It's a Zen thing. Of niet?
Weer zo'n semi filosofisch Zen onderwerp van meneer Pepe.
Afijn.
Ik heb meer dan een paar gitaren maar slechts een handvol gebruik ik wisselend, naar gelang de pet, op een podium.
Het is opvallend, als je er bij stil staat, dat wanneer ik complimenten krijg over mij spel ik altijd op gitaar A heb gespeeld. En wanneer ik complimenten krijg over mijn geluid het altijd Gitaar B is geweest die dienst had.
Het is waar, gitaar A heb ik het langste en voelt het meest vertrouwd en gitaar B vind ik het beste klinken. Maar straalt zoiets van je af? Kan het publiek zoiets oppikken? Of speel je daadwerkelijk beter op gitaar A dan B of C?
Ik ontken het effect, alle gitaren spelen even goed, ook C en D zijn prachtige gitaren waar je overheen fietst. Onzin dus. Maar toch? Je zou er paranoia van worden.
Het is wat anders dan een lievelings gitaar he. Mijn lievelings gitaar neem ik nooit mee een podium op.
Maar kent u dat verschijnsel?