuw een interview afnemen van John, eerst ging John er mee akkoord maar daarna wou hij niet meer omdat hij geen zin meer had om over zijn privé leven te praten.
Maar wat ik dus "vreemd" vind is wanneer je hem in de beginjaren ziet toen hij pas bij RHCP zat dat hij heel open/uitgesproken was en kinderachtige dingen zei en deed (bv. zijn piemel tonen toen Flea binnenkwam...) maar dat hij nu totaal anders is.
Zal wel veel te maken hebben met zijn drugs periode.
Binnenkort komt er een nieuw solo album uit van John. Ben benieuwd.
Citaat:
But on July 9th, the eccentric axeman will return with a new solo EP.
Letur Lefrmarks Frusciante’s first release since 2009′sThe Empyrean. AsInvisible Movement reports, the five-track effort “will most likely feature a song with R&B singer Tru th Hurts (a.k.a Share Watson), after sherevealedshe was collaborating with John for his new project back in December of 2011.”
http://consequenceofsound.net/2012/0...ep-letur-lefr/
Kopiëren van dit bericht gaat niet echt dus check de link.
http://www.youtube.com/watch?v=TFzKC8CJ_7A
maar om nou te zeggen dat het me heel erg aanspreekt...
Wel cool dat je hem op cassette kunt bestellen!