Dimarzio Superdistortion of Duncan JB?

Ik heb al een beetje gegoogled, maar ik ben er nog steeds niet helemaal uit.
Ik heb een Dean V met Super Distortions erin. De gitaar klinkt goed, maar er zijn wel wat dingen die beter kunnen vind ik.
Allereerst vind ik hem in de bastonen net niet strak genoeg en ik mis op de een of andere manier wat punch lijkt wel...soort gebrek in de middentonen ofzo..: redelijk wat laag, helder in het hoog, maar daartussen in ontbreekt er wat.
In mijn Les Paul zit een Seymour Duncan JB en over het geluid van die gitaar ben ik erg tevreden: meer punch, het geluid is meer 1 geheel if that makes any sense. Klinkt iets voller/warmer met meer "druk".
Maar goed: dat kan natuurlijk ook aan de gitaar liggen. Een V en een Les Paul zijn natuurlijk verschillende gitaren.
Heb wat filmpjes met vergelijkingen tussen de 2 PU's gezocht, maar eigenlijk weinig bruikbaars kunnen vinden.

Wat ik me afvraag is: zal het veel verschil in geluid opleveren als ik een JB in de Dean V zet? Zal dat wat punchier/voller gaan klinken Heeft er iemand ervaringen met deze Dimarzio Superdistortion en Seymour Duncan JB in dezelfde gitaar? Maakt dat veel uit?
Ik weet het: kan de PU's ook even uit mijn LP halen en ze in de Dean zetten, maar dat is wel weer een werkje...

Graag gebruikerservaringen dus!

Ik heb een aantal gitaren waar ik jb en sd in heb gehad. De sd eigenlijk altijd om even te proberen. Laatst nog een sd in een van mijn Indie ipr's gezet. Het ding bleek te microfonisch, dus vooral thuis geprobeerd. Maar kan van alle keren je indruk bevestigen. Sd mist ook bij mij iets, druk in het laag-mid of zo. De jb drukt wat meer, is homogener. Volgens de theorie zou een keramisch element meer compressie opleveren dan en alnico element maar mijn indruk was anders. Zelfde ervaring met mijn korina tele maar die mist toch wat druk, zou bij je V ook zo kunnen zijn.

Ik zou een sd meer gebruiken voor rock, vindt de jb geschikter voor metal. Maar bijvoorbeeld HaroldA speelt wel metaal met een sd..

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Rinze

Ik zou een sd meer gebruiken voor rock, vindt de jb geschikter voor metal. Maar bijvoorbeeld HaroldA speelt wel metaal met een sd..

---

Danku! ;)

Ik heb eigenlijk overal SD's in zitten, zelfs in P90-vorm ;)

Ik lees nog even mee of ik over moet stappen naar de JB ...

Ik zou toch een kruistest doen, JB in de Dean, en als het bevalt laat je 'm zitten. Daarna hoef je alleen maar een andere JB te kopen en weer in de LP solderen.

Zo heel erg verschillend zijn een V en een Les Paul trouwens niet. Zelfde mensuur, halsconstructie en houtsoorten.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Bijl

Ik zou toch een kruistest doen, JB in de Dean, en als het bevalt laat je 'm zitten. Daarna hoef je alleen maar een andere JB te kopen en weer in de LP solderen.

---

Oja: dat wou ik ook nog voorstellen ...

Ja, dat heb ik ook al overwogen (zie mijn eerste post), maar is toch weer een werkje.
Nog meer mensen met ervaringen met beide pickups en de verschillen?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Marc Oblivian

Nog meer mensen met ervaringen met beide pickups en de verschillen?

---

Ja, ik heb beiden wel vaak in mijn LPs gehad, maar ik kom altijd op Duncans uit. De SuperDistortion (en dat vind ik eigenlijk ook in het algemeen van Dimarzio's) vind ik keer op keer te vlak/kil van karakter. De JB (en Duncans in het algemeen) liggen mij beter omdat ze naar mijn smaak dynamischer en levendiger zijn.
Op dit moment gebruik ik nog maar één Dimarzio (SuperDist in P90 vorm). Die doet het overigens prima :-)

