Onverwachte aankoop: dikke low-budget hollowbody (+mini-multi review)
EDIT titel: ik bedoel natuurlijk hollowbody, niet semi-hollow...
Vorige week had ik een keer wat minder repetities en ik dacht daarna: goh, wat zitten mijn nek en schouder lekker los :dontgeti: Ik moet er bij zeggen: mijn schouder is redelijk gammel, mijn gitaar redelijk zwaar en ik sta meestal drie keer in de week te repeteren en/of op te treden. Ergonomisch gedacht misschien geen verkeerde zet om iets lichters aan te schaffen voor repetities.
Naar Feedback R'dam gegaan en het grootste deel van hun semihollow/full hollow bestand aan de tand gevoeld. Uitgangspunten waren bespeelbaarheid en een op zijn minst redelijke sound. Ik verwachtte geen perfectie, maar ik zette de gitaren wel af tegen mijn De Gier CUstom en alles werd bespeeld over mijn CMW top.
Ibanez AFS75T: had ik van de week even bespeeld met een AC15, vond ik erg leuk, maar met mijn eigen CMW topje viel -ie een beetje tegen. Te modderige totaalsound, maar vooral het hals element viel tegen. SOwieso kun je met deze bijna niet boven de 12e fret spelen, dus nee....wel vreselijk cool ding !
Ibanez AF105: heel andere prijscategorie, 669 i.p. 349 en daarmee eignelijk een beetje boven mijn budget, maar wat een ge-wel-dig ding is dit ! Prachtig om te zien, fantastische flame en een prachtig heldere klank. Echt een enorme klasbak. Prima bespeelbaarheid, strakke afwerking maar toch vooral die sound: open, helder, dynamisch: perfect. Maar ja, eignelijk te duur.
Daarna een stel Epiphones getest en vooral erg veel teleurgesteld. De hals humbuckers op de ES335 varianten was op ieder model te modderig, zowel op een cheap ass chinees, maar ook op een goeie Koreaan. Jammer.
De Epiphone Casino met Bigsby was wel heel OK, geweldige crunch op de brug P90, maar het hals element was niet overtuigend. Beter dan de hb's, maar bij lange na niet zo goed als de Ibanez AF105.
Dan toch maar die ene gitaar gepakt die ik al had zien hangen, maar ja, niet echt mijn merk, rare lay out met drie P90's....ach, even mee het testhok in.
Dean Palomino: een vreemde eend in de bijt. FOrmaat dikke jazzbak, leuk klassiek staartstuk, maar dan wel weer een afwijkende 3 P90's met een vijfstandenschakelaar. Unplugged valt op dat de bespeelbaarheid behoorlijk in orde is. Goede proporties van de hals, toegang tot ongeveer de 15e fret: goed genoeg !
Inpluggen: de verrassing van de dag, onmiddellijk. Niet te veel output, prima heldere tussenstanden en een behoorlijke bite op de brug. Rocken met die hap ! Voor de duidelijkheid: ik ben niet zo'n liefhebber van de klassieke vijfstanden, maar op een dikke bak als deze vind ik 't perfect werken.
Nou moest ik gisteren toevallig ook wat oude muziek spelen (Harry Bannink materiaal) dus hij kwam meteen volledig tot zijn recht, erg grappig.
Me=happy.
