http://www.musicdirect.com/shared/im.../capsa4071.jpg
Toch deels dezelfde platen als in het andere topic, met deze voorop. Contrabas, drums en een kale p90. Puurder en rokeriger dan dit ken ik ze niet. Standards van Green heeft ook zo'n superkale bezetting en whisky en sigaretten-sfeer. En verder, ondanks de saxofoon voldoet Midnight Blue van Kenny Burrell ook erg aan je omschrijving denk ik.
Je andere vraag wordt deels besproken in dit draadje:
http://www.gitaarnet.nl/forum/showthread.php?t=119098
Het is best een flinke kluif om jazz te gaan spelen (vond ik tenminste). Qua akkoorden is het een kwestie van de veel voorkomende jazzakkoorden en schema's gaan herkennen (II-V-I's in verschillende gedaanten, rhythm changes, jazzblues etc), wat vanzelf gebeurt als je standards leert spelen. Volgens bepaalde principes (extensies, alteraties, secundaire dominanten, tritoonsubstitutie etc) kun je daarop eindeloos varieren. En veel van die variaties ga je na een tijdje ook op het oor herkennen.