Lars reageert op de geluidskwaliteit... jammer genoeg niet de manier waarop we dat het liefst zouden hebben
http://www.blender.com/BlenderBlogNe...168/42090.aspx
Printable View
Lars reageert op de geluidskwaliteit... jammer genoeg niet de manier waarop we dat het liefst zouden hebben
http://www.blender.com/BlenderBlogNe...168/42090.aspx
Met deze mix hoef je niet meer naar de winkel te rennen voor de schijf, want mp3 in 128kbit is net zo goed.
Muziek is niet slecht hoor, zitten leuke stukkies bij. Ik vond st. anger overigens beter te pruimen (ben een van de weinigen vrees ik :)), maar deze is ook aardig. Het is nog niet zo dat er veel blijft hangen, maar je weet pas echt of een cd top is na 5 keer luisteren.
De productie is wel echt ongelofelijk kut. Past wel in de trend van brickwall compressie 1:30, radio jingles onder het nieuws en overmatig decibellen bij live acts. Goeie muziek is dynamisch. Dus ook in volume.
Heb gisteren de CD voor de 15e keer gehoord of zo maar ik moet zeggen dat ik de muziek steeds beter ga vinden.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Liquid_Metal
Meespelen met het hele album is ook erg kicken alhoewel hier en daar wat stukken zitten die best lastig zijn maar er moet natuurlijk ook wel een uitdaging overblijven.
Het couplet van "The Unforgiven III" is b.v. een heerlijk stuk.
"The End of the Line", "Broken, Beat And Scarred", "The Judas Kiss" maar ook alle andere nummers zitten technisch echt goed in elkaar en het geeft een kick om ze mee te spelen.
Ik heb wel het idee dat de speakers vooral bij sommige stukken wat clippen of er tegen aan hangen en vind het wel degelijk jammer dat "het zo hoort" anno 2008, volgens Lars.
Die laatste versie van "Broken, Beat And Scarred" van GH III was wat mij betreft de beste opname tot nu toe.
Ik heb de uitzending van afgelopen Pinkpop ook gezien en vond het erg goed.
Ik overweeg toch wel degelijk om weer 's naar een dergelijk concert te gaan maar ben echt bang dat het weer op een desillusie uitloopt.
Ik heb in de jaren 90 ook 's een paar concerten van ze gezien maar was toen erg teleurgesteld op een manier zoals ik hierboven heb beschreven.
Ook vond ik dat vooral Lars zich zo aanstelde en er eigenlijk alleen maar een soort van showtje van maakte, erg irritant.
Ze speelden ook heel veel medleys destijds. Vooral de oudere nummers (lees: de beste nummers) werden samengepakt wat ik erg jammer vond/vind.
Ik vond St. Anger ook goed hoor. De boodschap die ze hadden kon ik er wel in terugvinden ó.o. Maar ach, helaas moeten we idd met maar weinig medestanders te doen krijgen ó.o.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door teajay
De snare is gewoon nog steeds te hard, en het begint echt mijn keel uit te hangen, maar ik raak er wel een beetje aan gewend.
Ik vond wel dat bij een nummer als the Day that Never Comes meer dynamiek in mocht zitten, meer zoals bij One, dat wanneer het heftige komt, het dan ook echt heftig en hard is, maar nu is het meer zo dat het heftige gedeelte maar een beetje harder is, en daardoor maakt het minder indruk op me.
Ik vond dat ze bij de Judas Kiss beter een riffjes om het refrein heen konden schrijven, in die trand. Nu is het intro heel raar vind ik, en de verzen konden wel wat beter. Maar naarmate de tijd verder gaat, zijn er wel een paar die ik standaard aanklik als ik death magnetic in mijn lijst zie staan, dus op de een of andere manier doen ze toch wat goed. Voor mij dan.
Ik moet toch terugkomen op mijn eerdere bevindingen waarbij ik het nodig achtte dat ze maar eens moesten stoppen. Het geluid vind ik zeker niet waardig voor een dergelijke band, maar Hetfield gooit er toch weer een partij heerlijke riffs tegenaan zeg! Het is duidelijk een album wat groeit met iedere keer dat je het beluistert....
Ben ik het mee eens. Ik vond het goed van bij het begin, maar hoe meer ik luister, hoe meer leuke dingen ik ontdek.Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door marc_odijk
En indd. Hetfield is echt wel een riff-master. Niet te vergeten dat hij over die lastige riffs ook nog gewoon eens staat de zingen.
Maar ik blijf het spijtig vinden dat het overstuurt (gewoon afspelen in audacity, de meters gaan vrij snel in het rood).
De riffs zijn idd vet. Ik hoor er soms echt duidelijk AJFA invloeden in :D
That Was Just Your Life -> Past perfect bij de Blackened stijl :rockon: (de riff met het gallopje rond 1 minuut)
Ik vind ook dat het album DM het meeste lijkt op AJFA.
Ook zitten er Kill 'm All stukjes in (ben even de titel v.h. nummer kwijt).
Invloeden van Slayer, Black Sabbath (couplet van The Unforgiven III) en zelfs hier en daar wat Rush zijn tevens te horen naar mijn idee.
Tho had helemaal gelijk toen hij zei dat we het album vaker moesten luisteren.
Maar de meeste andere (jaren 80) Metallica albums vond ik van meet af aan super.
Deze begint steeds mooier te worden naarmate je hem vaker luistert.
Vergelijkbaar met Rush, Yes, en meer van dat soort (symphonische) muziek.
http://www.gearslutz.com/board/maste...ntroversy.html
En dit is er dan een op het drukste pro audio forum, op elk forum vind je ongeveer dit soort discussies. Die Lars toch, heeft zichzelf buitengewoon gruwelijk belachelijk gemaakt met zijn domme gezwets.
Dat komt ervan als je drummers gaat betrekken in het geluid van je album :)Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Han S
Ik vind het wel een straf staaltje van struisvogelgedrag