soundbound

gisteren een middagje fellowship of acoustics in Bergentheim. Wat een geweldige tent en wat een mooie gitaren hebben ze er staan. Ik had mijn Moustache bij mij met het idee om deze in te ruilen tegen een steelstring. De Moustache was een gypsy gitaar met nylon snaren, een prachtig instrument om te zien en het speelde ook prima, maar toch vind ik een steelstring lekkerder klinken. Ik had een Taylor op de site gezien en wilde die eens testen, maar dat viel een beetje tegen. Naar mijn smaak te veel hoog en weinig baas, waardoor de liefde niet echt opbloeide. Ook de Guild F45 die er stond vond ik het niet hebben (alhoewel ook een prachtige gitaar, van 1980 met nauwelijks playwear). Ik had mij al neergelegd bij een lekker middagje gitaren uitproberen zonder wat te kopen, toen ik een Avalon in de handen gedrukt kreeg. Bij het eerste akkoord werd ik al onrustig.....zou dit hem kunnen zijn? Een tijdje spelen, ook op een andere Avalon (maar die lag toch in een andere prijsklasse), maakte dat ik toch maar eens voorzichtig ging vragen wat ik erbij zou moeten doen. Ik kreeg een meer dan goed bod, dus inpakken en naar huis! Nu heb ik pijnlijke vingers van het spelen, maar wat een genot. Het is een Avalon A25C, met indian rosewood back en sides en een ceder top, satijnmat afgelakt met een geweldig afwerkingsniveau. Avalon is dit jaar failliet gegaan, maar werken aan een doorstart. Ik kende het merk nauwelijks, maar is te vergelijken met Lowden. Op de site van Avalon krijg je een aardig beeld van het vakmanschap van de luthiers van Avalon. Ik pingel er de komende dagen nog maar even lekker op los, ook om het schuldgevoel van het kopen van nog een gitaar dit jaar er een beetje uit te spelen :-)