originele jaren '50 Les Pauls/PAFs tikkeltje schel?

Mijn Edwards Les Paul is gebaseerd op een jaren '50 Gibson Les Paul. Hetzelfde soort materialen, bouwwijze etc. Sinds kort heeft de mijne ook replica's van jaren '50 PAF's. In een woord: geweldig. Maarrr... er kleeft ook een nadeel aan. Als je het een nadeel moet noemen, voor mij is het wel een beetje zo. Mijn Edwards heeft flink wat hoog in het geluid zitten. Als je modernere dingen wilt spelen kan dat soms flink irriteren als je gewoon een vet en donkerder geluid moet hebben.

Nou valt me op dat de meeste gitaristen die op jaren '50 Gibson Les Pauls spelen dit ook hebben. Om maar wat voorbeelden te noemen: Peter Green, Snowy White, Gary Moore, Paul Kossoff, Scott Gorham, Mark Knopfler.

Als het cleaner gaat (dus geen hardrock/metalachtige hoeveelheiden gain) wordt het geluid erg helder. Oftewel: naar het schelle toe. Is dit echt typisch iets voor die oude Les Pauls met hun PAF's uit de jaren '50?

ik vind van wel. Een LP is gemaakt om een tele te kunnen nabootsen, maar dan luxer, vandaar dat er behoorlijk wat helderheid en twang inzit. Het lichte mahonie geeft al behoorlijk wat felheid, het esdoorn maakt 't alleen strakker. de mahoniehals en rosewood toets halen daar weer wat scherpte vanaf, maar toch.

De pafjes zijn gemaakt om een soort stille p90 te zijn. dat was het idee vooral. Ze zijn iets warmer dan p90's (vanwege het dubbelspoel-karakter en de tegenfase van de spoelen), maar ja, ze zijn helder. Probeer maar eens een R9 ofzo. dan merk je dat de gitaar wel scheurt, maar toch helder is. Ik heb dat heel sterk gehoord en gevoeld bij de R8 van forumlid Les Paul (zo heet ie toch? of zoiets als LPR8 ofzo...). veel brul, maar verdomd veel twang.

Dat dikke brulgeluid dat we kennen van Slash, page (imho mindere mate, maar ok) zakk wylde, Kiss, Randy Rhoads, heeft te maken met het zwaardere mahonie (dikker geluid, grof gezegd; is iets genuanceerder) andere wijze van pickups maken (ze werden warmer qua tone naarmate de jaren verstreken) en die dikke marshalls (die ook behoorlijk warm waren qua sound).

maar goed, dit is slechts mijn mening :)

Ik heb zelf een Orville by Gibson '59 reissue, en daar zit inderdaad ook behoorlijk wat hoog in. Dat vind ik zelf juist wel fijn, mijn gitaar is dus absoluut niet modderig, maar klinkt in balans, dus ook niet schel.

mijn early PAFS klinken ook behoorlijk helder. I love it. Pups met veel definitie kan je middels pedalen en amp ook vet doen klinken. Uit modderige pups met veel gain krijg je met geen enkel hulpmiddel een mooie twang imo.

Zo, het heeft een tijdje geduurd maar daar zijn we dan weer.

Dit viel me op toen ik zaterdagmiddag jamde in een grote sporthal. Er waren 4 Les Pauls, mijn Edwards, een '70s Ibanez, een Epiphone en een begin '90s Gibson Les Paul Standard.

Vergeleken met de andere gitaren, klonk mijn Edwards verschrikkelijk anders. Veel helderder, terwijl de andere Les Pauls stukken donkerder, doffer en ook iets dikker qua klank waren (de Ibanez in mindere mate aangezien die een hele dunne body had!). De Edwards is clean absoluut fantastisch, het sprankelt als een Fender Strat/Tele maar heeft tegelijkertijd veel ballen. Als je het halselement selecteert, de toonknop een beetje terugdraait en een akkoord aanslaat, hoor je elke noot. Doe je dit bij de Gibson of Epiphone, wordt het een vage brei van geluid! Echt heel gek. De PAF's zijn ook veel cleaner. Je moet echt de gain op de versterker/pedalen flink opschroeven om vergelijkbare mate van oversturing te krijgen als bij de Gibson.

Bizar eigenlijk dat er zoveel verschil kan zijn. Niet?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door EJ NL

Zo, het heeft een tijdje geduurd maar daar zijn we dan weer.

Dit viel me op toen ik zaterdagmiddag jamde in een grote sporthal. Er waren 4 Les Pauls, mijn Edwards, een '70s Ibanez, een Epiphone en een begin '90s Gibson Les Paul Standard.

