Brugschroeven van een telecaster: wat een effect!!!
Ik heb nu al een tijdje een Fender "classic '60" telecaster, in olympic white, een beetje de Steve Cropper signature, maar dan beter uiteraard ;), ik heb er gewoon de stock-set in gezet, met dus een vrij twangy brugelement, en een vrij bluesy neckelement, perfect voor de meer vintage klanken die ik uit een telecaster wens te halen.
De gitaar klonk goed, tot ik ontdekte wat een verandering in montageschroeven van de brug kan doen. De brug zit normaal vast met 4 kruiskopschroeven van zo'n 20mm lang, maar sinds ik de middelste twee vervangen heb door twee iets langere exemplaren, klinkt de gitaar gewoon beter. Die typische jaren '60 scream krijg ik er nu beter uit, waar ik het vroeger moest hebben van oude snaren en een dik plectrum, nu komt het gewoon vanzelf.
Dus hup, twee schroeven eruit, en twee langere erin, en ik heb terug een perfect bruikbare gitaar.
Mijn punt: het spelen met schroeven in de bridgeplate maakt van een gewoon goede gitaar een betere gitaar. En het hoeft nogeens niet veel te kosten!
nog een voorbeeld:
De montageschroefjes van een '62 telecaster zijn van die "philips-head" schroeven met een afgeplatte kop. Propere, edoch warme leadsound, met die typische "belletjes", no way!
Maar verander je ze voor de schroefjes van een '52 telecaster, met de "slotted head" en een bollere kop, en dan is het plots een geweldig klinkende brugconstructie. (de vintage brug heb ik altijd al tof gevonden; de enige telecasterbrug van Fender die ik tof vind :P, die met de brass saddles is ook tof, maar te twangy.)
Nog een laatste voorbeeld:
De gerelicte schroefjes van Seymour Duncan Antiquity. Alle schroefjes van Seymour Duncan zijn dezelfde, zelfde metaal, zelfde vorm, zelfde lengte, enige verschil is of ze verroest en/of verweerd zijn.
Je kan niet zomaar zeggen: "de relic, da's iets stroever dan niet gerelict" of "de relic, da's bruikbaarder om te monteren dan huppeldepup". Ik bekijk nu even de "philips-head" schroeven. Die zijn mooi, strak, geven een mooi warm klankbeeld,... Te gek eigenlijk in de brugpositie van een telecaster. Ik moet wel zeggen dat de slotted head schroefjes van de '52 beter zijn, die geven ietsjes (niet veel) meer bite en growl aan het geluid. Kim Wilson zei ooit: "een slotted head geeft betekenis aan het middengebied" (niet letterlijk, maar het kwam op hetzelfde neer), en dat is iets waar het element van de classic '60 soms wel last van heeft. een vernieuwde CRL-switch en 250K potmeters erin gesoldeerd, en een Orange Drop condensator geeft al een vlakker verloop, maar de schroefwissel maakt het laatste verschil.
ik ben benieuwd naar wie hier al een screwswap geprobeerd heeft, en wat de ervaringen zijn!
