Welkom op het GitaarNet.
  • MIKE DONKERS

     DE GITAAR VAN...

    MIKE DONKERS
    Ik ben een Strat-gitarist. Mijn 'lieveling' is een Amerikaanse Custom Shop Fender '57 Vintage reïssue uit 1993. Hij heeft een maple (esdoorn) hals en een alder (elzen) body. Uiteraard is de keuze voor een Fender Strat met maple neck geinspireerd door oude helden als Jimmy Vaughan en Ronnie Earl. Ik heb de Strat rechtstreeks uit de catalogus gekocht en dus nooit voor de aankoop kunnen bespelen. Ik heb mazzel gehad, want ik heb een heel goed exemplaar die zonder versterking al een hele duidelijke, volle (en luidruchtige) toon heeft en geen enkele dode plek op de hals vertoont.

    Ik houd van het transparante geluid van een Strat en de veelzijdigheid van klanken die je er uit kunt toveren. Het is ook ongelooflijk dat je met een Strat ook echt in alle muzikale stijlen uit de voeten kunt!
    Een Strat heeft een echte 'houten' klank, vooral als je een maple hals hebt. Afhankelijk van of je op de hals speelt of tegen de brug kun je er een warme, jazzy klank of een surf-achtige, 'twangy' klank uit halen, zonder dat je van element hoeft te wisselen!

    Ik ben zo'n anderhalf jaar 'vreemd gegaan'. Toen ik Dave Gonzalez voor het eerst zag spelen op z'n oude Guild kwam ik tot mijn verbazing er achter dat je ook blues 'Texas style' kon spelen op een 'dikke doos'! Tot die tijd had ik een hollow body altijd geassocieerd met jazz, rocakbilly en jump blues, maar Dave liet zijn Guild klinken als de vetste Strat die ik ooit had gehoord! Ik wilde ook zo'n ding en via via kon ik een Gibson ES-295 op de kop tikken. Dit is zo'n goudkleurige full-body bak met P-90's, die beroemd is geworden door Scotty Moore (je weet wel, van Elvis) in de fifties. Volgens mij heeft deze gitaar ook model gestaan voor de Les Paul Goldtop. Destijds was de gitaar al zeldzaam en ook in de reissue zijn er door de Custom Shop van Gibson maar een paar honderd gemaakt. Ik heb de gitaar nog steeds. Sander van Drippin' Honey heeft er ook een, en trouwens ook een '57 reïssue Strat met maple neck! Dat was leuk om te zien, dat we die onafhankelijk van elkaar hadden aangeschaft. Ik ben door deze gitaar heel erg verslingerd geraakt aan het geluid van P-90's en heb door zijn wat moeilijkere bespeelbaarheid een nog luiere timing ontwikkeld.

    Uiteindelijk ben ik toch weer teruggekeerd naar mijn Strat. Hoewel ik een beperkte stijl heb, heb ik met die Strat geen beperkingen binnen mijn eigen stijl, ik kan er echt alles mee. Je hebt stilisten en je hebt beesten. Ik val onder de laatste categorie. Ik ben geen mooispeler maar speel op adrenaline. Ik houd van duidelijk en simpel spelen zonder al te veel 'krullen'. Ik gebruik dikke snaren (Ernie Ball Power Slinkys: 0.11-0.49) en een hoge aktie. Ik moet dus echt werken op dat ding en dat doe ik dan ook! Door het Stevie Ray Vaughan-achtige 'roeren' op de hals heb ik met mijn plectrum letterlijk stukken uit de hals geslagen, aan de onderkant. Ik gebruik een Fender heavy plectrum en uitsluitend downchops (speel naar beneden i.p.v. op en neer). Dit levert me een duidelijke, vette toon op en daar ga ik voor. Johnny Lang noemde me enkele jaren geleden Mr Tone.