Vergeleken met de andere gitaren, klonk mijn Edwards verschrikkelijk anders. Veel helderder, terwijl de andere Les Pauls stukken donkerder, doffer en ook iets dikker qua klank waren (de Ibanez in mindere mate aangezien die een hele dunne body had!). De Edwards is clean absoluut fantastisch, het sprankelt als een Fender Strat/Tele maar heeft tegelijkertijd veel ballen. Als je het halselement selecteert, de toonknop een beetje terugdraait en een akkoord aanslaat, hoor je elke noot. Doe je dit bij de Gibson of Epiphone, wordt het een vage brei van geluid! Echt heel gek. De PAF's zijn ook veel cleaner. Je moet echt de gain op de versterker/pedalen flink opschroeven om vergelijkbare mate van oversturing te krijgen als bij de Gibson.

Bizar eigenlijk dat er zoveel verschil kan zijn. Niet?

---

inderdaad. Ik denk niet dat jou pafjes zo weinig output hebben, maar dat ze een bepaalde frequentie (of bereik) doorgeven aan de amp, en dat de amp die niet zo zwaar kan oversturen (wss veel hoog en laag,en laat je gehoor nu juist veel mids kunnen handelen), en de pups van de gibson hebben juist veel/meer mids, en dat kan de amp dus wel oversturen. Meer mids is dus de key. daarom draaiden al de grote gitaarhelden de mids van hun marshalls open, en temperden ze hoog en bass (vaak bass er wat meer in dan hoog, om bass wat strakker te maken).

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Orpheo

inderdaad. Ik denk niet dat jou pafjes zo weinig output hebben, maar dat ze een bepaalde frequentie (of bereik) doorgeven aan de amp, en dat de amp die niet zo zwaar kan oversturen (wss veel hoog en laag,en laat je gehoor nu juist veel mids kunnen handelen), en de pups van de gibson hebben juist veel/meer mids, en dat kan de amp dus wel oversturen. Meer mids is dus de key. daarom draaiden al de grote gitaarhelden de mids van hun marshalls open, en temperden ze hoog en bass (vaak bass er wat meer in dan hoog, om bass wat strakker te maken).

---

Volgens mij is dat juist een beetje het gevolg van weinig output hebben. Hoe 'heter' je pickup is gewonden hoe meer mid er bij komt ten kostte van het hoog. Heb je nou lage output pickups (heb ik ook in mijn les paul) dan heb je dus wat minder mid er in, en sprankelt het wat meer. Dat herken in ook in mijn 2 les pauls, die met humbuckers die klinkt cleaner en liever dan die met p90, de humbuckers hebben ook minder output.

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Lexvandoef

Volgens mij is dat juist een beetje het gevolg van weinig output hebben. Hoe 'heter' je pickup is gewonden hoe meer mid er bij komt ten kostte van het hoog. Heb je nou lage output pickups (heb ik ook in mijn les paul) dan heb je dus wat minder mid er in, en sprankelt het wat meer. Dat herken in ook in mijn 2 les pauls, die met humbuckers die klinkt cleaner en liever dan die met p90, de humbuckers hebben ook minder output.

---

nee niet perse.output is gewoon de sterkte van het uitgangssignaal. je hebt werkelijke output, en schijnbare output. De air norton, die minder voltages produceert dan de superdistortion, voelt en klinkt net zo vuil en ruig als de superdistotion, vanwege het fenomeen dat ik net beschreef :)

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Orpheo

nee niet perse.output is gewoon de sterkte van het uitgangssignaal. je hebt werkelijke output, en schijnbare output. De air norton, die minder voltages produceert dan de superdistortion, voelt en klinkt net zo vuil en ruig als de superdistotion, vanwege het fenomeen dat ik net beschreef :)

---

Hoe ik jou verhaal opvat: pickups hebben bepaalde frequentie pieken die ze uitsturen die amp kunnen oversturen. Sommige frequentie bereiken oversturen nou minder makkelijk of goed, jij hebt het daarbij over de lage en hoge frequentie. Dan zeg je dat mids goed oversturen (heb je gelijk in). Daaruit blijkt dus dat de lowoutput pafs veel laag en hoog hebben en minder mids, en dus de wat meer highoutput pu meer mid hebben.

En dat zei ik ook al. Capice?

Citaat:

---

Oorspronkelijk geplaatst door Lexvandoef

Hoe ik jou verhaal opvat: pickups hebben bepaalde frequentie pieken die ze uitsturen die amp kunnen oversturen. Sommige frequentie bereiken oversturen nou minder makkelijk of goed, jij hebt het daarbij over de lage en hoge frequentie. Dan zeg je dat mids goed oversturen (heb je gelijk in). Daaruit blijkt dus dat de lowoutput pafs veel laag en hoog hebben en minder mids, en dus de wat meer highoutput pu meer mid hebben.

En dat zei ik ook al. Capice?

---

bijna.

de amp overstuurt het laag en hoog ook wel, maar wij horen dat minder goed :P


verder: capice!


edit: en de mate van oversturing hangt natuurlijk af van het output signaal. Dus als je een pup hebt met HEEEEEEL veel mids, en megaveel output, krijg je in je oren uit je amp ook veel 'volume' zeg maar.