Welkom op het GitaarNet.
  • Het Jimi Hendrix-akkoord

     SOLO

    Het Jimi Hendrix-akkoord

    Sla eens aan op de gitaar:

    hendrix akkoord

    E - As - D - G - B

    Als het goed is, gaan je nekharen overeind staan. Je tanden doen zeer en ineens weet je het; dit is alles wat goor is!


    Hoe komt dat?
    Wel, je weet het verschil tussen mineur en majeur. Als iets heilig is, dan is het dat wel. Maar Jimi had daar maling aan. Hij speelde in E maar gaf die E geen kleur. Bluesgitaristen hebben nu eenmaal maling aan E-groot/klein. Die willen janken: effe die kleine terts optrekken of die secunde (zit je tussen 2 en kleine 3). Als het maar kraakt.

    En aangezien Jimi geen theoreticus was, dacht ie overal snel vanaf te zijn door in dit E-akkoord zowel de kleine als de grote terts te laten klinken.

    De kleine terts van E is de G. De grote is de As(G#). Jimi speelde ze tegelijkertijd zodat ten opzichte van de E zowel de As als de G worden gespeeld.

    De D is natuurlijk de dominant 7 ten opzichte van E zodat we hier uiteindelijk te maken hebben met een mineurakkoord (in elke gradatie) dan wel het dominant 7-akkoord (de 5e trap en dus de bluesladder).

    Die B is overigens een gewone noot. Niets vreemds aan.

    Nee, het kraken zit in het gelijktijdig laten horen van de kleine en grote terts.

    Toonladder
    Dit akkoord is (op het eerste gezicht) niet in te passen in een toonladder. De kerktoonladders kunnen dit akkoord niet uitleggen. Er wordt tegelijkertijd een grote en een kleine terts gebracht en in die ladders is dat niet mogelijk.

    Toch is het een van de meest gebruikte akkoorden in de popmuziek. Hoe kan dat?


    »» volgende les
Back to top