Oke, even een update.
Ik heb van het weekend een Seymour Duncan JB gekocht voor de Dean.
Was even een soldeerklusje, maar viel uiteindelijk eigenlijk best mee.
De klank van is er erg op vooruit gegaan vind ik.
De Dimarzio had zoals gezegd een vrij aanwezig laag en hoog, maar het middengebied viel mij wat tegen. Verder geen slechte pickup, maar ik vond dat het beter kon.
Met de JB is dat gelukt. Deze pu heeft een veel completer/mooier middengebied vind ik. De bas van de JB is flink wat strakker.
Qua hoge tonen ontlopen de beide pu's elkaar het minst: beide voldoende hoge tonen zonder te overheersen (let wel: ik gebruik mahonie gitaren, dus in andere gitaren zou dat wel eens anders kunnen uitpakken).
In algemene termen vind ik de JB wat meer oldschool aandoen en wat evenwichtiger klinken dan de Superdistortion. Eigenlijk vreemd, omdat de Dimarzio eerder op de markt was en zelfs wat minder output heeft. Misschien is het de keramische magneet van de Dimarzio vs de Alnico van de Seymour Duncan. I don't know, maar het klinkt voor mij beter zo.
Iemand nog een Superdistortion nodig? Ik heb er 1 over :-)

de SD en de JB zijn elementen met een totaal verschillend karakter en het is sterk afhankelijk welk geluid je wilt.

De JB is uitermate geschikt voor de moderne gladde metal sound en klinkt clean voller en sprankelender, waardoor die wel wat veelzijdiger is als de SD, maar old school is die beslist niet, no way hozee, zet dat even uit je hoofd.
De SD klinkt bassiger en korreliger en iets vlakker, maar als je de oude old school metal sound wilt is de SD geschikter, hij klinkt grover en donkerder dan de JB wat meer een alround element is.

Ik heb zelf onlangs een nieuwe Jackson USA Kelly gekocht (ik vind ze godslelijk maar ja) die ik er eerst uit wilde schoppen, maar bij nader inzien toch maar niet gedaan, die heeft fabriek af de JB TB4 in de brug en SH2n in de neck en alhoewel het uiterlijk doet vermoeden is de gitaar veelzijdiger dan je denkt, je speelt er zonder problemen metal mee, maar de grap is dat die ook prima bruikbaar is voor rock en zelfs blues is prima te doen (waarschijnlijk trap ik nu tegen een paar tere zieltjes maar soit zo is het nu eenmaal).

Tel er ook even bij op dat een LP een maple top heeft en hierdoor de hoge en middentonen iets beter uitfiltert als een volledig mahony gitaar.

Ik zou graag ook even weten welke amp je gebruikt en eventuele pedalen, want als je bijvoorbeeld een Marshall JCM 800 gebruiktzal die, omdat die graag laag en midden spuugt (sorry, zijn en blijven in mijn ogen one trick pony's) dit extra gaan benadrukken bij een Dimarzio en Marshalls klinken ook graag vlak dus. (ja ik heb een teringhekel aan Marshalls gekregen de afgelopen jaren).

Ik gebruik zelf een Koch Multitone top en Koch T412 cabinet en eigenlijk kun je daar vele kanten mee op van vol clean tot over de neck gaande distortion en dan ding heeft verschrikkelijk veel mogelijkheden en ook nog eens een fijne reverb.

old school is bij mij nog wel steeds een LP, V, Explorer of een Strat met Dimarzio's erin icm een Marshall Plexi of JCM en als je echt old school wilt de hele oude metal volstaat met een gitaar met Gibson PAF elementen erin icm een snel oversturende amp.

Zo zie je maar weer hoe men verschillende ervaringen met geluid kan hebben.
Ik vind de Dimarzio juist wat moderner overkomen, door het wat helderder karakter en hoeveelheid aan bas en wat minder middengebied. Maar dus eigenlijk ook best sprankelend/helder.
De JB mist juist wat meer bas, maar maakt dat qua middentonen weer goed. Of hij daardoor clean voller klinkt? Hmmmm, daar vind ik de Dimarzio door de vollere bas en het toch vrij heldere karakter eigenlijk ook goed uit de bus komen hoor. Juist met oversturing vind ik de JB prettiger omdat hij wat strakker in de bas is en een beter middengebied heeft. Bij clean gebruik vind ik wat meer bas en minder mid juist niet zo storend.
Een paf is inderdaad meer oldschool, maar daarbij een snel oversturende amp? Nee, snel oversturende amps associeer ik juist weer met modern. Vroegah gingen die beestjes niet zo snel over hun nek, vandaar de uitvinding van de hotte PU's zoals juist de Superdistortion en daarna de JB.
Ik gebruik overigens een JCM 800. Geen gebrek aan bas en mid inderdaad (maar ook niet aan hoge tonen, heheh). Bas en hoog hou ik altijd laag overigens.
Pedalen is bij mij niet zo spannend: Maxon OD808, oude Boss SD-1 en een equalizer in de loop voor volumeboost bij solo's (ja, ik heb een reissue JCM800).
Nou vind ik de amp allesbehalve vlak klinken (juist erg dynamisch) en met dat ene kanaal is hij verrassend veelzijdig, maar goed da's weer een kwestie van smaak/inzicht :-)