Inderdaad, wanneer je zulke bekende muziek covert, moet het loep zuiver zijn. Verbaast me wel dat die Queen tribute als vals ervaren is, op tv waren ze super, valt dus live in het echt dus wel tegen.
Printable View
Inderdaad, wanneer je zulke bekende muziek covert, moet het loep zuiver zijn. Verbaast me wel dat die Queen tribute als vals ervaren is, op tv waren ze super, valt dus live in het echt dus wel tegen.
Coverbands vind ik niet per definitie erg. Wat ik zei, als er een eigen draai aan wordt gegeven kan ik het nog wel waarderen ook. Tributes vind ik wel een lastig genre.
Ah, inderdaad je hebt vals spelen in de zin van faken en vals spelen qua klank/noten… klopt was me ontgaan in jou post. Ligt aan mij…🙈
Ik vond het al zo vreemd dat die band vals zou klinken qua klank, want dat kon ik bijna niet geloven want ze klonken als een klok en terecht winnaar van dat programma😁
Spelen in een tributeband is inderdaad apart….. aan de ene kant heel tof om te doen maar creatief en artistiek ook beperkt natuurlijk. Het is zeker heel wat anders dan m’n funkjazz kwartet waar we alles aan elkaar vast improviseren…..
Toch is het wel een uitdaging om het origineel te ‘nailen’ als in zo exact mogelijk benaderen. Wij gaan daarin met onze live optredens niet zover dat we echt noot voor noot letterlijk alles naspelen. Dat doen A-Fever en Queen Must Go On volgens mij wel (of dat bijvoorbeeld ook geldt voor alle Brian May solo’s weet ik niet; heb nog geen volledige live optredens van ze gezien, haha).
Wat ik wel merk is dat het vreselijk veel speeldiscipline vergt en heel goed partijen onthouden (alleen de blazers mogen lezen op het podium omdat we een grote poel met invallers hebben). Dat heb ik voorheen in nog geen enkele band zo ervaren, ook niet in coverbands. Of toch wel een beetje in de Funparty’s Danceband waar ik eind 90ies/begin 00s in speelde. Daar werden ook alle songs letterlijk van de plaat nagespeeld met enkel een vrijere gitaar-feature in Santana’s She Not There waar ik dan uit m’n dak mocht gaan. Regelmatig kwamen er gasten na afloop naar me toe met het commentaar dat het een mooie gitaarsolo was, maar niet wat Santana op de plaat speelde….:. Tsja….
Ik vind covers eigenlijk alleen leuk wanneer een band er een eigen draai aan geeft, en daar zit voor mij echt heel erg veel ruimte; ander arrangement, ander ritme, andere key, 't mag allemaal van mij.
Zo letterlijk mogelijk kijk & luister ik liever naar het origineel.
Maar 't moet geen zwaktebod zijn, wel voortgekomen uit creativiteit...
Nou, ik heb dus gisteren Queen Must Go On gezien en gehoord.
Groot minpunt was het geluid, dat werd weer eens verzorgd door iemand zonder oren aan zijn / haar hoofd.
Veel bas en ongedefinieerd: Het intro van 'Another one bites the dust' was onherkenbaar totdat de gitarist het riffje dubbelde. De zang verzoop een beetje in de mix, de zanger kan goed uithalen, maar hij mag ook worden gehoord als hij dat niet doet. Gitaar klonk wel erg neuzig. Beetje modderige brij en da's jammer.
De band is ronduit goed. Tuurlijk is niet alles wat je hoort live zoals de koortjes, maar dat wisten we al. Wat de mannen wel zelf spelen is dikke prima. Opvallend vond ik dat de gitarist z'n Red Special zonder trem gebruikt.
Het was geen greatest hits show, ze deden ook wat minder bekend werk wat je dan ook aan het publiek merkte. Daarna werd iedereen weer even bij de les gehaald met een bekende klapper. Publiek was massaal op komen draven, ook van ver uit de regio en was ook opvallend 50+ ;)
Prima avond gehad en ik zou de band zo nog eens willen zien, maar dan wel met een goede afstelling van het geluid.
Ah leuk, ik zag ze in De pompstee in Roden. Geluid was daar gewoon goed, muv Love of my life. De piëzo 12 snarige feedbackte en klonk vrij beroerd. Zang was dikke prima. Binnenkort op een festival in Erica, dat is bijna mijn achtertuin. Als mijn zoon daar heen wil ga ik mee.