Het leek me leuk hier eens een topic over te maken, aangezien er nogal wat hype over is. Ik zal zelf aftrappen met was basis-informatie.
De basis:
PPIMV staat voor Post Phase Inverter Master Volume. In verreweg de meeste versterkers zit tegenwoordig een gain en volume knop, oudere versterkers (alle Marshalls voor pak 'em beet 1977 bijvoorbeeld) hadden alleen een volumeknop. Deze twee knoppen zit vrijwel altijd in de preamp, vóór de phase inverter. In principe moet een phase inverter niets anders doen dan het signaal versterker en in tweeën splitsen (180 graden in fase gedraaid ten opzichte van elkaar) voordat het de power amp in gaat. Echter blijkt dat, bijvoorbeeld bij Marshall JCM's, dat de phase inverter ook nogal wat veranderd qua tone en hoeveelheid gain: één van de redenen dat een Marshall pas op standje oorlog echt lekker gaat klinken volgens velen.
Daarom is het een populaire modificatie op bestaande versterkers om na de phase inverter, dus Post Phase Inverter, een Master Volume toe te voegen. Sommige versterkers zijn er standaard mee uitgerust, de Orange Tiny Terror is hier een voorbeeld van.
Het voordeel:
De 'normale' volumeknop kan dan op standje 10 (of 11) voor 'dat geluid' en met de PPIMV kan het volume toch laag blijven.
Het nadeel:
-Het geluid veranderd: over het algemeen iets doffer, vooral op lage volumes
-Een eventuele Presence, Resonance, Depth of andere vorm van toonregeling in de power amp (via een Negative Feedback Loop) worden minder effectief bij lage standen van PPIMV
De techniek, simpel gezegd:
Uitgaande van een Push-pull eindversterker, betekend dit het volgende:
Een dual (stereo) potmeter aangesloten aan de anode van de twee triodes van de phase inverter, vaak met een extra set blocking condensatoren zodat er geen hoogspanning op de potmeter komt te staan. Over het algemeen worden 250k, 500k of 1M logaritmische potmeters gebruikt. Een voorbeeld van internet:
http://www.amparchives.com/album/Mar...ed%20PPIMV.jpg
Waarom veranderd het geluid?
Dit heeft te maken met de parasitaire capaciteit van de grid binnen de buis. De potmeter die je toevoegt vormt een weerstand die rechtstreeks in serie staat met de grid. Samen de parasitaire capaciteit vormt dit een 'standaard' low-pass filter, waarvan de werking nogmaals versterkt wordt door het Miller-effect. Meer informatie hierover staat bijvoorbeeld in dit artikel over triode gain stages:
http://www.freewebs.com/valvewizard1...Gain_Stage.pdf
Dit artikel gaat puur over triodes, met name de ECC83 of 12AX7. Vaak staat voor buizen (dus ook einbuizen) de parasitaire capaciteit vermeld in de datasheet.
Verder zijn er vast en zeker meerdere redenen waarom er het één en ander veranderd! Ik noem slechts een voorbeeld.
Het lijkt me leuk om de gevolgen, methodes, variaties en ervaringen van mensen hier te discussieren, aangezien er toch al een aantal topics verspreid over het forum zijn mbt dit onderwerp. Wat ik me bijvoorbeeld afvraag: hoe kan het nadeel van extra dofheid opgelost worden? Misschien een set bright-caps over de stereopotmeter? Of een ergens anders in het circuit wat extra hoog toevoegen? Heb jij hiermee ge-experimenteerd? Wat zijn je ervaringen?