    Qua versterking gebruik ik twee Fender Blackface Super Reverbs (een Amerikaan uit '64 en een Europeaan uit '66) en een Fender Vibratone lesliecabinet. Ook als het gaat om versterkers ben ik een Fender-freak! Ik heb jarenlang zonder effekten gespeeld, maar momenteel gebruik ik de volgende pedalen:
    - Ibanez Tube Screamer TS9 reissue (gemodificeerd naar een TS80
    - Dunlop stereo Univibe
    - Roger Mayer Octavia
    - Roger Mayer Mongoose Fuzz (met de toonregeling uitgeschakeld zodat hij beter past bij een Fender geluid door twee condensators los te rukken).
    Ik ben geen vintage purist en vervang dus probleemloos de originele Blue Alnico-speakers van mijn Supers door Celestion Vintage 10''s. Ik eis veel van mijn versterkers en Blue Alnicos zijn me te zwak en te onduidelijk en ik speel ze simpelweg kapot. Beide Supers zijn ge'hotrod', d.w.z. bias vetter afgesteld, krachtigere buizen (militaire Sovteks) en enkele weerstanden vervangen.

    Website Mike & The Mellotones


    Mike met zijn Strat
    Fender Stratocaster

    Type: Custom Shop Fender '57 Vintage reissue uit 1993
    Pickups: Lindy Fralin P-90's
    Versterker: Fender Blackface Super Reverbs
    Snaren: Ernie Ball Power Slinkys

    geluidsfragment: Been Down Too Long (intro)
    uit: Thumbs Up

    luister naar geluidsfragment  luister naar geluidsfragment



    Heb je je gitaar laten bouwen of is het een standaardconfiguratie?
    Standaard gitaar uit de Custom Shop van Fender.
    Sinds de aanschaf nog iets aan veranderd?
    Jazeker. De tremelo gebruik ik niet, dus de brug is 'verankerd' aan de body. Ik gebruik vijf veren i.p.v. drie achterop de body voor meer toon en sustain. De elementen heb ik vervangen door Lindy Fralin P-90's voor Strat (ik ben een van de weinigen die deze bespeelt, niet alleen in Nederland). Deze elementen behouden het karakter van de Strat, maar dan met een vettere, warmere toon. Je levert wat hoog in, maar je krijgt er een volle, rondere bas- en midtoon voor terug. De mechanieken heb ik vervangen (ook kapotgespeeld: door het harde trekken aan de snaren 'sprongen' ze letterlijk! echt gebeurd, geen stoer verhaal).
    'Klus' je veel aan je gitaar?
    Nee, totaal niet. Ik laat al mijn onderhoud en reparaties doen door gitaarbouwer Patrick Koopman. Ik stel wel altijd zelf mijn eigen aktie af en de verhouding tussen de drie elementen.
    Krassen op je gitaar; geven je gitaar karakter of ben je juist voorzichtig?
    Ik ben totaal niet voorzichtig. Gitaren zijn er om te gebruiken. Auto's trouwens ook. En ja, krassen geven karakter. Als mijn gitaar herfret moet worden, vraag ik altijd uitdrukkelijk om geen nieuwe lak op de hals. Ik doe al jaren mijn best om die lak eraf te spelen!
    Het schoonmaken van je gitaar; heb je een speciaal middeltje?
    Geen. Maak hem niet schoon. Ik wil dat het zweet in het hout trekt. Bij het vervangen van de snaren veeg ik handmatig het ergste stof en vuil weg. That's it.
    Wanneer je je gitaar oppakt, speel je dan 9 van de 10 keer dezelfde riff of accoord?
    Ja. Een standaard bluesloopje en -accoord.
    Beschrijf het geluid van je gitaar.
    Fel en toch warm. Luidruchtig (ook akoestisch). Vol geluid met veel toon. Absoluut geen 'dunne' Strat.
    Wat maakt het geluid van je gitaar; (meest doorslaggevende factor(en))?
    Je vingers. Natuurlijk spelen element- en houtkeuze een rol, maar uiteindelijk komt het geluid toch uit je vingers. Als ik een willekeurige andere gitaar bespeel zal-ie onmiddellijk klinken als mijzelf.
    Heb je weleens met je gitaar geslapen?
    Nee, nooit. Ik heb er ook geen naam voor. Een gitaar is een gebruikmiddel, een stuk gereedschap. Na gebruik gaat-ie terug in de koffer.
    Ooit wil ik graag nog een...
    Een Les Paul Goldtop lijkt me wel wat. En nog diverse andere Strats...


Back to top