File 1014: Vai

File 1014: Vai

Jaren geleden zei iemand tegen me dat Joe Satriani en Steve Vai waarschijnlijk afstamden van naar de VS geemigreerde Italianen. "Vai zal je wel uitspreken als Va-ï, of zo", zei ie. Aan dat gesprek had ik nooit meer gedacht, tot een paar weken geleden.

Het verlangen naar een vakantie was erg groot en ik wilde per se binnen een week "ergens op een handdoek liggen" zei ik tegen de dame van het reisburo. Er was niet veel meer te krijgen maar ze bleek toch iets voor ons te hebben. "Erg gezellig", zei ze en ik boekte. Een week later zat ik tussen de dronken Engelsen en Hollanders aan de Middelandse Zee. Kan op zich erg gezellig zijn, zeker als je je door middel van een aantal wodka-redbulls naar eenzelfde level tilt als hen. Dan zijn het goeie gasten, die Engelsen. Leggen ze hun arm om je schouder en zeggen ze dat ze het heel erg voor je vinden dat we niet aan het WK mochten meedoen.

Nee, aan de Engelsen lag het niet. Ze vermaakten zich opperbest in Malia door op straat de naam van hun favoriete voetbalteam te scanderen, getooid in bijbehorend shirt met op de rug de naam "Dickhead" met daaronder het getal "69". Het waren daarentegen de Australiërs die me het dorpje uitdreven. Met name Kylie Minogue. Nadat ik haar voor de vijfhonderdste keer haar nieuwste hit door de straten van Malia hoorde zingen, zei ik tegen D: "we huren een auto en gaan!"

Om de house-parade en Kylie Minogue te ontvluchten reden we Malia uit, op weg naar het minder toeristische oosten van het eiland. Na 35 kilometer rijden bezochten we een plaatselijk kerkje waar net een kerkdienst gaande was. "Relaxed, lekker weg uit de Westerse wereld", dacht ik en we liepen het kerkje binnen om met gepaste eerbied de dienst te volgen. De rust werd wreed verstoord toen bleek dat het een dienst voor een zojuist overleden persoon was wiens favoriete muziekstuk ten gehore werd gebracht door het kerkkoor. Ik weet het niet zeker, maar ik zag een van de koorleden vrolijk naar me knipogen toen ze met haar metgezellen de nieuwste hit van Kylie zong.

Over de doden niets dan goeds maar met piepende banden scheurden we weg van het kerkje, terwijl we ondertussen een lange zwarte lijkenwagen inhaalden waarvan de chauffeur zijn gebruinde linkerarm met brandende sigaret buiten het autoraampje liet bungelen op het ritme van de luid uit zijn wagen schallende hit van Kylie Minogue.

"We gaan nu naar een plaatsje waar Kylie Minogue geen vat op ons kan krijgen", zei D en we reden en reden totdat we helemaal aan het bijna-uiteinde van het eiland in een soort van woest niemandsland kwamen. "Waar gaan we in godsnaam heen?" vroeg ik aan D. "Dat wil je niet weten", zei ie.

Toen we in de buurt van een dorpje kwamen zei D ineens "wil je een foto van me nemen?" Ik stond perplex. Waarom? Waarom hier? We stapten uit de auto en ik pakte het fototoestel. D name een pose in vlak naast het plaatsnaambord van het dorpje en glimlachte op een stiekeme manier naar me. Ik bracht het fototoestel voor mijn ogen, keek erdoor en terwijl ik scherpstelde sloeg de bliksem in.

"Welkom in Vai" stond op het plaatsnaambord naast D dat ik door het fototoestel zag.

Nooit geweten dat ze op Kreta een dorpje naar Steve Vai hebben vernoemd…

Willem