Welkom op het GitaarNet.
  • File 1016: Met een dreun de deur dicht

     THE AXE - FILES

    THE AXE - FILES: Een column met een eigenzinnige kijk op anti-helden, mitrailleur-polsen, jamsessies op dinsdagavond, krakende snaren en zoekgeraakte plectrums.

    File 1016: Met een dreun de deur dicht

    Laatst een heerlijke partij ruzie gehad met iemand. Lag niet aan mij. Natuurlijk niet. Ik bedoel, als zo'n mafkees in zo'n zwarte jurk met witte snotlap om z'n nek tegen jou zegt dat het allemaal aan jou ligt en niet aan je vuil grijnzende tegenpartij, dan krijg je zomaar ruzie met zo'n jurk. Ik stond die betreffende ochtend dan ook kwaad op, verliet de rechtszaal met woedende passen, greep met rood aangelopen hoofd de deur van de zaal, keek om naar de zittende verkleedpartij en ... ik kreeg inspiratie voor deze Axe-file.

    De wijze heer en zijn schrijfslaafje hadden hun vingers in de oren gestoken (twee vingers van de griffier in de beide oren van de rechter en vice versa) in afwachting van de dreun die de dichtslaande deur zou veroorzaken. De rechtsprekende macht dient immers zo zijn maatregelen te treffen tegen de repercussies van verongelijkte partijen (voetbalscheidsrechters schijnen tegenwoordig ook scheenbeschermers te dragen).

    Wel, als gitarist blijf je natuurlijk ook in de rechtszaal kunstzinnig bezig en dus nam ik genoegen met de impliciete toon die was gezet. Ik zag ondanks mijn woedende bui af van het slaan met de deur. De fictieve dreun van de deur was immers al doorgedrongen tot de beide zwarte jurken, zoals de eventuele schop tegen de schenen door de scheidsrechter wordt gevoeld als hij voor de wedstrijd zijn scheenbeschermers onder zijn sokken stopt. Hoe heet dat ook al weer: "de mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest". Toch?

    Terwijl ik de rechtbank uitliep was ik niet zozeer bezig met de uitspraak van de rechter. Ik heb namelijk inmiddels een afgelegen studio waardoor die 500 MegaWatt versterker uit mijn rijtjeshuis kan worden geplaatst zodat die vuil grijnzende buren van me mijn miskende genialiteit voortaan moeten missen. Nee, ik was bezig met de dichtslaande deuren in de muziek. In de vorige Axe-file schreef ik over geniale intro's maar ik besefte ineens dat ik maar zeer weinig geniale "uitro's" ken in de muziek.

    De meeste popsongs die ik ken, hebben geen laatste noot. Die songs worden gewoonweg weggedraaid. Het uitro lijkt op een of andere manier niet belangrijk te zijn. De meeste live-bands die ik zie, hebben ook prachtige intro's maar ontberen een goed einde. Vaak kijkt de zanger van de band om naar zijn muzikanten als het nummer tot zijn einde loopt en schudt hij wild met zijn hoofd om aan te geven dat de muzikanten met grote overtuiging tot een einde moeten komen.

    En dat moeten muzikanten dus niet doen! Want hoewel veel mensen stellen dat muziek "net seks" is, is het tegendeel waar. Waar een beetje standaard sekspartij met voorspel wordt ingeleid, daar wordt een perfecte song met een climax ingeleid. In de muziek moet je al op de eerste maat een hoogtepunt creeren. Dat is immers het perfecte intro.

    Het uitro in de muziek hoort echter het seksuele voorspel te zijn. Als je als muzikant de laatste noot van je song speelt moet het publiek daarna frustratie voelen vanwege het einde van de song. Dat is niet enkel muzikaal verantwoord maar tevens commercieel. Een vraag moet je immers niet beantwoorden maar creeren. Een beetje betoog eindigt toch ook altijd met een vraag: "Niet dan?". Of: "You know what I mean?". Of in muziektermen: "sus4" of "septiem".

    Wat dat betreft had ik in de rechtszaal de deur al met een dreun dichtgegooid door die dreun aan te kondigen met het woest grijpen naar de deurkruk. De knal die mogelijk zou volgen bestaat slechts tussen de oren van die rechter. Die vingers in zijn oren hebben niet kunnen vermijden dat die dreun bij hem aankwam.

    In de volgende Axe-file zal ik verklappen welke beroemde song het beste uitro heeft. Mochten de lezers echter nu meteen al menen dat zij weten welke song dat is, dan staat het hen vrij het antwoord voor zich te houden. Als de nood echt te hoog wordt, dan mogen zij even blussen op willem@gitaarnet.nl.

    Willem



Back to top